Danıştay Kararı 4. Daire 2022/1565 E. 2023/931 K. 22.02.2023 T.

Danıştay 4. Daire Başkanlığı         2022/1565 E.  ,  2023/931 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2022/1565
Karar No : 2023/931

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Mobilya Turizm İnşaaat Sanayi Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, defter ve belgelerin incelemeye ibraz edilmediğinden bahisle re’sen tarh edilen … ila … dönemleri vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesinin temyize konu kararıyla; davacının dava dilekçesinde, ilgili dönem defter ve belgelerinin istenmesi halinde ibraz edileceğinin belirtildiği görüldüğünden, Mahkemelerinin 20/09/2021 tarihli ara kararı ile davacıdan, 2010 yılına ait defter ve belgelerinin 30 gün içinde Mahkemelerine sunulmasının istenildiği, söz konusu ara karar 30/09/2021 tarihinde davacı vekiline tebliğ edilmesine rağmen, davacı tarafından ara kararı gereğinin yerine getirilmediği, 11 yıl öncesine ait evraklar bulunamadığından ibraz edilemediğinin belirtildiği, ibraz edilmeme durumuna ilişkin mücbir sebep hali bulunduğuna ilişkin herhangi bir bilgi ve belgenin de Mahkemelerine sunulmadığı görülmekle; davacının, 2010 yılında indirim konusu yaptığı katma değer vergilerini kanuni defterlerine kaydettiği hususunu ispat edemediği anlaşıldığından, ilgili dönemlere ait re’sen tarh edilen katma değer vergileri ile kesilen üç kat vergi ziyaı cezalarında hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Re’sen takdir sebebinin bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
6. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 22/02/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.