Danıştay 4. Daire Başkanlığı 2016/15710 E. , 2020/4326 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/15710
Karar No : 2020/4326
TEMYİZ EDEN (DAVALI): … Vergi Dairesi Başkanlığı (… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ: Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI): … Limited Şirketi
İSTEMİN KONUSU: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E: …, K: … sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacının mükellefiyetinin re’sen terkin edilmesi işleminin iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacının bilinen iş yeri adresinde yapılan yoklamada, davacının adresinde bulunmadığı ve işyerinin kapalı olduğunun tespit edildiği yönündeki hususlar değerlendirilerek işi bıraktığı sonucuna varılarak, davacının mükellefiyet kaydının terkin edildiği, olayda; davalı idare tarafından 06/03/2015 tarihinde yapılan yoklama neticesinde düzenlenen tutanakta, davacının işyerinin kapalı olduğunun ve mükellefe ulaşılamadığı tespitinin yapıldığı ve sadece bu yoklamaya istinaden davacı şirketin işi bıraktığı varsayımından hareket edilerek mükellefiyetinin terkin edildiği, oysa ki, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 160. maddesi ile bu maddenin son fıkrasına istinaden Maliye Bakanlığınca çıkarılan 2004/13 sayılı Uygulama İç Genelgesi uyarınca işi bırakmış sayılmak için aranan koşulların gerçekleştiğinin davalı idarece ortaya konulamadığı, dolayısıyla, davacının mükellefiyetinin terkin edilmesi için gereken şartların oluşmadığı sonucuna ulaşıldığından, yapılan mükellefiyetin terkini işleminde hukuka uyarlık görülmediği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacı hakkında düzenlenen yoklama fişinde ilgili adrese gidildiği, işyeri kapısında mükellef firmanın tabelasının olduğu, müteakip defalar gidilmesine rağmen işyeri kapalı olduğundan mükellefe ulaşılamadığı ve yoklamanın muhtar nezdinde imzalandığı tespitlerinin yapıldığı, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 160. maddesine göre 153. maddede yazılı mükelleflerden işi bırakanların keyfiyeti vergi dairesine bildirmeye mecbur oldukları, işi bırakma bildiriminde bulunmayan bir mükellefin işi bıraktığının tespit edilmesi veya yapılan araştırma ve yoklamalar sonucunda bilinen adreslerinde bulunamaması ve başka bir adreste faaliyetine devam ettiğine dair bilgi edinilememesi veya başkaca bir ticari, zirai ve mesleki faaliyeti olmadığı halde münhasıran sahte belge düzenlemek amacıyla mükellefiyet tesis ettirdiğinin vergi incelemesine yetkili olanlarca düzenlenen raporda belirtilmesi halinde mükellefin işi bırakmış addolunacağı ve mükellefiyet kaydının vergi dairesince terkin edileceği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ: …
DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin reddine,
2.Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E: …, K: … sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4.Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 16/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.