Danıştay Kararı 4. Daire 2020/3058 E. 2022/8914 K. 22.12.2022 T.

Danıştay 4. Daire Başkanlığı         2020/3058 E.  ,  2022/8914 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/3058
Karar No : 2022/8914

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına düzenlenen … tarih ve … takip numaralı ödeme emrinin iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; 2012/1-12 dönemine ilişkin vergi ziya-ı cezalı gelir vergisi tarhiyatı ve 2011, 2012, 2013 muhtelif dönemleri geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezalarına ilişkin olarak düzenlenecek vergi/ceza ihbarnamelerinin 213 sayılı VUK’nun 114. maddesi uyarınca en geç beş yıl içerisinde, yani en geç 31/12/2016, 31/12/2017, 31/12/2018 tarihlerine kadar tarh edilip davacıya usulüne uygun olarak tebliğ edilmesi gerekirken, davaya konu ödeme emri içeriği tarhiyata ait ihbarnamelerinin tebliğ edildiğine ilişkin tebliğ mazbatası veya ilanen tebliğe ilişkin ilan sayfası sunulamadığı, ihbarname tebliğinin ortaya konulamadığı, dava konusu ödeme emri içeriği tarhiyata ilişkin ihbarnamelerin söz konusu zamanaşımı süresi içerisinde usulüne uygun olarak davacıya tebliğ edilmediği, ayrıca bahse konu amme alacağı yönünden zamanaşımını kesen veya durduran herhangi bir sebebin de davalı idarece ileri sürülmediği dikkate alındığında, tarh zamanaşımına uğramış olan vergi borcunun tahsili amacıyla düzenlenen dava konusu ödeme emrinde hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davalı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 22/12/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.