Danıştay Kararı 4. Daire 1998/2155 E. 1999/1440 K. 15.04.1999 T.

4. Daire         1998/2155 E.  ,  1999/1440 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 1998/2155
Karar No: 1999/1440

Temyiz Eden : Sultanahmet Vergi Dairesi Müdürlüğü-İSTANBUL
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : Kapıcı ücretlerinden tevkifat yapma zorunluğu bulunmadığı görüşüyle 1996-11/1997/1 inci ayları muhtasar beyannamesini ihtirazi kayıtla veren davacı adına beyanı üzerinden gelir (stopaj) vergisi ve fon payı tahakkuk ettirilmiştir. … Vergi Mahkemesi … günlü ve E:…, K:… sayılı kararıyla; davacı işhanı yönetiminin, Gelir Vergisi Kanunu’nun 94 üncü maddesinde tevkifat yapmakla yükümlü bulunan kişi veya kurumlar arasında sayılmadığı, yine, maddede belirtilen “sair kurumlar” olarak değerlendirilmesine de olanak bulunmadığı, bu durumda davacının ihtirazi kaydı dikkate alınmayarak yapılan tahakkukta isabet bulunmadığı gerekçesiyle ödenen vergilerin red ve iadesine karar vermiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü, işhanı kapıcısına ödenen ücretlerden dolayı yöneticinin tevkifat yapma yükümlülüğünün bulunduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Cevap verilmemiştir.
Danıştay Savcısı …’ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle, temyiz isteminin reddine 15.4.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.