Danıştay 3. Daire Başkanlığı         2020/1441 E.  ,  2023/1765 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2020/1441
Karar No : 2023/1765

TEMYİZ EDENLER : 1-(DAVACI) … Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …
2-(DAVALI) … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurularına ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, iki yıldan fazla süreyle aktifte bulunan taşınmazın satışından doğan ve 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 5. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi kapsamında beyan edilen kazançla ilgili olarak süresinde yeminli mali müşavir tasdik raporu ibraz edilmeyerek istisna şartlarının sağlanmadığı, amortismana tabi bazı gider kalemlerinin doğrudan gider yazıldığı yolundaki tespitleri içeren vergi inceleme raporuna dayanılarak 2016 yılı için re’sen salınan kurumlar vergisi ile tekerrür hükümleri gereğince artırılarak kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 5. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendindeki istisnadan yararlanma koşullarını taşıyan mükelleflerin, yasayla kendilerine tanınmış olan haktan yararlanabilmeleri için eksik olan yeminli mali müşavir tasdik raporunun ibrazı istenmeden, söz konusu raporun ne zaman ne şekilde verileceğine dair yasal bir düzenleme olmaksızın bu konudaki tebliğ şeklindeki bir düzenlemeden hareketle ibraz edilmemiş olması neden gösterilerek istisnadan faydalandırılmamak suretiyle tarhiyat yapılmasında hukuka uyarlık bulunmadığı, amortismana tabi bazı gider kalemlerinin doğrudan gider yazıldığı sabit olduğundan tarhiyatın değinilen kısmının hukuka uygun olduğu, 2015 yılının Aralık dönemi için kesilip 2016 yılı içinde kesinleşen vergi ziyaı cezasının tekerrüre esas alınamayacağı gerekçesiyle tarhiyatın, amortismana tabi bazı gider kalemlerinin doğrudan gider yazılmasından kaynaklanan kısmı yönünden dava reddedilmiş, 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 5. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi kapsamında beyan edilen kazançla ilgili kısmı ve vergi ziyaı cezasının tekerrürden kaynaklanan bölümü kaldırılmıştır.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurularının, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI :
Davacı tarafından, tarhiyatın eksik incelemeye dayandığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
Davalı idare tarafından, 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 5. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendindeki istisnadan yararlanılabilmesi için yeminli mali müşavirlerce düzenlenen tasdik raporunun sunulmasının şart olduğu ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.

TARAFLARIN SAVUNMALARI : Taraflarca savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’NUN DÜŞÜNCESİ : Davacı temyiz isteminin kabulü, davalı temyiz isteminin ise kısmen kabulü kısmen reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE:
MADDİ OLAY :
Davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporundaki tespitlerden, iki yıldan fazla süreyle aktifte bulunan taşınmazın satışından doğan ve 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 5. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi kapsamında beyan edilen kazançla ilgili olarak hatalı hesaplama sonucu 2.143,22-TL tutarında fazladan istisna uygulandığı, kurum temsilcisinin de bu durumu doğruladığı, yapılan tarhiyata bu miktarın da dahil olduğu görülmüştür.
Söz konusu raporun devamında davacının, gayrimaddi hak olarak görülen işletmede kullandığı bilgisayar programının, özel maliyet bedeli olup kira süresince eşit yüzdelerle itfa edilmesi gereken şirketin kiraladığı ofis için yaptığı değerini artırıcı giderlerin, tesis makine cihazlar ve demirbaşlar hesabında takip edilmesi gereken alımların, binalar hesabına alınması gereken Ceyhan fabrika gideri olarak yaptığı giderlerin amortisman yoluyla itfa edilmesi gerekirken doğrudan gider yazıldığı tespitlerine yer verilmiş, gider yazılan tutarların tamamı reddedilip kurum kazancına eklenerek tarhiyat yapılmıştır.
İLGİLİ MEVZUAT:
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 313. maddesinin birinci fıkrasında, işletmede bir yıldan fazla kullanılan ve yıpranmaya, aşınmaya veya kıymetten düşmeye maruz bulunan gayrimenkullerle 269. madde gereğince gayrimenkul gibi değerlenen iktisadi kıymetlerin, alet, edavat, mefruşat, demirbaş ve sinema filmlerinin birinci kısımdaki esaslara göre tespit edilen değerinin bu Kanun hükümlerine göre yok edilmesinin amortisman mevzuunu teşkil edeceği, aynı Kanunun “Normal Amortisman” başlıklı 315. maddesinde, mükelleflerin amortismana tâbi iktisadî kıymetlerini Maliye Bakanlığının tespit ve ilân edeceği oranlar üzerinden itfa edecekleri, ilân edilecek oranların tespitinde iktisadî kıymetlerin faydalı ömürlerinin dikkate alınacağı düzenlenmiştir.

