4. Daire 2006/5303 E. , 2007/2347 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2006/5303
Karar No: 2007/2347
Kararın Düzeltilmesini İsteyen Taraflar: 1- Dış Ticaret Vergi Dairesi Müdürlüğü/İSTANBUL
2-…
Vekili : …
İstemin Özeti : Davacının 2002 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu ihracat nedeniyle tahsil edilemeyeceği anlaşılan hasılatı Gelir Vergisi Kanunu’nun 40 ıncı maddesinin 1 inci fıkrasında yer alan götürü gider kapsamında gider kaydedemeyeceği ileri sürülerek ikmalen kurumlar vergisi salınmış, fon payı hesaplanıp, vergi ziyaı cezası kesilmiştir. … Vergi Mahkemesi, Gelir Vergisi Kanunu’nun 40 ncı maddesinin 1 inci fıkrasında, ihracat,yurt dışında inşaat, onarma, montaj ve taşımacılık faaliyetlerinde bulunan mükelleflerin bu bentte yazılı giderlere ilaveten bu faaliyetlerden döviz olarak elde ettikleri hasılatın binde beşini aşmamak şartıyla, yurt dışındaki bu işlerle ilgili giderlerine karşılık olmak üzere götürü olarak hesapladıkları giderleri de indirebileceklerinin belirtildiği, bu hükmün amacının yurtdışında ve Kanunda belirlenen alanlarda yapılan satışlar veya verilen hizmetler nedeniyle, giderlerini, mevzuatın aradığı belgelerle belgelendiremeyenlere Yasada belirlenen oranla sınırlı kalmak üzere götürü gider olarak kazancından düşürme imkanı sağlamak olduğu, yurt dışına yapılan ihracat nedeniyle alacakların tahsili imkanı kalmadığı gerekçesiyle götürü gider uygulamasına konu edilmesi ve bu şekilde ilgili dönem kurumlar vergisi matrahının beyan edilmesiyle, hesaplanan vergi ve fon tutarının ilgili dönemde tevkif suretiyle ödenen vergi ve fon tutarından fazla olduğu için mahsup sonrası kalan kısmının iadesinin istendiği, iadeden sonra yapılan inceleme sonucu tahsil imkanı kalmayan alacakların götürü gider olarak değerlendirilmesinin mümkün olmadığı, zira götürü gider indiriminin yurtdışındaki işlerle ilgili giderlere ilişkin olması şartının arandığı, bu anlamda yurtdışında yapılan giderlerle ilgili olmayan yurt dışındaki ihracata ilişkin tahsili imkanı kalmayan alacakların götürü gider uygulamasına tabi tutulamayacağı gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Davacının temyiz istemi üzerine Danıştay Dördüncü Dairesinin 27.6.2006 günlü ve E:2005/107,K:2006/1429 sayılı kararı ile, vergi aslı ve fon payına ilişkin temyiz istemi reddedilmiş, 213 sayılı Kanun’un 344 üncü maddesinin 2 nci fıkrasında yer alan vergi ziyaı cezasının hesaplanmasına ilişkin düzenlemenin Anayasa Mahkemesinin 6.1.2005 günlü ve E:2001/3 K:2005/4 sayılı kararıyla iptal edilmiş olması karşısında, olayın niteliğine göre vergi ziyaı cezasının ziyaa uğratılan verginin sadece 1 veya 3 katı oranında uygulanması gerektiği gerekçesiyle kararın vergi ziyaı cezasına ilişkin kısmı bozulmuştur. Davacı, vergi ve fon payının kanuna aykırı olduğunu, davalı idare de, vergi ziyaı cezasının kanuna uygun olduğunu ileri sürerek kararın düzeltilmesini istemektedirler.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Tetkik Hakimi …’nın Düşüncesi : Kararın düzeltilmesi istemini içeren dilekçelerde öne sürülen hususlar, kararın düzeltilmesini sağlayacak nitelikte bulunmadığından tarafların karar düzeltme isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’ın Düşüncesi : Taraflar kararın düzeltilmesi dilekçesinde ileri sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54 üncü maddesinde yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından istemin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54 üncü maddesinde, Danıştay tarafından verilen yargısal kararlar hakkında, bu maddede yazılı sebeplerle kararın düzeltilmesinin istenebileceği belirtilmektedir. Taraflarca ileri sürülen iddialar, Kanun’da belirtilen hallerden hiçbirine uymamaktadır.
Bu nedenle, tarafların kararın düzeltilmesi isteminin reddine, 27.6.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.