4. Daire 1999/3437 E. , 2000/546 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 1999/3437
Karar No: 2000/546
Temyiz Eden : Yıldırım Beyazıt Vergi Dairesi Müdürlüğü-ANKARA
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : Ticari taksi işletmeciliğinden dolayı 1994 yılına ilişkin gelir vergisi beyannamesini vermediği ileri sürülen davacı adına re’sen takdir edilen matrah üzerinden gelir vergisi salınmış, fon payı hesaplanıp, ağır kusur cezası kesilmiştir. … Vergi Mahkemesi’nin 2.3.1999 günlü ve E:…, K:… sayılı kararıyla; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun2361 sayılı Kanunla değişik 47/1 inci maddesinde, götürü usule tabi olmanın genel şartlarından birinin kendi işinde bilfiil çalışmak veya bulunmak olduğu, ancak işinde yardımcı işçi ve çırak kullanmak, seyahat, hastalık, ihtiyarlık, askerlik, tutukluluk ve hükümlülük gibi zaruri ayrılmalar dolayısıyla geçici olarak bilfiil işinin başında bulunmamanın bu şartı bozmayacağının belirtildiği, olayda davacının hususi vekili olan … nezdinde 15.10.1997 tarihinde düzenlenen tutanakla davacının dört aydan beri Hollanda’da geçici (turist) olarak bulunduğunun tespit edildiği, 9.7.1998 günlü tutanakla da davacının 6.9.1994 tarihinde satın aldığı aracın bir sene süreyle … tarafından tutulan soför tarafından çalıştırıldığının saptanması üzerine, davacının kendi işinde bilfiil çalışma koşuluna taşımadığı belirtilerek gerçek usulde gelir vergisi mükellefiyeti tesis ettirilip, dava konusu tarhiyatın yapıldığının anlaşıldığı, ancak taşıtın ticari amaçla kimin tarafından işletildiği ve işte soför çalıştırıp çalıştırmadığı, ayrıca davacının 1997 yılında dört ay süreyle geçici ayrılması dışında uyuşmalık döneminde daimi olarak kendi işinde bilfiil çalışmadığı veya bulunmadığı hususları usulüne uygun bir şekilde tespit edilmediğinden davacının gerçek usulde gelir vergisine tabi tutulmasında isabet görülmediği gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına karar verilmiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü, takdir komisyonu kararına dayanılarak yapılan tarhiyatın yasal olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Danıştay Savcısı …’in Düşüncesi : Taksi işleten yükümlü adına, beyanname vermemesi nedeniyle resen takdir yoluyla salınan ağır kusur cezalı gelir vergisi ve fon Payını;GVK nun 47. maddesine göre, götürü usule tabi olmanın genel şartlarından birisinin, kendi işinde bilfil çalışmak olduğu, ancak yardımcı işçi ve çırak kullanmak,seyahat, hastalık, ihtiyarlık, askerlik, tutukluluk ve hükümlülük gibi zorunlu ayrılmalar dolayısıyla geçici olarak bilfiil işinin başında bulunamamasının bu şartı bozmayacağının açıklandığı, dosyadaki belgelerden davacının 4 aydan beri yurtdışında bulunduğu anlaşılmakta ise de bu ayrılmanın geçici mi daimi mi olduğunun idarece saptanmadığı, dolayısıyle götürü usulde vergilendirilmesi gerekirken gerçek usulde yapılan tarhiyatın yasaya uygun olmadığı gerekçesiyle kaldıran Vergi Mahkemesi kararına yönelik iddialar kararın bozulmasını sağlayacak nitelikte görülmediğinden temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmüştür.
Tetkik Hakimi …’in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle, temyiz isteminin reddine 16.2.2000 gününde oybirliğiyle karar verildi.