Danıştay 15. Daire Başkanlığı 2015/5159 E. , 2018/2149 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ON BEŞİNCİ DAİRE
Esas No : 2015/5159
Karar No : 2018/2149
Davacı :
Vekili :
Davalı :
Vekilleri :
Davanın Özeti : Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü’nün “Özel Hastaneler Yönetmeliği ve Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelik Değişikliği Uygulamaları” konulu 23/03/2015 tarih ve 1143 sayılı genel yazısının 13. maddesinin (e) bendinin; 1219 sayılı Kanun’un 5. maddesi ve yine 6023 sayılı Kanun’un 5. maddesi gereği hekimlerin muayenehane açabilmesi için ilgili yerlere bildirimde bulunmak dışında bir koşul olmadığı, ancak Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelik ile birçok koşul getirildiği, bu koşulların yerine getirilmesinin son derece güç ve imkânsız olduğu, muayenehane standartlarına yönelik Yönetmelikte yapılan değişikliklere halihazırda faaliyetlerini sürdüren muayenehanelerin uyumunu sağlamak amacıyla Yönetmeliğe eklenen Geçici 7. maddenin en son 30/01/2015 tarihinde değiştirildiği, bu değişiklik ile 03/08/2010 tarihinden önce açılmış olan muayenehanelerin mevcut durumları ile faaliyetlerine devam edeceğinin düzenlendiği, bu düzenleme sonrası dava konusu genel yazı ile Yönetmelik değişikliği uygulamalarına yönelik açıklamalar yapıldığı, Yönetmelikte 03/08/2010 tarihinden önce açılan-03/08/2010 tarihinden sonra açılan muayenehaneler ayrımı yapıldığı, eski muayenehanelerin bina şartları ve fiziki standartları bakımından mevcut durumlarıyla faaliyetlerine devam edeceği düzenlendiği halde genel yazının 13. maddesinde yer alan dava konusu düzenleme ile yeni yükümlülükler getirildiği, sadece yeni açılacak muayenehanelerden değil 03/08/2010 tarihinden önce açılmış olan muayenehanelerden de yangın uygunluk belgesi istendiği, söz konusu düzenlemenin Yönetmeliğin Geçici 7. maddesi hükmüne aykırı olduğu, dava konusu genel yazının 13. maddesinin yazımının uygulamada tereddütlere sebebiyet verdiği, maddede sayılan belgelerin taşınan muayenehanelerden mi, yoksa 03/08/2010 tarihinden önce açılmış olan muayenehanelerden de mi istenileceğinin anlaşılamadığı, nitekim uygulamada 03/08/2010 tarihinden önce açılan muayenehanelerden de bu belgenin istenildiği iddia edilerek iptali istenilmektedir.
Savunmanın Özeti: Dava konusu genel yazının Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelik ve Özel Hastaneler Yönetmeliği’nde yapılan değişiklikler üzerine, değişikliklerin açıklanması ve uygulamada yaşanan sorunları gidermek amacıyla düzenlendiği, Geçici 7. maddede 2010 öncesi açılan muayenehanelerin Yönetmeliğe uyum sağlamaları zorunluluğunun kaldırıldığı, mevcut halleriyle faaliyetlerine devam edeceklerinin düzenlendiği, iptali istenilen genel yazının 13. maddesinin de aynı yönde olduğu, dolayısı ile iddia edildiği gibi 2010 öncesi açılan muayenehaneler için yeni yükümlülük getirilmediği, Ek-1/d’de yer alan belgelerin yeni açılacak muayenehanelerden isteneceği, Geçici 7. maddenin 2. fıkrasında da belirtildiği üzere 2010 öncesi açılmış muayenehanelerden taşınmaları halinde bu belgelerin isteneceği, yeni açılacak muayenehanelerden veya daha önce açılmış olup da taşınan muayenehanelerden yangına karşı gereken tedbirlerin alındığına dair belge isteneceği, dava konusu düzenlemenin, üst hukuk normlarına uygun olduğu, davanın reddi gerektiği savunulmaktadır.
Düşüncesi : Davanın reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı : Dava, Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü’nün “Özel Hastaneler Yönetmeliği ve Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelik Değişikliği Uygulamaları” konulu 23.03.2015 tarih ve 1143 sayılı genel yazısının 13. maddesinin (e) bendinin İptali istemiyle açılmıştır.
