Danıştay 3. Daire Başkanlığı 2019/2663 E. , 2020/4082 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/2663
Karar No : 2020/4082
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : Danıştay Üçüncü Dairesinin bozma kararı uyarınca davayı yeniden inceleyen … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararın temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, taşınmaz satışlarına ilişkin zamanında fatura düzenlemediği yolundaki tespitleri içeren vergi tekniği raporu esas alınmak suretiyle tanzim edilen vergi inceleme raporuna dayanılarak 213 sayılı Vergi Usul Kanunun 353. maddesinin 1. bendi uyarınca 2009 yılı için kesilen özel usulsüzlük cezası kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Dava konusu özel usulsüzlük cezasının ilgili olduğu 2009 yılı için yapılan gelir vergisi tarhiyatına karşı açılan davada yeniden oluşturulan tabloda satış hasılatının azaltıldığı, Mahkemelerinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararııyla, vergi inceleme raporunda üçüncü kişilere gayrimenkul satışları için düzenlenen faturalara kime ne miktarda düzenlendiği hususunun ayrıntılı olarak yer verildiği ancak söz konusu dosyada Mahkemelerince yapılan hesaplamada ulaşılan tutar ilgili yıl için bir takvim yılında kesilecek ceza tutarını aştığından kesilen cezada hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle dava reddedilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Vergi kaybı olmadığından kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması gerektiği ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca nispi harç alınmasına,
4. Dosyanın Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere 22/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.