Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2019/7974 E. , 2023/841 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/7974
Karar No : 2023/841
TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1- … Gıda Itriyat ve İhtiyaç Maddeleri İnşaat Taahhüt Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …
2- … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek taraflarca aleyhlerine olan hüküm fıkralarının bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura kullandığından bahisle 2013/1 ilâ 6 dönemleri için re’sen tarh edilen katma değer vergileri ve tekerrür hükümleri uygulanarak kesilen vergi zıyaı cezaları ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 353/1 maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E…, K:… sayılı kararda; davacının ilgili dönemde faturalarını kullandığı Turgutlu Vergi Dairesi mükellefi … ve Marmaris Vergi Dairesi mükellefi … hakkında düzenlenen vergi tekniği raporlarındaki tespitler, düzenledikleri faturaların sahte olduğunu gösterdiğinden, davacı adına re’sen tarh edilen üç kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerinde hukuka aykırılık bulunmadığı, davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporunda, kanunun aradığı şekilde tekerrür durumuna ve sebeplerine ilişkin herhangi bir açıklama ve öneri getirilmediği, vergi dairesince de ihbarnamelerde tekerrürün gerektiren ve 213 sayılı Kanun’un 366. maddesinde öngörülen dayanakların somut olarak gösterilmediği görüldüğünden, dava konusu vergi ziyaı cezalarının tekerrür nedeniyle yüzde elli oranında artırılan kısımlarında hukuka uyarlık bulunmadığı, somut tespit bulunmadığından özel usulsüzlük cezası kesilemeyeceği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurularına konu Vergi Mahkemesi kararının üç kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergileri yönünden davanın reddine yönelik hüküm fıkrası ve özel usulsüzlük cezasına ilişkin davanın kabulüne yönelik hüküm fıkrasına karşı taraflarca ileri sürülen iddiaların söz konusu hüküm fıkralarının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği, Vergi Mahkemesi kararının vergi ziyaı cezalarının tekerrür hükümleri uyarınca artırılan kısmı yönünden ise tekerrür uygulamasına esas alınan vergi ziyaı cezasını içeren ihbarnamenin davacıya 09/05/2013 tarihinde tebliğ edildiği, davacının tekerrür hükümleri uygulanarak cezalandırılması için ilk vergi ziyaı cezasının kesinleştiği 2013 yılını takip eden 2014 takvim yılı başından itibaren vergi ziyaına sebebiyet vermesi gerektiğinden dava konusu 2013 yılı dönemleri için kesilen vergi ziyaı cezasına tekerrür hükümlerinin uygulanmasında hukuka uyarlık görülmediği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle, Vergi Mahkemesi kararının üç kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergileri ve özel usulsüzlük cezasına ilişkin kısımları yönünden davacı ve davalı istinaf başvurularının reddine, vergi ziyaı cezalarının tekerrür hükümleri uyarınca artırılan kısmına davalı idare tarafından yapılan istinaf başvurusunun ise belirtilen gerekçelerle reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDEN DAVACININ İDDİALARI: Davacı tarafından, alımlarının gerçek olduğu, buna ilişkin envanter çalışması yapılmadığı, eksik incelemeye dayalı olarak tarhiyat yapıldığı, kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
TEMYİZ EDEN DAVALININ İDDİALARI : Davalı idare tarafından, davacının sahte fatura kullandığı hususunun hakkında düzenlenen raporla tespit edildiği, kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
DAVACININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
DAVALININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ :Temyiz istemlerinin reddi ile Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4.Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 20/02/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.