Danıştay Kararı 3. Daire 2020/2403 E. 2023/782 K. 14.03.2023 T.

Danıştay 3. Daire Başkanlığı         2020/2403 E.  ,  2023/782 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/2403
Karar No : 2023/782

TEMYİZ EDEN (DAVALI): … Vergi Dairesi Müdürlüğü

KARŞI TARAF (DAVACI): …

İSTEMİN KONUSU: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurularına ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının aleyhe olan hüküm fıkrasının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına, asıl borçlu … Demir Çelik Maden Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi’nden alınamayan 2004 ila 2006, 2008 ve 2009 yıllarına ait muhtelif kamu alacağının tahsili amacıyla kanuni temsilci sıfatıyla düzenlenen … tarih ve … ila … takip numaralı ödeme emirlerinin iptali istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacının 30/10/2007 – 20/02/2009 tarihleri arasında kanun temsilcilik sıfatının bulunduğu, kanuni temsilcinin vergi borcu ve cezasından sorumlu tutulabilmesi için bunların kendine düşen bir vergilendirme ödevini yerine getirmemiş olmasından kaynaklanması gerektiği, verginin doğduğu ve ödenmesi gerektiği zamanlarda kanuni temsilci olmadığı anlaşılan kamu alacaklarına ilişkin olarak tanzim edilen , … ve … takip numaralı ödeme emirleri, … takip numaralı ödeme emrinin … ila …, … takip numaralı ödeme emrinin 4, 5 ve 6. Sıraları haricindeki kısımlarının hukuka uygun düşmediği, … takip numaralı ödeme emrinin 15, 16 ve 17. sıralarında yer alan alacağın vadesinin 31/01/2011 tarihi olduğu, şirket adına düzenlenen ödeme emrinin 02/11/2011 tarihinde tebliğ edildiği, 31/12/2016 tarihinde 5 yıllık tahsil zaman aşımı süresinin dolduğu dikkate alındığında, 19/12/2018 tarihinde tebliğ edilen söz konusu ödeme emrinin bu kısmında hukuka uyarlık bulunmadığı, … takip numaralı ödeme emrinin 4, 5 ve 6 sıraları ve … takip numaralı ödeme emrinde hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle …, … ve … takip numaralı ödeme emirleri ile … takip numaralı ödeme emrinin 4, 5 ve 6. sıraları haricindeki kısımları iptal edilmiş, … takip numaralı ödeme emrinin 4, 5, 6, sıralarında yer alan kamu alacağı ile … takip numaralı ödeme emri yönünden ise dava reddedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurularının, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Asıl borçlu şirkete ait vergi ve cezaların şirketten tahsil edilemeyeceğinin anlaşılması üzerine davacı adına ödeme emri düzenlenmesinde hukuka aykırılık bulunmadığı, davacının ilgili dönemde şirketin kanuni temsilcisi ve şirket müdürü olduğu, zamanaşımı süresini kesen durumların dikkate alınmadığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’ÜN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen hüküm fıkrası usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri sözü edilen hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Vergi Dava Dairesi kararının temyize konu hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 14/03/2023 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.