Danıştay 3. Daire Başkanlığı 2020/698 E. , 2023/464 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/698
Karar No : 2023/464
TEMYİZ EDENLER :
1- (DAVACI) … İnşaat Turizm Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi
2- (DAVALI) … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurusunu Danıştay Üçüncü Dairesinin bozma kararı uyarınca yeniden inceleyen … İdare Mahkemesi …Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, bir kısım hasılatın kayıt ve beyan dışı bırakıldığı yolunda saptamalara yer verilen vergi tekniği raporunun done alındığı vergi inceleme raporu uyarınca 2013 yılının Ocak dönemi için re’sen salınan katma değer vergisi ile tekerrür hükümleri uyarınca artırılarak kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Tarhiyatın dayanağı vergi inceleme raporunun atıfta bulunduğu vergi tekniği raporunun ihbarname ekinde tebliğ edilmemesinin esasa etkili bir şekil hatası olduğu ve davacının savunma hakkını kısıtladığı gerekçesiyle cezalı vergi kaldırılmıştır.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Mersin Mut Devlet Hastanesi İnşaatı ve Selçuk Üniversitesi Müze İnşaatı işlerine kaydı yapılan demir emtiasının diğer işlerde kullanılamayacağı, davacı hakkında düzenlenen vergi tekniği raporundaki tespitlerden, defter kayıtlarında 2012 yılı Dönem Sonu Stokları hesabında sadece 3.250,21-TL tutarında ilk madde malzeme stoğu bulunduğu ve izleyen 2013 yılında demir alışı yapıldığı görüldüğünden maliyet hesaplarına kaydedilen demirin işletme bünyesinde bulunmadığı, Mersin Mut Devlet Hastanesi İnşaatı işinin maliyet hesabına 3.744.634,25-TL tutarında, Selçuk Üniversitesi Müze İnşaatı işinin maliyet hesabına ise 3.124.530,28-TL demir kaydının yapıldığı, Mersin Mut Devlet Hastanesi İnşaatı işinin demir kullanımını gerektiren alt kalemlerinin götürü bedelinin ihale kapsamında 2.257.500,00-TL olarak belirlendiği, işin tamamlanmaması nedeniyle ilgili idari birimce yapılan fesih sonucu düzenlenen hakediş raporu ile demir kullanımını gerektiren alt kalemlerin imal edilen kısmının 1.259.523,75-TL tutarında olduğu tespitinden hareketle inceleme elemanınca 1.259.523,75-TL tutarlı imalattan sadece hazır beton maliyetinin ayrıştırılması sonucu işin tamamlanan %11,78’lik kısmında kullanılan demir maliyetinin 565.078,35-TL olduğunun belirlendiği, maliyet hesaplarında kayıtlı 3.179.555,90-TL tutarındaki demirin işin tamamlanan kısmında kullanılmış olamayacağı, 6.370.994-TL sözleşme bedelli Selçuk Üniversitesi Müze İnşaatı işinin ise kesin hakediş raporu ile 1.361.172,61-TL ‘lik kısmının tamamlandığı ve tamamlanan kısmında 635.226,95-TL tutarında demir kullanıldığı tespit edilmiş ise de 02/09/2014 tarihinde … Asliye Hukuk Hakimliği’ne sunulan bilirkişi raporu ile inşaatın tamamlanan kısmında kullanılan demir tutarının 715.885,82-TL olduğu belirlendiğinden, mükellef lehine hareketle bilirkişi raporundaki demir maliyeti esas alınarak bu tutarı aşan 2.408.644,67-TL’lik kısmın imalatta kullanılmayan demir olarak dikkate alındığının anlaşıldığı, davacının kayıtlarında yer alan demir maliyetlerinin hakediş raporu ve bilirkişi raporu ile tespiti yapılan işin tamamlanan kısmına ait maliyetin çok üzerinde olmasının ticari icaplara aykırılık teşkil etmesi ve söz konusu inşaat işlerine kaydedilen demir maliyetlerinin davacının diğer yıllara sari inşaat işlerinde kullanılan demir maliyetlerine oranla yüksek olması karşısında ispat külfeti kendisine düşen davacı tarafından maliyet hesaplarına kaydedilen demirin imalatlarda kullanıldığı ortaya konulamadığından, işletme bünyesinde yer almadığı ihtilafsız olan ve hakediş raporları ile mahalde yapılan teknik inceleme sonucu tanzim olunan rapora dayanılarak belirlenen imalatta kullanılmayan demir tutarının 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 267. maddesi uyarınca maliyet bedeli esasıyla hesaplanan tutar üzerinden kayıt dışı satıldığı kabulüyle yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle istinaf başvurusu kısmen kabul edilerek, Vergi Mahkemesinin bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisine ilişkin hüküm fıkrası kaldırılarak, dava, değinilen kısım yönünden reddedilmiştir.
Dava konusu vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri uyarınca artırılan kısmına yöneltilen istinaf başvurusu ise reddedilmiştir.
TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI :
Davacı tarafından, tüm satış faturalarının kayıtlara alındığı, yalnızca yıllara sari işleri içinde bulunan Mersin Mut Hastanesi İnşaatı ve Selçuk Üniversitesi Müze İnşaatı işiyle ilgili kaydi envanter yapıldığı, demir maliyetinin fazla olduğu tespitiyle bu demirin % 5 kar ile kayıt dışı satıldığı değerlendirilmesinin varsayıma dayalı olduğu, kullanılan demirin uyuşmazlığa konu dönemde devam etmekte olan 12 inşaat işiyle birlikte bir bütün olarak incelenmesi gerektiği, sektörde yüksek miktardaki demirin kayıt dışı satılmasının mümkün olmadığı, alıcı tarafından fatura talep edileceği gibi nakliyesi için de sevk irasaliyesi düzenleneceği, Selçuk Üniversitesi Müze İnşaatı işinin hakediş raporlarındaki tamamlanma oranının düşük belirlendiği, bu durum taraflarınca kabul edilmediği gibi bu işle ilgili Asliye Hukuk Mahkemesine sunulan bilirkişi raporundan haberdar olmadıkları, itirazları bulunup bulunmadığı sorulmadan bu raporun vergi incelemesinde dayanak alınamayacağı, maliyet fazlalığı nedeniyle kayıt dışı satıldığı kabul edilen demirin inşaatlarda kullanıldığı, demir emtiasının kayıt dışı satıldığının vergi müfettişince somut olarak ortaya konulması gerektiği ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
Davalı idare tarafından, 2009 ila 2011 yıllarının muhtelif dönemlerine ilişkin olup 2014 yılında kesinleşen vergi ziyaı cezalarının dava konusu uyuşmazlıkta tekerrüre esas alınabileceği ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
TARAFLARIN SAVUNMALARI : Taraflarca savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz istemlerinin reddine,
2. Temyize konu Vergi Dava Dairesi kararının ONANMASINA,
3. Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca nispi harç alınmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 23/02/2023 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.