4. Daire 1997/4143 E. , 1998/1870 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 1997/4143
Karar No: 1998/1870
Temyiz Eden Taraflar : 1- Kocatepe Vergi Dairesi Müdürlüğü/AFYON
2- …
İstemin Özeti : İhtirazi kayıtla verilen 1994 yılı kurumlar vergisi beyannamesi üzerinden yapılan tahakkukun kaldırılması istemiyle açılan davada; Danıştay Dördüncü Dairesince verilen bozma kararı doğrultusunda kurumlar vergisine ilişkin tahakkukun kaldırılması isteminin reddi, fon payının % 7 oranında alınması gerektiği yolundaki karar üzerine İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 28/5 inci maddesi uyarınca düzenlenen ihbarname ile kurumlar vergisi, geçici vergi, fon ve gecikme faizi istenmiştir. … Vergi Mahkemesi … günlü ve E:…, K:… sayılı kararıyla; dava konusu kurumlar vergisi, geçici vergi ve fonlar Danıştay Dördüncü Dairesinin bozma kararı uyarınca karara bağlandığından, kaldırılması istemlerinin incelenmeksizin reddine, mükelleflerin kendi beyanları üzerinden tahakkuk ettirilen vergilere gecikme faizi uygulanamayacağından gecikme faizinin kaldırılmasına karar vermiştir. Davacı şirket, kurumlar vergisi, geçici vergi ve fonun istenmesinin yerinde olmadığını, davalı İdare ise gecikme faizi hesaplanmasının yasal olduğunu ileri sürmekte ve kararın bozulmasını istemektedirler.
Savunmanın Özeti : Davacı şirket yasal dayanaktan yoksun bulunan karşı taraf temyiz isteminin reddi gerektiğini ileri sürmektedir.
Danıştay Savcısı …’in Düşüncesi: Temyiz dilekçelerinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49.maddesinin l.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle taraflar temyiz isteminin reddiyle Vergi Mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’un Düşüncesi : Mahkemece geçici vergi yönünden bir karar verilmesi gerekirken verilen incelenmeksizin ret kararında isabet bulunmadığı, bu nedenle mahkeme kararının geçici vergiye ilişkin kısmının bozulması, vergi dairesi temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 28 inci maddesinin 5 inci maddesinde; vergi uyuşmazlıklarına ilişkin mahkeme kararlarının İdareye tebliğinden sonra bu kararlara göre tespit edilecek vergi, resim, harçlar ve benzeri mali yükümler ile zam ve cezaların miktarının ilgili idarece mükellefe bildirileceği ifade edilmiştir. Olayda da, sözü edilen madde uyarınca düzenlenen ihbarname ile kurumlar vergisi, geçici vergi, fon ve gecikme faizi istenmiştir. Mahkeme kararı uyarınca düzenlenen ve yeni bir hukuki durum ortaya çıkarmayan bu ihbarname ile istenen kurumlar vergisi ve fon payı yönünden mahkemece verilen incelenmeksizin ret kararı yerindedir. Geçici vergiye gelince; mahkeme kararlarında ve Danıştay bozma kararında, bu konuda herhangi bir hükme yer verilmemişse de; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun Mükererer 120 nci maddesine 3946 sayılı Kanun’un 24 üncü maddesiyle eklenen; yıllık beyanname verme süresi geçtikten sonra geçici verginin aslının aranmayacağı yolundaki hüküm karşısında, artık geçici vergi istenemeyeceğinden mahkemece geçici verginin kaldırılması yönünde bir karar verilmesi gerekirken, bu konuda verilen incelenmeksizin ret kararında isabet görülmemiştir.
Vergi Dairesi Müdürlüğü’nün temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle davacı şirket temyiz isteminin kısmen kabulüyle … Vergi Mahkemesinin … günlü ve E:…, K:… sayılı kararının geçici vergiye ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasına, davalı İdare ile davacı şirketin diğer temyiz iddialarının reddine 7.5.1998 gününde oybirliğiyle karar verildi.