Danıştay Kararı 4. Daire 2002/956 E. 2003/2997 K. 20.11.2003 T.

4. Daire         2002/956 E.  ,  2003/2997 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2002/956
Karar No: 2003/2997

Temyiz Eden : Boğaziçi Kurumlar Vergi Dairesi Başkanlığı/İSTANBUL
Karşı Taraf : …
Vekili : …
İstemin Özeti : Davacı kurumun tarhiyat öncesi uzlaştığı borçları için 414 sayılı Tahsilat Genel Tebliği uyarınca yaptığı tecil talebi, borçların vadesinin 31.12.2000 tarihinden sonra olduğu iddiasıyla reddedilmiştir. … Vergi Mahkemesi … günlü ve E:…, K:… sayılı kararıyla; tecil ve taksitlendirme talep edilen ve tarhiyat öncesi uzlaşılan borçların taraflar arasında ihtilafsız olduğu ve 1995-1998 yıllarına ait olduğu, Vergi Usul Kanununun 112 nci maddesine göre uzlaşma tarihinden itibaren borçların bir ay içinde ödenebileceği, dolayısıyla, ödemenin vadenin ilk günü ya da son günü yapılabileceği, 14.12.2000 günü yapılan tarhiyat öncesi uzlaşma sonucu borçların vadesinin geldiği, dolayısıyla vadenin son günü olan 14.1.2001 tarihi esas alınarak, borcun vadesinin 31.12.2000 tarihinden sonra olduğu ve Genel Tebliğ kapsamına girmediğinden sözedilemeyeceği gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar vermiştir. Vergi Dairesi Başkanlığı, borcun vadesinin 31.12.2000 tarihinden sonra olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Cevap verilmemiştir.
Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı …’nun Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü ve Dokuzuncu Dairesinin 2575 sayılı Danıştay Kanunun 3619 sayılı Kanunla eklenen birinci maddesi uyarınca birlikte yaptığı toplantıda dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle, temyiz isteminin reddine 20.11.2003 gününde oybirliğiyle karar verildi.