4. Daire         1999/505 E.  ,  2000/265 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 1999/505
Karar No: 2000/265

Temyiz Eden : …
Vekili : …
Karşı Taraf : Kağıthane Vergi Dairesi Müdürlüğü-İSTANBUL
İstemin Özeti : Vergi Mahkemesi kararıyla belirlenen kamu alacağı ile hesaplanan gecikme faizinin tahsili amacıyla davacı şirket adına ödeme emri düzenlenip, tebliğ edilmiştir. … Vergi Mahkemesi … günlü ve E:…, K:… sayılı kararıyla, davacı tarafından düzenlenen ihbarnamede gecikme faizinin bildirilmediği ve gecikme faizinin hesabında başlangıç tarihinin alacağın tahakkuk tarihinden başlaması gerektiği iddia edilmekte ise de, ihbarnamelerde gecikme faizinin bulunmamasının şekli bir eksiklik olduğu, bu konuda 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nda bir düzenleme olmadığı ve gecikme faizinin kamu alacağının tarihinden itibaren hesaplanmasının yasal olduğu ayrıca haczedilen miktarın ödeme emrindeki miktardan fazla olmasının dava konusu uyuşmazlıkla ilgisi olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacı, düzenlenen ödeme emrinin usul ve yasaya aykırı olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Yasal dayanaktan yoksun temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
Danıştay Savcısı … ‘in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle, temyiz isteminin reddine 27.1.2000 gününde oybirliğiyle karar verildi.