Danıştay 4. Daire Başkanlığı         2020/1237 E.  ,  2020/6674 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/1237
Karar No : 2020/6674

TEMYİZ EDEN (DAVALI) :… Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Fonu
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : …Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı tarafından, banka mevduat hesaplarından elde ettiği faiz geliri üzerinden yapılan kesintinin iptali ve yasal faiziyle beraber iadesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; 5411 sayılı Kanun’un 140. maddesinin 01/11/2005 tarihinde yürürlüğe girdiği, 193 sayılı Kanun’a eklenen Geçici 67. maddenin ise 01/01/2006 tarihinde yürürlüğe girdiği dikkate alındığında 5411 sayılı Kanun’da davacının her türlü vergiden muaf olduğu düzenlenmesine karşın, 193 sayılı Kanun’un Geçici 67. maddesi ile vergiden muaf olanların elde ettiği menkul sermaye iradından da gelir vergisi kesileceği düzenlendiğinden geçici maddenin yürürlükte bulunduğu 31/12/2020 tarihine kadar davacının elde ettiği uyuşmazlık konusu menkul sermaye iradından gelir vergisi kesintisi yapılmasında hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; özel kanun niteliğinde olan 5411 sayılı Bankacılık Kanunu’na göre davacının her türlü vergi, resim ve harçtan muaf olması sebebiyle banka tarafından mevduat faizi üzerinden gelir vergisi tevfikatı yapılmasının hukuka aykırı olduğu ve yapılan kesintinin yasal faiziyle beraber davacıya iadesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davacının istinaf başvurusu kabul edilerek Vergi Mahkemesi kararının kaldırılması ile davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’na 30/12/2004 tarih ve 5281 sayılı Kanun’un 30. maddesiyle eklenen ve 01/01/2006 tarihinde yürürlüğe giren Geçici 67. maddenin 4. fıkrası uyarınca yapılan tevkifatın hukuka uygun olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 29/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.