Danıştay 3. Daire Başkanlığı         2020/1963 E.  ,  2023/397 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/1963
Karar No : 2023/397

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Petrol Turizm İnşaat Nakliye Restoran Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : …Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin …tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen temyiz isteminin reddine ilişkin …tarih ve E:…, K:…, Temyiz No:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacının 7143 sayılı Vergi ve Diğer Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılması ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun kapsamında 2016 ve 2017 yılları kurumlar vergisine ilişkin olarak matrah artırımı talebinin reddine dair işlemin iptali istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: 7143 sayılı Kanun’un Matrah ve Vergi Artırımı başlıklı 5. maddesi hükümlerinden yararlandırılamayacakların; aynı Kanun’un 5. maddesinin 9. fıkrasında, 213 sayılı Kanunun 359. maddesinin (b) fıkrasındaki defter, kayıt ve belgeleri yok edenler veya defter sahifelerini yok ederek yerine başka yapraklar koyanlar veya hiç yaprak koymayanlar veya belgelerin asıl veya suretlerini tamamen veya kısmen sahte olarak düzenleyenler veya bu fiiller nedeniyle incelemesi devam edenler şeklinde sayılmak suretiyle belirtildiği, davacı hakkında 2016 yılı hesaplarına ilişkin olarak başvuru tarihinden önce başlanılmış ve henüz tamamlanmamış sahte belge düzenleme yönünden vergi incelemesi bulunduğundan dava konusu işlemin; değinilen yıla ilişkin kısmında hukuka aykırılık, vergi incelemesi bulunmayan 2017 yılına ilişkin kısmında hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle 2017 yılına ilişkin kısmı iptal edilmiş, 2016 yılına ilişkin kısmı yönünden ise dava reddedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusunun, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı Kanun’un 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine kesin olarak karar verilmiş, bu karara yöneltilen temyiz istemi ise konusu 2019 yılı için 144.000-TL’yi aşmayan vergi davalarında verilen kararların temyiz edilebilecek kararlar arasında yer almadığı, Dairelerince kesin olarak verilen söz konusu karara karşı temyiz yoluna başvuralamayacağı gerekçesiyle anılan Kanun’un 48. maddesinin 6. fıkrası gereğince reddedilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Uyuşmazlık konusu işlemin miktarı belirtilmeksizin davanın açıldığı dolayısıyla temyiz haklarının bulunduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’NİN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE:
MADDİ OLAY :
Davacı tarafından, 2016 ve 2017 yılları kurumlar vergisine ilişkin olarak 7143 sayılı Kanun kapsamında sistem üzerinden yapılan matrah artırımı başvurusunun “213 sayılı Kanunun 359. maddesinin (b) fıkrasında yer alan defter, kayıt ve belgeleri yok etme veya defter sahifelerini yok ederek yerine başka yapraklar koyma veya hiç yaprak koymama veya belgelerin asıl veya suretlerini tamamen veya kısmen sahte olarak düzenleme fiillerinden hareketle nezdinde yapılan vergi incelemesi devam ettiğinden incelemeniz sonuçlanana kadar matrah artırımında bulunmanız mümkün değildir.” şeklindeki uyarıyla reddedilmesi üzerine bakılmakta olan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.
İLGİLİ MEVZUAT:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 46. maddesinin 1. fıkrasında, Danıştay dava dairelerinin nihai kararları ile bölge idare mahkemelerinin maddede sayılan davalar hakkında verdikleri kararların, başka kanunlarda aksine hüküm bulunsa dahi Danıştayda, kararın tebliğinden itibaren otuz gün içinde temyiz edilebileceği hüküm altına alınmış, aynı fıkranın (b) bendinde, konusu yüz bin Türk lirasını aşan vergi davaları, tam yargı davaları ve idari işlemlere karşı açılan davalar hakkında bölge idare mahkemesinin istinaf yoluyla yapılan başvurular üzerine verdikleri kararlar, temyiz edilebilecek olan kararlar arasında sayılmış, 48. maddesinin 6. fıkrasında, temyizin kesin bir karar hakkında olması halinde kararı veren mercii tarafından temyiz isteminin reddine karar verileceği, 7. fıkrasında ise bu kararların dosyanın gönderildiği Danıştay’ın ilgili dairesince ve kurulunca kesin olarak verileceği kurala bağlanmıştır.
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İstinaf başvurusunun idari yargılama hukukunda yeni bir kanun yolu olarak getirildiği 6545 sayılı Türk Ceza Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun gerekçesinde, tahdidi olarak sayılan konular dışındaki davaların bölge idare mahkemelerinde istinaf incelemesi neticesinde kesinleşeceği, böylece Danıştay’ın, temyizen karara bağladığı iş yükünün azaltılarak içtihat mahkemesi rolünün güçlendirilmesinin amaçlandığı belirtilmiştir.
Anılan mevzuat hükümleri ve 6545 sayılı Kanunun gerekçesi birlikte değerlendirildiğinde, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 46. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde sayılan konusu yüz bin Türk lirasını aşmayan davalar ve konusu para olmayan davalar hakkında vergi mahkemelerince verilen kararlara karşı yapılan istinaf başvurusu üzerine bölge idare mahkemelerince verilen kararların kesinleşeceği, dolayısıyla bu kararların temyiz istemine konu yapılamayacağı sonucuna ulaşılmaktadır.
Davacı tarafından, 7143 sayılı Vergi ve Diğer Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılması ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun kapsamında matrah artırımı talebinin reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan davaya ilişkin dava dilekçesinde parasal değer belirtilmediğinden ve konusu para olmayan davalar hakkında vergi mahkemelerince verilen kararlara karşı yapılan istinaf başvurusu üzerine bölge idare mahkemelerince verilen kararların kesin karar olması ve dolayısıyla bu kararlar temyiz istemine konu yapılamayacağından yazılı gerekçeyle temyiz istemini incelenmeksizin reddeden Vergi Dava Dairesi kararında sonucu itibarıyla hukuka aykırılık görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Vergi Dava Dairesi kararına yöneltilen TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE,
2. Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca … TL maktu harç alınmasına,
3. 2577 sayıl İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de belirtilen Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 21/02/2023 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.