Danıştay Kararı 4. Daire 1997/4805 E. 1998/1506 K. 21.04.1998 T.

4. Daire         1997/4805 E.  ,  1998/1506 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 1997/4805
Karar No: 1998/1506

Temyiz Eden : …
Vekili : …
Karşı Taraf : Çankırı Vergi Dairesi Müdürlüğü ÇANKIRI
İstemin Özeti : Tarhiyat öncesi uzlaşma ile belirlenen 1991 yılı kurumlar vergisinden aynı yıla ait yatırım indirimi tutarının mahsubu isteminin reddi yolundaki Vergi Dairesi Müdürlüğü işleminin iptali istemiyle dava açılmıştır. … Vergi Mahkemesi … günlü ve E:…, K:… sayılı kararıyla; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’na 202 sayılı Kanunla eklenen ek 1 nci maddede dar mükellefiyete tabi olanlar dahil, ticari veya zirai kazançları üzerinden vergiye tabi mükelleflerin yaptıkları yatırımların belirtilen kayıt ve şartlar dahilinde kazançlardan indirileceğinin öngörüldüğü, davacı şirketin talebinin ancak bu doğrultuda değerlendirileceği, oysa davacı şirketin yatırım indirimi tutarının vergi matrahından değil hesaplanan kurumlar vergisinden mahsubunu istediği, böyle bir mahsup talebinin mevzuata uygun olmadığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Davacı şirket, mahkeme kararının usule uygun olmadığını ileri sürmekte, kararın bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Danıştay Savcısı …’nın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle, temyiz isteminin reddine 21.4.1998 gününde oybirliğiyle karar verildi.