3. Daire 2007/3848 E. , 2008/1404 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No: 2007/3848
Karar No: 2008/1404
Temyiz Eden : Karaelmas Vergi Dairesi Müdürlüğü- ZONGULDAK
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : Gıda maddeleri pazarlama faaliyetine ilişkin 2003 takvim yılına ait kurumlar vergisi ile Temmuz-Eylül, Ekim-Aralık 2003 dönemine ait geçici vergi beyannamelerini vermeyen, defter ve belgelerini incelemeye ibraz etmeyen davacı adına, verilen geçici vergi ve katma değer vergisi beyannamelerinden hareketle tespit edilen dönem kazancı üzerinden re’sen salınan üç kat vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisini, Danıştay Üçüncü Dairesinin bozma kararı üzerine yeniden inceleyerek: uyuşmazlığın çözümü için mahkemelerinin 26.7.2006 tarihli ara kararı üzerine davacı tarafından sunulan 2003 yılına ait defter ve belgeler ile davalı idarece gönderilen Ocak-Haziran 2003 dönemi geçici vergi ve Ocak-Ağustos 2003 dönemi katma değer vergisi beyannameleri üzerinde yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen ve inceleme elemanınca tespit edilenden daha fazla kazancın beyan dışı bırakıldığının saptandığı rapor mahkemelerince de benimsendiğinden, tarhiyatın kurumlar vergisine ilişkin kısmında yasaya aykırılık bulunmadığı, davacının vergi mükellefi olması, defter ve belgelerini mahkemelerine ibraz etmesi, hakkında gerçeği yansıtmayan fatura kullandığı yönünde bir saptama yapılmaması, uyuşmazlığın katma değer vergisine ilişkin olmaması ve matrah farkının defter ve belgelerine göre tespit edilmesi karşısında ziyaa uğratılan kurumlar vergisi üzerinden bir kat vergi ziyaı cezası kesilmesinin hukuka uygun düşeceği, ziyaa uğratılan vergi tutarına, üzerinden hesaplanan gecikme faizinin yarısının eklenmesine ilişkin kuralın Anayasa Mahkemesince iptal edilmesi karşısında, vergi ziyaı cezasının kurumlar vergisi tutarının bir katını aşan kısmında hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle, tarhiyatın kurumlar vergisine ilişkin kısmı yönünden davayı reddeden, vergi ziyaı cezasını bir kat olarak değiştiren ve vergi ziyaı cezasının hesabına dahil edilen gecikme faizinden oluşan kısmı kaldıran … Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının, kurumlar vergisi üzerinden üç kat kesilen vergi ziyaı cezasının bir kata indirilmesine ilişkin hüküm fıkrasının; defter ve belge ibraz etmeme eylemi 213 sayılı Yasanın 359’uncu maddesi kapsamında olan davacı adına ziyaa uğratılan vergi üzerinden üç kat vergi ziyaı cezası kesilmesinde yasaya aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek bozulması istenmiştir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Vergilendirme dönemine ait defter ve belgelerini incelemeye ibraz etmediği tartışmasız olan davacı adına, 213 sayılı Yasanın 359’uncu maddesi kapsamındaki bu eylemi nedeniyle ziyaa uğrattığı kurumlar vergisi üzerinden üç kat vergi ziyaı cezası kesilmesinde yasaya aykırılık bulunmadığından, cezayı yazılı gerekçeyle bir kata indiren vergi mahkemesi kararının sözü edilen hüküm fıkrasının bozulması gerektiği düşünülmektedir.
Savcı : …
Düşüncesi : İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49’uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçelerinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemlerin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Üçüncü Dairesince işin gereği görüşülüp düşünüldü:
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 4369 sayılı Kanunla değişik 344’üncü maddesinin ilk fıkrasında vergi ziyaı suçu; mükellef veya sorumlu tarafından 341’inci maddede yazılı şekilde vergi ziyaına sebebiyet verilmesi olarak tanımlanmış, ikinci fıkrasında; vergi ziyaı cezasının, ziyaa uğratılan verginin bir katına, bu verginin kendi kanununda belirtilen normal vade tarihinden, cezaya ilişkin ihbarnamenin düzenlendiği tarihe kadar geçen süre için bu Kanunun 112’nci maddesine göre ziyaa uğratılan vergi tutarı üzerinden hesaplanan gecikme faizinin yarısının eklenmesi suretiyle bulunacağı, üçüncü fıkrasında da vergi ziyaına 359’uncu maddede yazılı fiillerle sebebiyet verilmesi halinde bu cezanın üç kat olarak uygulanacağı kurala bağlanmıştır. Aynı Yasanın sözü edilen 4369 sayılı Yasayla değişik 359’uncu maddesinin (a) fıkrasının 2’nci bendinde, defter, kayıt ve belgelerin tahrif edilmesi veya gizlenmesi kaçakçılık suçu olarak sayılırken, varlığı noter tasdik kayıtları veya sair suretlerle sabit olduğu halde, inceleme sırasında vergi incelemesine yetkili kimselere defter ve belgelerin ibraz edilmemesi gizleme olarak tanımlanmıştır.
Vergilendirme dönemine ilişkin kazancını beyan dışı bıraktığı vergi mahkemesince de kabul edilen davacı şirket tarafından, defter ve belgelerin yaptırılmasına karar verilen bilirkişi incelemesi için mahkemeye sunulduğu ancak incelemeye ibraz edilmediği tartışmasızdır.
Vergi Usul Kanununun, sözü edilen maddelerinin 4369 sayılı Yasayla değişik düzenlemesinde, vergi ziyaı cezasının ziyaa uğratılan verginin kaç katına göre hesaplanacağı, eylemin niteliğine göre tayin edilmiş olup defter ve belge ibraz etmeme eylemi kuralına yukarıda yer verilen 359’uncu madde kapsamında bulunan davacı adına ziyaa uğratılan verginin üç katı düzeyinde vergi ziyaı cezası kesilmesinde yasaya aykırılık bulunmadığından ve uyuşmazlığın niteliği, matrahın bulunuş şekli ve benzeri sebepler, cezanın üç kattan bir kata indirilmesini hukuka uygun kılmayacağından, vergi mahkemesi kararının kurumlar vergisi üzerinden kesilen cezayı bir kat üzerinden değiştiren hüküm fıkrası hukuka uygun düşmemiştir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulü ile … Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının isteme konu yapılan cezaya ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasına, 492 sayılı Harçlar Kanununun 13’üncü maddesinin (j) bendi parantez içi hükmü uyarınca alınması gereken harç dahil olmak üzere yargılama giderlerinin yeniden verilecek kararda karşılanması gerektiğine, 6.5.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.