3. Daire 1991/202 E. , 1993/432 K.
Daire : ÜÇÜNCÜ DAİRE
Karar Yılı : 1993
Karar No : 432
Esas Yılı : 1991
Esas No : 202
Karar Tarihi : 21/01/993
CEVAP VERME SÜRESİ İÇİNDE KARAR DÜZELTME İSTEMİNDE BULUNULAMAYACAĞI HK.
Satış vaadi sözleşmesi ile satın aldığı gayrimenkulü yine satış vaadi sözleşmesiyle satan Davacının elde ettiği geliri beyan etmemesi nedeniyle adına 1980 takvim yılı için re’sen salınan gelir vergisi ile kesilen kaçakçılık cezasına karşı açılan davayı kabul eden Vergi Mahkemesi kararının Danıştay Üçüncü Dairesinin 3.12.1987 gün ve 1987/2747 sayılı kararıyla bozulması üzerine vergi aslını, tadilen onayan, kesilen kaçakçılık cezasını ise, sair kazanç ve iratlardan dolayı 1980 yılı da dikkate alındığında kaçakçılık cezası değil kusur cezası kesilmesi gerektiği, kusur cezasınında zamanaşımına uğradığı gerekçesiyle terkin eden Vergi Mahkemesi kararının aynı gerekçe ve nedenlerle onanmasına karar veren Danıştay Üçüncü Dairesinin 1.11.1990 gün ve 1990/3035 sayılı kararının düzeltilmesi isteğidir.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 3622 sayılı Kanunun 16. maddesiyle değişik 46.maddesinin 2.fıkrasında; “Danıştay Dava Daireleri ile İdare ve Vergi Mahkemelerinin nihai kararlarına karşı tebliğ tarihini izleyen otuz gün içinde Danıştay’da temyiz yoluna başvurulabileceği” 48.maddesinin 3.fıkrasında da “Temyiz dilekçelerinin, ilgisine görekararı veren mahkemeye, Danıştay’a veya 4.maddede belirtilen mercilere verileceği ve kararı veren mahkeme veya Danıştay’ca karşı tarafa tebliğ edileceği, karşı tarafın tebliğ tarihini izleyen otuz gün içinde cevap verebileceği, cevap verenin, kararı süresinde temyiz etmemiş olsa bile düzenleyeceği dilekçesinde temyiz isteminde bulunabileceği bu takdirde bu dilekçelerin temyiz dilekçesi yerine geçeceği” hükmü yer almıştır.
Aynı Kanunun 3622 sayılı Kanunla değişik 54.maddesinde ise; Danıştay Dava Daireleri ve İdari veya Vergi Dava Daireleri Genel Kurullarının temyiz üzerine verdikleri kararlar hakkında, bir defaya mahsus olmak üzerekararın tbliğ tarihini izleyen onbeş gün içinde taraflarca kararın düzeltilmesinin istenebileceği öngörülmüş, ancak süresinde düzeltme yoluna başvurmayanın cevap süresi içinde düzeltme isteminde bulunabileceğine ilişkin bir düzenlemeye yer verilmemiştir. 2577 sayılı Kanununun 55.maddesinin 5.fıkrasında yer alan “53. 54 ve bu madde hükümleri saklı kalmak kaydıyla, yargılamanın yenilenmesinde ve kararın düzeltilmesinde bu Kanunun diğer hükümleri uygulanır” hükmüne karşın, anılan 48.maddenin 3.fıkrası hükmünün, 54.maddenin cevap verme süresi içinde düzeltme isteminde bulunulabileceğine ilişkin bir hükmü içermemesi karşısında uygulanma olanağı bulunmamaktadır.
Bu nedenle yükümlüye 10.12.1990 tarihinde tebliğ edilen kararın 54. maddede öngörülen onbeş günlük süre geçtikten sonra 15.1.1991 günlü dilekçeyle düzeltilmesi isteminin süre aşımı nedeniyle reddine; Vergi Dairesi Müdürlüğünün karar düzeltme istemine gelince; Danıştay dava daireleri ile İdari veya Vergi Dava Daireleri Genel Kurulları tarafından verilen kararlar hakkında kararın düzeltilmesi yoluna başvurulabilmesi ancak 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54.maddesinde yazılı sebeplerden birinin bulunması halinde mümkün olup karar düzeltme dilekçesinde ileri sürülen sebepler bunlardan hiçbirine uymadığından düzeltme isteğinin reddine karar verildi.