Danıştay Kararı 3. Daire 2022/1012 E. 2022/5529 K. 15.12.2022 T.

Danıştay 3. Daire Başkanlığı         2022/1012 E.  ,  2022/5529 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2022/1012
Karar No : 2022/5529

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı/…
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurusuna ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, basit usulde ticari kazanç beyannamesini kanuni süresinde vermesine karşın dönem matrahını düşük gösterdiğinden bahisle sevkedildiği takdir komisyonunca takdir edilen matrah üzerinden 2015 yılı için re’sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisinin kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacının POS cihazıyla gerçekleştirdiği satışlarının bir kısmının kayıt ve beyan dışı bırakıldığının tespit edilmesi nedeniyle olayda re’sen tarh sebebi bulunmakla birlikte, matrah takdir edilirken gerekli inceleme ve araştırma yapılarak dayanakları ile birlikte elde edilen gelirin somut olarak ortaya konulması, gelir ve giderlerinin belirlenmesi, iş kapasitesi, iş yeri konumu ve faaliyetinin kapsamı gibi unsurlar değerlendirilerek gerekirse sektördeki karlılık oranı tespit edildikten sonra gerçeğe en yakın şekilde matrah takdir edilmesi gerekirken genel ve soyut ifadelerle eksik incelemeye dayalı olarak takdir edilen matrah üzerinden yapılan tarhiyatta hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle dava konusu cezalı vergi kaldırılmıştır.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusunun, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 46.maddesi uyarınca basit usulde ticari kazanç, hasılat ile giderler ve satılan malların alış bedelleri arasındaki müspet fark olup, bu usulde vergilendirilenler defter tutma hariç diğer hükümlerde ikinci sınıf tüccarlar hakkındaki hükümlere tabi olduğundan yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu Vergi Dava Dairesi kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 15/12/2022 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.