Danıştay 2. Daire Başkanlığı 2020/1100 E. , 2020/3390 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
İKİNCİ DAİRE
Esas No : 2020/1100
Karar No : 2020/3390
TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Genel Müdürlüğü
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLLERİ : Av. …, Av. …
İSTEMİN KONUSU : … İdare Mahkemesi’nce verilen … günlü, E:…, K:… sayılı kararın, dilekçede yazılı nedenlerle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesi uyarınca temyizen incelenerek bozulması isteminden ibarettir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava Konusu İstem : Dava; 657 sayılı Yasa’nın 143. maddesi uyarınca görevinden uzaklaştırıldıktan sonra görevine iade edilen davacının, görevden uzaklaştırıldığı dönemde tarafına ödenmeyen parasal hakların yasal faizi ile birlikte ödenmesi istemiyle yaptığı başvuru üzerine parasal haklarının ödendiği ancak faiz ödenmediğinden, faiz istemine yönelik talebinin zımnen reddine ilişkin işlemin iptali ile meslekten çıkarma işlemine karşı açılan dava tarihinden itibaren işletilecek yasal faizin ödenmesine hükmedilmesi istemiyle açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti : Danıştay İkinci Dairesi’nin 13/03/2019 günlü, E:2016/15656, K:2019/1227 sayılı bozma kararına uyularak verilen … İdare Mahkemesi’nin temyize konu kararıyla; Anayasa’nın “Mülkiyet Hakkı” başlıklı 35. maddesinde, bu hakların, ancak kamu yararı amacıyla, kanunla sınırlanabileceğinin öngörüldüğü, kamu makamlarının para borçlarını makul olmayan bir gecikme ile ödedikleri durumlarda para alacağında meydana gelen değer aşınmalarının davacılar üzerinde şahsi olarak aşırı bir yük oluşturması halinde müdahale ölçülü olmadığından, mülkiyet hakkının ihlal edildiğini kabul etmek gerektiği; hakkındaki soruşturma nedeniyle 2009 Ekim – 2010 Ekim döneminde (12) ay süreyle görevinden uzaklaştırılan davacının, mülkiyet hakkı kapsamında olan maaşından, (1/3) üçte bir oranında kesinti yapıldığı ve söz konusu bu kesintilerin ancak 2015 Temmuz ve Ağustos aylarında kendisine iade edilebildiği, beraat kararı neticesinde haklı bir gerekçesi ortaya konulamayan ödemelerdeki bu gecikmenin de, belirtilen sürelerin uzunluğu dikkate alındığında makul görülemeyeceği sonucuna varıldığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline, davacının yoksun kaldığı faiz alacağının tarafına ödenmesi isteminin kabulü ile davacının maaşından yapılan (1/3) oranındaki kesintilerin yapıldığı tarih ile (2009/Ekim ila 2010/Ekim arasındaki 12 aylık dönem itibarıyla) davacıya ödemenin yapıldığı, (2015/Temmuz – 2015/Ağustos -iki eşit taksit olarak-) tarihler arasındaki döneme ilişkin olarak davacının, yoksun kaldığı yasal faiz tutarlarının (her bir kesinti ile ödeme tarihi arasındaki dönem için ayrı ayrı hesaplanacak faiz miktarının) davacıya ödenmesine hükmedilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından; davacının görevden uzaklaştırıldığı sürelere ilişkin ödenmeyen parasal haklarına faiz ödemesi yapılacağına ilişkin yasal dayanağın bulunmadığı ileri sürülmekte ve kararın temyizen incelenerek bozulması talep edilmektedir.
KARŞI TARAFIN CEVABI : Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.
DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay İkinci Dairesince, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. DAVALI İDARENİN TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE,
2. … İdare Mahkemesi’nce verilen … günlü, E:…, K:… sayılı kararın ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan davalı idare üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren (15) onbeş gün içinde Danıştay’da karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 12/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.