Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2020/2272 E. , 2023/757 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/2272
Karar No : 2023/757
TEMYİZ EDEN (DAVALI): … Vergi Dairesi Başkanlığı (… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ: Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI): … İnşaat Sanayi Tarım ve Hayvancılık Ticaret Anonim Şirketi
İSTEMİN KONUSU: … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, yedi gün içinde fatura düzenlenmediğinden bahisle 2015/7, 7, 10, 11 dönemlerine ilişkin olarak 213 sayılı Kanun’un 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; ihtilaf konusu özel usulsüzlük cezalarının dayanağı olan ve olay tarihinde yürürlükte olan 213 sayılı Kanun’un 353/1. maddesinde süresinden sonra düzenlenen faturalar için cezai yaptırım öngörülmediği, başka bir anlatımla olay tarihindeki hâliyle 213 sayılı Kanun’un 353/1. maddesinde, düzenlenmiş olmakla beraber 231. madde uyarınca hiç düzenlenmemiş kabul edilen faturalar için özel usulsülük cezası uygulanacağına ilişkin bir ifade bulunmadığı, davacı şirketin ise cezaya esas faturaları düzenlediğinin sabit olduğu anlaşıldığından davacı şirket adına hakediş onay tarihlerinden itibaren yedi günlük süreden sonra fatura düzenlediğinden bahisle 213 sayılı Kanun’un 353/1 maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davalı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davalı idare tarafından, yapılan işlemlerin yasal ve yerinde olduğu belirtilerek temyiz isteminin kabulü ile Vergi Dava Dairesi kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ: …
DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin reddine,
2.Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 16/02/2023 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
(X) KARŞI OY :
Davacı adına, hakediş onay tarihinden itibaren faturanın 7 (yedi) günlük süreden sonra düzenlendiğinden bahisle 213 sayılı Kanunun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemiyle açılan davanın kabulüne dair Vergi Mahkemesi kararına yöneltilen istinaf başvurusunun reddine dair Vergi Dava Dairesi kararı temyiz edilmiştir.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 353. maddesinin 1. fıkrasında; verilmesi ve alınması icabeden fatura, gider pusulası müstahsil makbuzu ile serbest meslek makbuzlarının verilmemesi, alınmaması veya düzenlenen bu belgelerde gerçek meblağdan farklı meblağlara yer verilmesi halinde, bu belgeleri düzenlemek ve almak zorunda olanların her birine, her bir belge için bu belgelere yazılması gereken meblağın veya meblağ farkının %10’u nispetinde özel usulsüzlük cezası kesileceği, 231. maddesinin 5. fıkrasında ise; “7 gün içinde düzenlenmeyen faturaların hiç düzenlenmemiş sayılacağı” hükmü yer almaktadır.
Dosyanın incelenmesinden, faturaların hakediş onay tarihinden 7 gün sonra düzenlendiğinin sabit olduğu, bunun üzerine fatura bedelinin % 10’u dikkate alınarak davacı adına özel usulsüzlük cezalarının kesildiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda, 7 (yedi) gün içinde düzenlenmediği sabit olan faturalara ilişkin olarak, hiç düzenlenmemiş kabul edilmek suretiyle 213 sayılı Kanun’un 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarında hukuka aykırılık bulunmadığından temyiz isteminin kabulü ile Vergi Dava Dairesi kararının bozulması gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyoruz.