Danıştay Kararı 3. Daire 2019/4170 E. 2022/5578 K. 20.12.2022 T.

Danıştay 3. Daire Başkanlığı         2019/4170 E.  ,  2022/5578 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/4170
Karar No : 2022/5578

TEMYİZ EDENLER:
1-(DAVACI) … Yağ Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi
VEKİLİ: Av. …

2-(DAVALI) … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ: Av. …

İSTEMİN KONUSU: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurularına ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına, kurum maliyetlerini oluşturan emtianın bir kısmı için fatura almadığı ve satışını yaptığı emtianın bir kısmı için fatura düzenlemediği, bu şekilde hasılatının bir kısmını kayıt ve beyan dışı bıraktığı yolunda saptamalar içeren vergi inceleme raporuna dayanılarak 2017 yılının Ocak-Mart, Nisan-Haziran ve Temmuz-Eylül dönemleri için re’sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı geçici vergi ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 353. maddesinin 1. bendi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporundaki tespitlerden, bir kısım hasılatını kayıt ve beyan dışı bıraktığı sonucuna varıldığından yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık görülmediği ancak mahsup dönemi geçen geçici verginin tahakkuk ettirilmeyeceği, gecikme faizi hesaplanabilmesi için ihbarnamede zorunlu olarak yer aldığı belirtildiğinden geçici vergi aslı hakkında karar verilmesine olanak bulunmadığı, somut bir tespit olmaksızın özel usulsüzlük cezası kesilemeyeceği gerekçesiyle bir kat vergi ziyaı cezası yönünden dava reddedilmiş, özel usulsüzlük cezası kaldırılmış, geçici vergi aslı hakkında ise karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurularının, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI:
Davacı tarafından, bilirkişi incelemesi yaptırılmaksızın karar verilmesinin hukuka aykırı olduğu, matrah farkı hesaplanırken maliyetlerin ve yatırım teşvik belgesinin dikkate alınmadığı, tüm satışların ambalajlı olmadığı, … Gıda ve İhtiyaç Maddeleri Ticaret ve Sanayi Anonim Şirketi’ne yapılan ayçiçek yağı satışına ilişkin tespitin hatalı olduğu, tarhiyatın eksik inceleme ve varsayıma dayandığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
Davalı idare tarafından, bir kısım alış ve satışlarını faturalarla belgelendirmediği saptanan davacı adına kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.

TARAFLARIN SAVUNMALARI: Davalı idare tarafından, davacının itiraz sebeplerinin, kararın bozulmasını gerektirecek mahiyette olmadığı belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
Davacı tarafından ise savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ: Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz istemlerinin reddine,
2. Temyize konu Vergi Dava Dairesi kararının ONANMASINA,
3. Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca nispi harç alınmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 20/12/2022 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.