Kanun’un 272. maddesinde, normal bakım, tamir ve temizleme giderleri dışında, gayrimenkulü veya elektrik üretim ve dağıtım varlıklarını genişletmek veya iktisadi kıymetlerini devamlı olarak artırmak maksadıyla yapılan giderlerin, gayrimenkulün veya elektrik üretim ve dağıtım varlıklarının maliyet bedeline ekleneceği, gayrimenkullerin kira ile tutulması veya elektrik üretim ve dağıtım varlıklarının işletme hakkı verilmesi halinde kiracı veya işletme hakkına sahip tüzel kişi tarafından yapılan giderlerin özel maliyet bedeli olarak ayrıca değerleneceği, kiracının veya işletme hakkına sahip tüzel kişinin faaliyetini icra için vücuda getirdiği tesisata ait giderlerin de bu hükümde olduğu, 327. maddesinde, gayrimenkullerin ve gemilerin iktisadi kıymetlerini artıran ve 272. maddede yazılı özel maliyet bedellerinin kira süresine göre eşit yüzdelerle itfa edileceği, kira süresi dolmadan kiralanan şeyin boşaltılması halinde henüz itfa edilmemiş giderlerin boşaltma yılında bir defada gider yazılacağı hükümlerine yer verilmiştir.
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Temyiz istemlerine konu edilen Vergi Dava Dairesi kararının; tarhiyatın, iki yıldan fazla süreyle aktifte bulunan taşınmazın satışından doğan istisnanın hatalı hesaplama sonucu ortaya çıkan fazlalık haricindeki kısmı ve vergi ziyaı cezasının tekerrürden kaynaklanan kısmına ilişkin hüküm fıkrası aynı hukuksal nedenler ve gerekçeyle Dairemizce de uygun bulunmuştur.
Davacı şirketin, iki yıldan fazla süreyle aktifte bulunan taşınmazın satışından doğan ve 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 5. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi kapsamında beyan edilen kazançla ilgili olarak hatalı hesaplama sonucu 2.143,22-TL tutarında fazladan istisna uygulandığı sabit olduğundan dolayısıyla tarhiyatın değinilen kısmında hukuka aykırılık bulunmadığından, Vergi Mahkemesi kararının ilgili hüküm fıkrasına yöneltilen davalı idare istinaf başvurusunun reddi yolundaki Vergi Dava Dairesi kararının belirtilen hüküm fıkrasında hukuka uygunluk görülmemiştir.
Davacı şirketin işletmede kullandığı bilgisayar programının neye ilişkin olduğu ve işletmede bir yıldan fazla kullanılıp kullanılmayacağı yönünde bir belirleme yapılmak, kiralanan ofis için yapılan özel maliyet bedeli olup kira süresince eşit yüzdelerle itfa edilmesi gereken ofisin değerini artırıcı giderler değerlendirilirken kira süresine ilişkin bir tespitte bulunulmak, tesis makine cihazlar ile demirbaşlar hesabında takip edilmesi gereken alımlara ve binalar hesabına alınması gereken Ceyhan fabrika gideri olarak yapılan giderlere ilişkin olarak faydalı ömür saptaması yoluna gidilmek suretiyle, uyuşmazlık yılında kabul edilebilecek giderler belirlenmeksizin, eleştirilen giderlerin tamamının reddedildiği göz önüne alındığında tarhiyatın eksik incelemeye dayanan bu kısmında hukuka uyarlık bulunmadığından, istinaf başvurusunun tarhiyatın değinilen kısmı yönünden reddine ilişkin hüküm fıkrasında da hukuka uyarlık bulunmamaktadır.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacı temyiz isteminin kabulüne,
2.Temyize konu Vergi Dava Dairesi kararının; tarhiyatın, giderlerin reddedilmesinden kaynaklanan kısmına ilişkin hüküm fıkrasının BOZULMASINA,
3.Davalı idare temyiz isteminin kısmen reddine,
4.Kararın; taşınmaz satışından doğan istisnanın hatalı hesaplama sonucu ortaya çıkan fazlalık haricindeki kısmı ve vergi ziyaı cezasının tekerrürden kaynaklanan kısmına ilişkin hüküm fıkrasının ONANMASINA,
5.Davalı idare temyiz isteminin kısmen kabulüne,
6.Kararın; taşınmaz satışından doğan istisnanın hatalı hesaplama sonucu 2.143,22-TL tutarındaki fazladan istisna uygulanan kısmına ilişkin hüküm fıkrasının BOZULMASINA,15/05/2023 tarihinde oyçokluğuyla kesin olarak karar verildi.

(X)- KARŞI OY :
Davacının temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar bozulması istenen Vergi Dava Dairesi kararının, tarhiyatın, giderlerin reddedilmesinden kaynaklanan kısmına ilişkin hüküm fıkrasının dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçe karşısında istemin kabulünü gerektirecek durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddi ile kararın sözü edilen hüküm fıkrasının onanması gerektiği oyuyla Karara bu yönden katılmıyorum.