Danıştay 3. Daire Başkanlığı 2020/3191 E. , 2023/958 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/3191
Karar No : 2023/958
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü/…
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Petrol Ticaret ve Sanayi
Anonim Şirketi
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurularına ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının aleyhe olan hüküm fıkrasının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, bir kısım hasılatını kayıt ve beyan dışı bıraktığı, ve tek düzen hesap planına uymadığı yolunda saptamalar içeren vergi inceleme raporuna dayanılarak 2013 yılı Ocak-Mart dönemi için re’sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı geçici vergi ve aynı yılın Mart dönemi için re’sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 353. maddesinin 1. ve 6. bentleri ile gereğince kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemine ilişkindir
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacı hakkında düzenlenen vergi tekniği raporundaki tespitlerden bir kısım hasılatını kayıt ve beyan dışı bıraktığı sonucuna varıldığından yapılan tarhiyatın hukuka uygun olduğu ancak ihbarnamede gecikme faizi hesaplanabilmesi için zorunlu olarak yer aldığı belirtilen geçici vergi hakkında karar verilmesine olanak bulunmadığı, muhasebe standartlarına, tek düzen hesap planına ilişkin usul ve esaslara uyulmadığı anlaşıldığından 213 sayılı Yasa’nın 353. maddesinin 6. bendi gereğince kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık görülmediği, somut bir tespit olmaksızın değinilen Yasa’nın 353. maddesinin 1. bendi gereğince kesilen özel usulsüzlük cezasının hukuka aykırı düştüğü gerekçesiyle bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi ve geçici vergi üzerinden kesilen bir kat vergi ziyaı cezası ile 213 sayılı Yasa’nın 353. maddesinin 6. bendi gereğince kesilen özel usulsüzlük cezası yönünden dava reddedilmiş, değinilen Yasa’nın 353. maddesinin 1. bendi gereğince kesilen özel usulsüzlük cezası kaldırılmış, geçici vergi hakkında ise karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesi kararının, 213 sayılı Yasa’nın 353. maddesinin 1. bendi gereğince kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması, bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi ve geçici vergi üzerinden kesilen bir kat vergi ziyaı cezası ile 213 sayılı Yasa’nın 353. maddesinin 6. bendi gereğince kesilen özel usulsüzlük cezası yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkralarına yöneltilen istinaf başvuruları değinilen hüküm fıkralarının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle reddedilmiştir.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun mükerrer 120. maddesi uyarınca mahsup dönemi geçen geçici verginin aranmayacağı gerekçesiyle davacının istinaf başvurusu geçici vergiye ilişkin hüküm fıkrası bakımından kabul edilerek, Vergi Mahkemesi kararının değinilen hüküm fıkrası kaldırıldıktan sonra geçici vergi kaldırılmıştır.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Bir kısım hasılatını kayıt ve beyan dışı bıraktığı somut olarak tespit edilen davacı adına faturasız alım satımları için kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’NİN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen hüküm fıkrası usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri sözü edilen hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Vergi Dava Dairesi kararının temyize konu hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 23/03/2023 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.