Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2019/3907 E. , 2023/874 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/3907
Karar No : 2023/874
TEMYİZ EDEN TARAFLAR : 1- …
VEKİLİ : Av. …
2- … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU :… Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek taraflarca aleyhlerine olan hüküm fıkralarının bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem : Davacı tarafından, … İç ve Dış Ticaret A.Ş.’nin 2013 yılında ortağı, 2014 yılında ise ortaklardan …’nın annesi olarak şirket ile ilişkili kişi konumunda bulunan davacı adına, anılan şirket tarafından karşılıksız para kullandırılmak suretiyle transfer fiyatlandırması yoluyla örtülü olarak dağıtıldığı kabul edilen kazancın beyan dışı bırakıldığından bahisle 2014 yılına ilişkin olarak re’sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir vergisinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: …Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı Vergi İnceleme Raporu’nun atıf yaptığı … İç ve Dış Ticaret A.Ş. hakkında düzenlenen … tarih ve …., … sayılı Vergi İnceleme Raporu’na istinaden 2014 yılına ilişkin olarak re’sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir vergisine karşı açılan bu davada, dava konusu 2014 yılına ilişkin vergi ziyaı cezalı gelir vergisinin matrah yönünden bağlı olduğu ve anılan şirket adına 2014 yılına ilişkin yapılan vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi tarhiyatının Mahkemenin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı ile, “vergi inceleme raporunda bahsi geçen ve … tarihli vergi inceleme tutanağı ekine eklenen 08/12/2014 tarihli beyanname ile davacı şirketin 6552 sayılı Kanunun 74.maddesinden faydalanarak 20.495.926,88 TL kasa mevcuduna ilişkin düzeltmede bulunduğu, tahakkuk eden vergiyi ödediği anlaşılmış olup, yukarıda aktarılan 6552 sayılı Kanunun 74/1-c maddesi uyarınca beyan edilen tutarlar nedeniyle ilave tarhiyat yapılamayacağından, davacı şirketin 2014 yılı hesaplarının transfer fiyatlandırması yoluyla örtülü kazanç dağıtımı yönünden incelenip matrah farkı çıkarılmak suretiyle yapılan vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi tarhiyatında hukuka uyarlık görülmediği” gerekçesiyle kaldırılmasına karar verildiğinden, davacı adına yapılan dava konusu vergi ziyaı cezalı gelir vergisi tarhiyatında da hukuka uyarlık görülmediği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; Vergi Mahkemesince her ne kadar, dava konusu vergi ve cezanın, matrah yönünden bağlı olduğu 2014 yılına ilişkin kurumlar vergisi tarhiyatına karşı açılan davanın, 6552 sayılı Kanun’un 74. maddesi hükmünden yararlanarak ortaklardan alacaklar hesabı yönünden düzeltme beyanında bulunan ve hesaplanan vergiyi ödeyen davacı şirket hakkında, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendi hükmü uyarınca tarhiyat yapılamayacağı gerekçesiyle kabulüne karar verildiği gerekçesiyle kaldırılmasına karar verilmişse de, atıf yapılan mahkeme kararı, … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarihli, ve E. …, K. … sayılı kararıyla, davacı şirketin 2014 yılında ilişkili kişisine kullandırdığı paralar nedeniyle örtülü kazanç dağıtımında bulunduğu ve bu tutarlar için hesaplaması gereken faizi hesaplamayarak kazancını eksik beyan ettiğinin anlaşıldığı gerekçesiyle kaldırıldığından, ilişkili kişi konumunda olduğu şirketten, transfer fiyatlandırması yoluyla elde ettiği 3.208.264,93 TL kâr payını beyan etmediğinden bahisle davacı adına gelir vergisi tarhiyatı yapılmasında ve vergi ziyaı cezası kesilmesinde hukuka aykırılık bulunmamakla birlikte; inceleme elemanınca, davacıya kullandırılan paralar nedeniyle faiz hesabında dış emsal faiz oranı olarak, Danıştay’ın müştekar kararları doğrultusunda 2014 yılında % 9 olduğu belirlenen Merkez Bankası reeskont faiz oranı yerine, Merkez Bankasınca 2014 yılında 13,9 olduğu ilan edilen bankaların TL cinsinden açtıkları kredilere uyguladıkları ağırlıklı ortalama faiz oranının esas alındığı anlaşıldığından, cezalı tarhiyatın % 9 faiz oranına isabet eden kâr payına ilişkin kısmında hukuka aykırılık, aşan kısmında hukuka uygunluk bulunmadığı belirtilerek istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile davanın kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDEN DAVACININ İDDİALARI : Davacı tarafından, 6552 sayılı Kanununun ilgili hükmü incelendiğinde, hesabın kaynağının dikkate alınmadığı, ne kanundan ne tebliğde ortaklardan alacaklar hesabının kanundan yararlanabilmesi için işletmede bulunmaması gerektiğinin belirtilmediği, kararın aleyhe kısımlarının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
TEMYİZ EDEN DAVALININ İDDİALARI : Davalı idare tarafından yapılan iş ve işlemlerin hukuka uygun olduğu, kararın aleyhe kısımlarının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
DAVACININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
DAVALININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra , 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 17. maddesinin 2. fıkrası uyarınca duruşma istemi yerinde görülmeyerek işin gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 21/02/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.