Danıştay 3. Daire Başkanlığı 2018/1098 E. , 2022/172 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/1098
Karar No : 2022/172
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı/…
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Metal Form Makina Endüstri ve Ticaret Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurusuna ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, 5746 sayılı Araştırma ve Geliştirme Faaliyetlerinin Desteklenmesi Hakkında Kanun kapsamında yürüttüğü projelerin Ar-Ge faaliyeti niteliğinde olmadığından bahisle aynı Kanun kapsamında yararlandığı Ar-Ge indirimlerinin reddedilmesi yolunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak 2011 yılının Ocak-Mart dönemi için re’sen salınan geçici vergi ile tekerrür hükümleri uyarınca artırılarak kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacı şirketin inceleme döneminde geçerli bir Ar-Ge merkezi belgesine sahip olduğu, 5746 sayılı Kanun kapsamında yürütülen faaliyetlerin denetiminin aynı Kanun’a göre yetkili kılınan ‘Değerlendirme ve Denetleme Komisyonu’ tarafından yapılacağı, vergi müfettişinin yürütülen faaliyetlerin Ar-Ge faaliyeti niteliğinde olup olmadığına ilişkin tespit yapma yetkisinin bulunmadığı, aynı döneme ilişkin olarak söz konusu komisyon tarafından yapılan denetim sonucunda davacının Ar-Ge merkezi şartlarını taşıdığının tespit edilerek Kanun’la sağlanan teşviklerden faydalanmasının uygun olduğuna karar verildiği olayda, davacı şirketin yürüttüğü projelerin Ar-Ge faaliyeti niteliğinde olup olmadığı yönünde tespit yapma yetkisi bulunmayan vergi müfettişince düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak hesaplanan geçici vergi üzerinden tekerrür hükümleri uyarınca artırılarak kesilen bir kat vergi ziyaı cezasında hukuka uyarlık bulunmadığı, mahsup döneminin geçmesi nedeniyle tahakkuk ettirilmeyecek olan geçici vergi aslı hakkında karar verilemeyeceği gerekçesiyle geçici vergi hakkında karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiş, geçici vergi üzerinden tekerrür hükümleri gereğince artırılarak kesilen vergi ziya cezası ise kaldırılmıştır.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusunun, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 3. maddesi gereğince vergilendirmede vergiyi doğuran olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyeti esas olduğundan, vergi müfettişinin yürütülen faaliyetlerin hangi amaçla yapıldığını tespit etmek amacıyla gerekli incelemeleri yapabileceği, vergi müfettişinin yapmış olduğu incelemenin yürütülen prjelerin Ar-Ge faaliyeti niteliğinde olup olmadığına yönelik teknik bir denetim olmadığı, söz konusu faaliyetler sonucunda eksik ödenmiş bir verginin bulunup bulunmadığına yönelik olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu Vergi Dava Dairesi kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de belirtilen Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 27/01/2022 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.