Danıştay 2. Daire Başkanlığı 2022/4442 E. , 2023/672 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
İKİNCİ DAİRE
Esas No : 2022/4442
Karar No : 2023/672
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) :… Valiliği
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … İdare Mahkemesince verilen … günlü, E:… , K:… sayılı kararın, dilekçede yazılı nedenlerle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesi uyarınca temyizen incelenerek bozulması isteminden ibarettir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava Konusu İstem : Dava; … İl Emniyet Müdürlüğü emrinde emniyet amiri olarak görev yapan davacı tarafından; 2014 yılına ilişkin performans değerlendirme puanının 3,91 (iyi) olarak belirlenmesine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti : … İdare Mahkemesince, Danıştay İkinci Dairesinin 19/04/2022 günlü, E:2021/14743, K:2022/1869 sayılı bozma kararına uymak suretiyle verilen temyize konu kararla; davacının 2014 yılı performans puanının 3,91 olarak belirlendiği, bu puanın “iyi” olarak değerlendirilen performans puan türü olduğu, Performans Değerlendirme Formunda yer alan performans değerlendirme ölçütleri için yapılan puanlamalarda, Emniyet Genel Müdürlüğü Kurum İçi Bireysel Performans Değerlendirme Yönetmeliği’nin 10. maddesinin 6. fıkrasında sayılan ve aynı Yönetmeliğin 13. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendinde tanımlanan “gözlenen performans ortalamanın çok altında” ölçeğinin seçilmediği, dolayısıyla performans gözlem ve takip formuna olumsuz ve somut bilgi niteliğindeki kayıt girişinin zorunlu olmadığı, diğer taraftan dava konusu 2014 yılı performans döneminde davacının Yönetmeliğin 10. maddesinin 2. fıkrasında bahsedilen ve söz konusu forma girilmesi gereken “kayda değer” bir performansının da bulunmadığı, ayrıca hak edilen puanın daha yüksek seviyede olması gerektiği yönündeki iddiaların somut bilgi ve belgeler ile delillendirilmediği anlaşıldığından, dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından; meslek hayatı boyunca geçmiş yıllara ilişkin sicil ve performans puanlarının “çok iyi” seviyede olduğu, adli veya idari herhangi bir soruşturma veya cezasının bulunmadığı, başarılı çalışmaları nedeniyle 7 ayrı takdirnamesi ve çok sayıda maaş taltifiyle ödüllendirildiği, dava konusu işlemin somut bir gerekçeye dayanmadan, subjektif ve keyfi şekilde tesis edildiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN CEVABI : Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.
DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay İkinci Dairesince, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 31. maddesinin atıfta bulunduğu 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 334. maddesindeki koşulların gerçekleştiği görüldüğünden, davacının adli yardım isteminin kabulüne karar verilmek suretiyle, gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. DAVACININ TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE,
2. … İdare Mahkemesince verilen … günlü, E:… , K:… sayılı kararın ONANMASINA,
3. Davacının adli yardım istemi kabul edildiğinden, temyiz aşamasındaki yargılama giderlerinin, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 339. maddesinin 1. fıkrası uyarınca karar kesinleştiğinde davacıdan tahsili için Mahkemesince müzekkere yazılmasına,
4. Dosyanın Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren (15) onbeş gün içinde Danıştay’da karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 23/02/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.