Danıştay 4. Daire Başkanlığı         2018/572 E.  ,  2022/833 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/572
Karar No : 2022/833

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, 2011 yılına ilişkin gelir vergisi ve geçici vergi beyannamelerini vermediğinden bahisle takdir komisyonu kararına istinaden re’sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı 2011 yılı gelir vergisi, 2011/7-9, 10-12 dönemleri geçici vergiler ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 355/1-2 maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; Mahkemelerinin 21/02/2017 tarihli ara kararına cevaben davalı idarece sunulan bilgi ve belgelerden adi ortaklığın diğer ortağı tarafından 2011 yılı gelir vergisi beyannamesinin verildiği ve beyannamesinden söz konusu dönemde gider ve maliyetler sonucu zarar doğduğunun beyannamesinden anlaşıldığı, diğer taraftan, adi ortaklığın beyan edilen 2011 hesap dönemi katma değer vergisi matrahının yarısının davacının ticari kazanç mahiyetinde gelir vergisi ile geçici vergi matrahları olarak kabul edilerek dava konusu tarhiyatların yapıldığının görüldüğü, ancak, öncelikle adi ortaklığın sağladığı gelirin üzerinden adi ortaklığın gider ve maliyetleri düşülerek sonrasında davacının bu ortaklık sebebiyle yapmış olduğu gider ve maliyetler de dikkate alınarak matrahların doğru bir şekilde tespit edilmesi gerekirken eksik inceleme ve varsayıma dayalı olarak takdir edilen gelir vergisi ve geçici gelir vergisi matrahlarında ve yapılan cezalı tarhiyatlarda hukuka uyarlık bulunmadığı; 213 sayılı Kanun’un mükerrer 355/1-2 maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılmasına yönelik kısmı bakımından, davacının gelir sağlamasa dahi herhangi bir bildirime gerek kalmaksızın adi ortaklığın ortağı olması sebebiyle gelir vergisi ve geçici vergi beyannamelerini yasal süresi içinde vermesinin kanuni bir zorunluluk olduğu, bu nedenle, mücbir sebep ileri sürülmeksizin beyannamelerinin verilmediği tartışmasız olduğundan ve dava konusu olayda özel usulsüzlük cezasının şartları gerçekleştiğinden, uyuşmazlık konusu özel usulsüzlük cezalarında hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davalı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Yapılan işlemlerin yasal mevzuata uygun olduğu, kararın aleyhe olan kısmının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 16/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.