4. Daire 2003/18 E. , 2004/281 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2003/18
Karar No: 2004/281
Temyiz Eden : Saraylar Vergi Dairesi Müdürlüğü-DENİZLİ
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : Seyyar olarak hırdavatçılık işi yapan davacı adına Kanunda belirtilen esnaf muaflığı koşullarını taşımadığı belirtilerek tesis edilen mükellefiyet işleminin iptali istemiyle dava açılmıştır. … Vergi Mahkemesi, … günlü ve E:…, K:… sayılı kararıyla; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun “vergiden muaf esnaf” başlıklı 9/1 inci maddesinde; motorlu nakil vasıtaları kullanmamak şartıyla geçici olarak veya bir işyeri açmaksızın perakende ticaret ile iştigal edenlerin (giyim eşyalarıyla zati ve süs eşyaları, değeri yüksek olan ev eşyaları ile pazar takibi suretiyle gıda, bakkaliye ve temizlik maddelerini ve sabit işyerlerinin önünde sergi açmak suretiyle o işyerlerinde satışı yapılan aynı neviden malları satanlar hariç) gelir vergisinden muaf olduklarının belirtildiği, bu hükme göre, sabit bir işyerinin önünde sergi açmak suretiyle o işyerinde satışı yapılan aynı neviden malları satanların esnaf muaflığından yararlanamayacağı, o iş yerinde satılanların haricinde emtiaları satanların ise esnaf muaflığından yararlanacaklarının anlaşıldığı, motorlu nakil vasıtası kullanmadan, bir işyeri açmadan, elektrik malzemeleri satışı yapılan sabit bir işyerinin önünde sergi açmak suretiyle hırdavat malzemeleri parekende satışı yapan davacının bu haliyle esnaf muaflığından yararlanma koşullarını taşıdığı açık olduğundan davacı adına tesis edilen mükellefiyete ilişkin işlemde isabet görülmediği gerekçesiyle işlemin iptaline karar vermiştir. Davalı İdare, yapılan işlemin yasal olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Tetkik Hakimi …’nun Düşüncesi :Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’nun Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle, temyiz isteminin reddine 19.2.2004 gününde oybirliğiyle karar verildi.