3. Daire 2005/862 E. , 2005/1889 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2005/862
Karar No: 2005/1889
Temyiz Eden : … Belediye Başkanlığı
Vekili : …
Karşı Taraf : Vergi Dairesi Müdürlüğü-MARMARİS
İstemin Özeti : Davacı belediyenin otopark işletmeciliği yaptığının vergi incelemesi sonucunda tespit edilmesi üzerine adına 2002 takvim yılı için re’sen salınan vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ve fon payına karşı açılan davayı; 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 1/C maddesi ile 4’üncü maddesi hükümleri karşısında ilçe merkezindeki cadde ve sokak kenarlarına park eden araçlardan park ücreti alınarak yapılan faaliyetin ticari nitelik taşıdığı, davacı belediyeye kanunla tevdi edilmiş bir görev olmasının ve bir kazanç gayesi gütmemesinin mükellefiyete etkili olamayacağı, olayda 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 52 nci maddesinde öngörülen prosedüre göre hareket edilmiş ise de, Belediye Meclisince otopark ücretinin yasal hadlerin K.D.V. dahil 1000 misli fazlasıyla belirlenmesi ve tahsil edilmesi karşısında bu ücretin işgaliye harcı olarak nitelendirilemeyeceği, faaliyetin işgal harcı tanımını aşarak işletme büyüklüğü itibarıyla bilanço esasına göre defter tutmayı ve muhasebeyi gerekli kıldığı, üçüncü kişilerden gelir elde edilerek katma değer yaratan işletme niteliği taşıdığının anlaşılması karşısında ticari kazanç saikiyle hareket edildiği sonucuna varıldığından ticari nitelik taşıyan ve devamlılık gösteren bu faliyeti ile tedavül ekonomisine katılan davacının otopark işletmesinin ticari işletme sayılarak yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle reddeden … Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının; park eden araçlardan alınan ücretin işgaliye harcı olduğu bu nedenle vergilendirilemeyeceği ileri sürülerek bozulması istenmiştir.
Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
Savcı : …
Düşüncesi :Davacı Belediye adına, uyuşmazlıkla ilgili yılda ilçe merkezindeki cadde ve sokaklarda park eden araçlardan alınan ücretin ticari gelir olduğu belirtilerek düzenlenen inceleme raporuna göre yapılan vergi ziyaı cezalı tarhiyata yönelik davanın reddine ilişkine Vergi Mahkemesi kararı temyiz edilmekte olup; 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu’nun 52 nci maddesinin 3 üncü bendi hükmüne göre trafik komisyonunca alınan karar uyarınca belirlenen mahallerde park yapmasına izin verilen araçların, Belediye Encümen kararındaki tarife üzerinden işgaliye harcına tabi tutulduğu ve bu tarifenin iptal davasına da konu edilmediği dikkate alındığında,bu ücretlerin yüksekliği gerekçe gösterilerek elde edilen gelirin ticari kazanç kapsamında mütaalası ile tarhiyat yapılmasında ve bu tarhiyata karşı açılan davayı reddeden Vergi Mahkemesi kararında, anılan Kanun hükmüne uyarlık görülmediğinden temyiz isteminin kabulü ile Mahkeme kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Üçüncü Dairesince işin gereği görüşülüp düşünüldü:
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi Mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına, davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca nisbi harç alınmasına, 15.9.2005 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
X.K A R Ş I O Y :
2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 52’nci maddesinin 3’üncü fıkrasında motorlu kara taşıtlarının park etmeleri için il trafik komisyonlarının olumlu görüşü alınarak belediyelerce şehir merkezlerinde tesis edilen ve işletilen mahallerin çalışma saatleri içinde taşıtlar tarafından işgalinin işgal harcına tabi olduğu ve bu yerlerin izinsiz işgallerinin mükellefiyeti kaldırmayacağı hükmü yer almıştır.
Davacı belediyece cadde ve sokak kenarlarına park eden arabalardan araç başına alınan ücret yasanın 52’nci maddesinde yer alan hüküm uyarınca işgaliye harcı olup, işgaliye harcının vergilendirilmesi olanaksızdır.
Öte yandan cadde ve sokaklar umuma ait olup, buraların üçüncü kişilere kiraya verilmesi veya üçüncü kişiler tarafından işletilmesi mümkün değildir. Bu yerlerin otomobil park edilmesi veya başka amaçlarla kullanılmak üzere işgal edilmesi işgaliye harcı alınmasını gerektirir. Umuma ait yerin işgalinden işgaliye harcı dışında ücret alınması söz konusu olamaz. Alınan işgaliye harcının tarifeden fazla alınması harç alma vasfını değiştirmez. Bu durum ödeyeni ilgilendirir. Dosyada mevcut makbuzlarda görüleceği üzere ücret alınmayıp, harç alınmıştır.
Hiçbir şekilde ticari işletme olması mümkün olmayan cadde ve sokakların otoların park ederek işgali işgaliye harcının konusu olup, bu yerler ticari işletme veya iktisadi işletme sayılmayacağından, mahkeme kararının bozulması gerektiği görüşüyle çoğunluk kararına katılmıyorum.