3. Daire 2004/1983 E. , 2005/86 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2004/1983
Karar No: 2005/86
Temyiz Eden : Vergi Dairesi Müdürlüğü-CEYHAN
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : 1998 yılında iktisap ettiği taşınmazların 1999 yılında satışından sağladığı değer artışı kazancını beyan etmediği görüşüyle davacı adına 1999 takvim yılı için re’sen salınan vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ve fon payına karşı açılan davayı Danıştay Üçüncü Dairesinin bozma kararı uyarınca yeniden inceleyerek; davacının satın alma yoluyla iktisap ettiği arsanın belli bir bölümünün mülkiyetini müteahhide devretmesi karşılığında edindiği bağımsız bölümlerin (4) yıl içinde ticari amaç olmaksızın elden çıkarılmış olmasının 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun Geçici 56’ncı maddesi gereğince değer artışı kazancının konusuna girdiği, değinilen düzenlemede öngörülen 3.500.000.000 liralık istisna haddine göre 2.000.000.000 ve 2.500.000.000 liraya satılan taşınmazların istisna haddi içinde kaldığı, 5.000.000.000 liraya satılan taşınmazla ilgili olarak ise satış bedelinden istisna tutarı ile inceleme raporunda belirtilen maliyet ve gider tutarlarının düşülmesi sonucu ulaşılan 544.020.000 lira matraha isabet eden tarhiyatta yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle tarhiyatı, matrahı azaltmak suretiyle değiştiren … Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının; vergi inceleme raporuna dayanılarak yapılan tarhiyatın hukuka uygun olduğu ileri sürülerek bozulması istenmiştir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Gelir Vergisi Kanununun Geçici 56’ncı maddesinin (D) işaretli bendinde; gayrimenkullerin, yasada öngörülen süre ve şartlarda elden çıkarılmasından sağlanan kazançlar da dahil olmak üzere toplam (6) gelir unsuru değer artışı kazancı olarak sayıldıktan sonra, sayılan (6) gelir unsurunun her birinin 3.5 milyar lirayı aşan kısmının vergiye tabi olduğu kurala bağlanmış olup, her bir gelir unsuru için öngörülen istisna tutarının satışa konu edilen her bir taşınmaz için ayrı ayrı uygulanacağının kabulü suretiyle verilen kararın bozulmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
Savcı : …
Düşüncesi : İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49’uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Üçüncü Dairesince işin gereği görüşülüp düşünüldü:
1998 yılında iktisap ettiği taşınmazların 1999 yılında satışından sağladığı değer artışı kazancını beyan etmediği görüşüyle davacı adına 1999 takvim yılı için re’sen salınan vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ve fon payını; matrahı azaltmak suretiyle değiştiren vergi mahkemesi kararı temyiz edilmiştir.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 4444 sayılı Kanunun 3’üncü maddesiyle eklenen Geçici 56’ncı maddesinin “Değer artışı kazançları” başlıklı (D) işaretli bendinde; “Aşağıda yazılı mal ve hakların elden çıkarılmasından doğan kazançlar değer artışı kazançlarıdır.” denildikten sonra söz konusu mal ve hakların neler olduğu (6) bent halinde sayılmış, sayılan bu mal ve hakların elden çıkarılmasından doğan değer artışı kazançlarının 3.500.000.000 lirayı aşan kısmının vergiye tabi olacağı kurala bağlanmış olup her bir gelir grubunun toplam tutarı için öngörülen 3.500.000.000 liralık istisna tutarının satışa konu edilen her bir taşınmaz için ayrı ayrı uygulanacağının kabulü suretiyle verilen kararda yasaya uygunluk görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulü ile … Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının bozulmasına 492 sayılı Harçlar Kanununun 13’üncü maddesinin (j) bendi parantez içi hükmü uyarınca alınması gereken harç dahil olmak üzere yargılama giderlerinin yeniden verilecek kararda karşılanması gerektiğine 12.1.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi.