4. Daire 1999/2559 E. , 2000/274 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 1999/2559
Karar No: 2000/274
Temyiz Eden : Mecidiyeköy Vergi Dairesi Müdürlüğü/İSTANBUL
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : Dar mükellefiyet kapsamında olan davacı banka 1998/4 üncü döneme ait muhtasar beyannameyi çifte vergilendirmeyi önleme anlaşmasına göre gelir (stopaj) vergisi matrahı hesaplanırken kurum kazancından fon payınında indirilmesi, gelir (stopaj) vergisi oranının da % 5 olması gerektiğini belirterek ihtirazi kayıtla vermiştir. Açılan davada, … Vergi Mahkemesi … günlü ve E:…, K:… sayılı kararıyla; 3459 sayılı Kanunla onaylanması uygun bulunan Türkiye Cumhuriyeti ile Hollanda Krallığı arasında gelir üzerinden alınan vergilerden çifte vergilendirmeyi önleme ve vergi kaçakçılığına engel olma anlaşmasının 2 nci maddesinde fonlardan Türk Vergisi olarak bahsedildiği, bahis konusu anlaşmanın bir cüzünü oluşturan protokolun IX maddesiyle anlaşmanın 10 uncu maddesinde yer alan vergi oranının % 15 den %10 düşürüldüğü bu haliyle ihtirazi kayda konu tahakkuk eden vergide hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle, fazla tahakkuk eden gelir (stopaj) vergisinin kaldırılmasına karar vermiştir. Davalı İdare tahakkukun kanuna uygun olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Danıştay Savcısı …’ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle, temyiz isteminin reddine 3.2.2000 gününde oybirliğiyle karar verildi.