Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2016/16620 E. , 2020/4878 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/16620
Karar No : 2020/4878
TEMYİZ EDEN TARAFLAR: 1- …Hafriyat Sanayi Ticaret Limited Şirketi
2- …Vergi Dairesi Başkanlığı
(…Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek aleyhlerine olan hüküm fıkralarının taraflarca bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, sahte fatura kullandığından bahisle, vergi inceleme raporuna istinaden 2011/01,02,05,10,11,12. dönemlerine ilişkin olarak tekerrür hükümleri uygulanarak re’sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı katma değer vergileri ile 213 sayılı Kanun’un 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacıya ilgili yılda fatura düzenleyen …Vergi Dairesi mükellefi …, … Vergi Dairesi mükellefi … Mühendislik Loj. Hizm. Dem. Çel. San. ve Tic. Ltd. Şti. ve …Vergi Dairesi mükellefi … Hafriyat Tur. İnş. Taah. Tic. Ltd. Şti. ile ilgili tespitler değerlendirildiğinde; söz konusu mükelleflerin davacı şirkete fatura düzenledikleri 2011 yılında belirtilen ciroları yapabilecek bir ticari organizasyonlarının (araç-gereç, işçi, stok, mal tedariki) olmadığı, mükellefiyetlerinin sona erdirilmiş olduğu, bu dönemde faaliyette olduklarına dair her hangi bir verinin olmadığı, hatta söz konusu mükelleflerden …’in vefat etmiş olduğu dikkate alındığında, bu mükelleflerin ilgili dönemde gerçek bir ticari faaliyetlerinin olmadığı ve davacı adına düzenlenen faturaların gerçek bir mal ve hizmet hareketine dayanmayan sahte veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belgeler olduğu sonucuna varıldığından yapılan cezalı katma değer vergisi tarhiyatlarında hukuka aykırılık bulunmadığı; vergi ziyaı cezalarının tekerrür uygulanan kısımları yönünden ise davacı adına 2009 takvim yılı kurumlar vergisi için yapılan vergi ziyaı cezalı tarhiyatın 2010060413501/4 sayılı ihbarname ile 06/07/2010 tarihinde işyeri adresinde şirket yetkilisine tebliğ edildiği ve ihtilafsız kesinleştiği, buna göre dava konusu vergi ziyaı cezalarının tekerrürden kaynaklanan kısımlarında da hukuka aykırılık bulunmadığı; özel usulsüzlük cezasının ise 213 sayılı Kanun’un 353/1. maddesine uygun olarak düzenlenmediğinin görüldüğü gerekçesiyle hukuka uygun olmadığı sonuçlarına varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDEN DAVACININ İDDİALARI : Davacı şirket tarafından, ödemelerin çek ile yapıldığını ve muhataplarının tahsil ettiğini, faturalarının sahte olduğunun ispatının idareye düştüğü, mal alışında bulunduğu firmaların özel esaslara tabi olmadığı, mal alışlarının gerçek olduğu inceleme elemanı tarafından kabul edildiğinden kurumlar vergisi tarhiyatı yapılmadığı, şirketlerin bir takım yükümlülüklerini yerine getirmemesinden kendilerinin sorumlu tutulamayacağı, eksik inceleme yapıldığı ve somut verilerin bulunmadığını belirtilerek, Mahkeme kararının aleyhe olan hüküm fıkralarının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
TEMYİZ EDEN DAVALININ İDDİALARI : Davalı idare tarafından, tesis edilen işlemlerin usul ve yasaya uyarlı olduğu belirtilerek, Mahkeme kararının aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
DAVACININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
DAVALININ SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1.Tarafların temyiz istemlerinin reddine,
2.Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz giderlerinin istemde bulunanlar üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, davacı aleyhine onanan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5.Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
6.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 24/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.