Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2019/2869 E. , 2023/3 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/2869
Karar No : 2023/3
TEMYİZ EDEN (DAVALI) :… Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
…
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahibi olduğu aracın ve ticari plakanın satışından elde ettiği değer artış kazancını beyan dışı bıraktığından bahisle vergi inceleme raporuna istinaden resen tarh edilen vergi ziyaı cezalı 2015 yılı gelir vergisinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:… , K:… sayılı kararda; ticari kazancı basit usulde tespit edilen davacının, aracının ve plakasının satışından elde ettiği kazancın basit usulde saptanan kazancın bir unsuru olduğu anlaşıldığından, basit usulde gelir vergisi mükellefi olan davacı adına ticari taksi plakasının satışından elde ettiği gelirin değer artış kazancı olarak nitelendirilerek tarhiyat yapılmasında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davalı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, yapılan işlemlerin yasal ve yerinde olduğu belirtilerek temyiz isteminin kabulü ile Vergi Dava Dairesi kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 09/01/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
KARŞI OY:
Davacı adına, sahibi olduğu aracın ve ticari plakanın satışından elde ettiği değer artış kazancını beyan dışı bıraktığından bahisle vergi inceleme raporuna istinaden resen tarh edilen vergi ziyaı cezalı 2015 yılı gelir vergisinin kaldırılması istemiyle açılan davanın kabulüne ilişkin mahkeme kararına yönelik istinaf isteminin reddine karar veren Vergi Dava Dairesi kararının davalı idare tarafından bozulması istenilmektedir.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun mükerrer 81. maddesinin 1. fıkrasında, “Değer artışında safi kazanç, elden çıkarma karşılığında alınan para ve ayınlarla sağlanan ve para ile temsil edilebilen her türlü menfaatlerin tutarından, elden çıkarılan mal ve hakların maliyet bedelleri ile elden çıkarma dolayısıyla yapılan ve satıcının uhdesinde kalan giderlerin ve ödenen vergi ve harçların indirilmesi suretiyle bulunur. Hâsılatın ayın ve menfaat olarak sağlanan kısmının tutarı Vergi Usul Kanununun değerleme ile ilgili hükümlerine göre tayin ve tespit olunur.
” hükmüne yer verilmiştir.
06/04/2018 tarih ve 30383 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanan Katma Değer Vergisi Kanunu ve Bazı Kanunlar ile 178 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 18. Maddesi ile 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununa eklenen geçici 88. maddesin de ise ” Taksi, dolmuş, minibüs ve umum servislere ait ticari plakaların, bu maddenin yürürlük tarihinden önce elden çıkarılmasından doğan kazanç ve işlemlerle ilgili olarak vergi incelemeleri veya takdir işlemlerine istinaden herhangi bir vergi tarhiyatı yapılmaz, vergi cezası kesilmez, daha önce yapılmış olan tarhiyatlardan ve kesilmiş cezalardan varsa açılmış davalardan feragat edilmesi kaydıyla vazgeçilir, tahakkuk eden tutarlar terkin edilir, tahsil edilen tutarlar red ve iade edilmez.” hükmüne yer verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden, davacı adına düzenlenen vergi inceleme raporunda özetle; davacının sahibi olduğu … plakalı aracın (ticari taksi) satışına ilişkin olarak, 12/05/2015 tarihinde yapılan araç ve ticari plaka satış sözleşmesinde, aracın ve ticari plakanın 1/2 hissesinin 300.000,00-TL bedelle satıldığı, alıcının ise araç ile ticari plakanın 687.362,00-TL bedelle alındığını, satışa aracılık eden … Ticaret’e 12.636,00-TL komisyon verdiğini beyan ettiği, … Ticaret tarafından davacıya 700.000,00-TL EFT yapıldığı, satışa ilişkin endekslenmiş maliyetin 533.974,50-TL hesaplandığı, değer artış kazancı istisna edilen tutarın tenzili ile bulunan matrah üzerinden cezalı gelir vergisi tarhiyatının önerildiği anlaşılmaktadır.
Her ne kadar, davalı idarece dava konusu ticari plaka satışının değer artışı kazancı olarak değerlendirilmesi yerinde ise de, Vergi Dava Dairesince olayın 193 sayılı Kanunun geçici 88. maddesi dikkate alınarak karar verilmesi ve tarhiyatın bu gerekçe ile kaldırılması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.
Bu nedenle, temyize konu Vergi Dava Dairesi kararının yukarıda belirtilen gerekçeyle onanması gerektiği görüşüyle çoğunluk kararına katılmıyorum.