Anayasanın 56. maddesinin birinci fıkrasında, herkesin, sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama hakkına sahip olduğu; üçüncü fıkrasında, Devletin, herkesin hayatını, beden ve ruh sağlığı içinde sürdürmesini sağlamak; insan ve madde gücünde tasarruf ve verimi artırarak, işbirliğini gerçekleştirmek amacıyla sağlık kuruluşlarını tek elden planlayıp hizmet vermesini düzenleyeceği; dördüncü fıkrasında da, Devletin, bu görevini kamu ve özel kesimlerdeki sağlık ve sosyal kurumlarından yararlanarak, onları denetleyerek yerine getireceği hükmüne yer verilmiştir.
3359 sayılı Sağlık Hizmetleri Temel Kanunu’nun 1. maddesinde; kanunun amacının, sağlık hizmetleri ile ilgili temel esasları belirlemek olduğu, 2. maddesinde; Milli Savunma Bakanlığı hariç bütün kamu kurum ve kuruluşları ile özel hukuk tüzelkişileri ve gerçek kişileri kapsadığı, 3. maddesinin (a) bendinde; sağlık kurum ve kuruluşlarının yurt sathında eşit, kaliteli ve verimli hizmet sunacak şekilde Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığınca, diğer ilgili bakanlıkların da görüşü alınarak plânlanacağı, koordine edileceği, mali yönden destekleneceği ve geliştirileceği, (c) bendinde; bütün sağlık kurum ve kuruluşları ile sağlık personelinin ülke sathında dengeli dağılımı ve yaygınlaştırılmasının esas olduğu, sağlık kurum ve kuruluşlarının kurulması ve işletilmesinin bu esas içerisinde Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığınca düzenleneceği, (e) bendinde; tesis edilecek eğitim, denetim, değerlendirme ve oto kontrol sistemi ile sağlık kuruluşlarının tespit edilen standart ve esaslar içinde hizmet vermesinin sağlanacağı, (i) bendinde; sağlık hizmetlerinin yurt çapında istenilen seviyeye ulaştırılması amacıyla, bakanlıklar seviyesinden en uçtaki hizmet birimine kadar kamu ve özel sağlık kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları arasında koordinasyon ve işbirliği yapılacağı, sağlık kurum ve kuruluşlarının coğrafik ve fonksiyonel hizmet alanlarının, verecekleri hizmetler, yönetim, hizmet ilişki ve bağlantıları gibi konularda tespit edilen esaslara uymak ve verilen görevleri yapmakla yükümlü oldukları, 9. maddesinin (c) bendinde, bütün kamu ve özel sağlık kuruluşlarının tesis, hizmet, personel, kıstaslarını belirlemeye, sağlık kurum ve kuruluşlarını sınıflandırmaya ve sınıflarının değiştirilmesine, sağlık kuruluşlarının amaca uygun olarak teşkilatlanmalarına, sağlık hizmet zinciri oluşturulmasına, hizmet içi eğitim usul ve esasları ile sağlık kurum ve kuruluşlarının koordineli çalışma ve hizmet standartlarının tespiti ve denetimi ile bu Kanunla ilgili diğer hususların Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığınca çıkarılacak yönetmelikle tespit edileceği belirlenmiş, Ek 11. maddesinde ise; sağlık hizmeti sunumu ile ilgili tüm iş ve işlemlerin nca denetleneceği, Bakanlıkça belirlenen kayıtları uygun şekilde tutmayan veya bildirim zorunluluğunu yerine getirmeyen sağlık kurum ve kuruluşlarının iki defa uyarılacağı, uyarıya uymayanlara bir önceki aya ait brüt hizmet gelirinin yüzde biri kadar idari para cezası verileceği, … nca belirlenen acil hastaya müdahale esaslarına, personel, tıbbi cihaz ve donanım, bina ve hizmet birimleri, malzeme ile ilaç standartlarına uyulmaması hâllerinde bir önceki aya ait brüt hizmet gelirinin yüzde beşine kadar idari para cezası uygulanacağı, bu maddedeki idari para cezasını gerektiren fiillerin bir yıl içinde tekrarı hâlinde idari para cezaları bir kat artırılarak uygulanacağı, üçüncü defa işlenmesinde ise sağlık kurum ve kuruluşunun ilgili bölümünün veya tamamının faaliyetinin on güne kadar durdurulacağı kurala bağlanmıştır.
663 sayılı ve Bağlı Kuruluşlarının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 2. maddesinde, herkesin bedenî, zihnî ve sosyal bakımdan tam bir iyilik hâli içinde hayatını sürdürmesini sağlamanın Bakanlığın görevi olduğu; bu kapsamda Bakanlığın, a) Halk sağlığının korunması ve geliştirilmesi, hastalık risklerinin azaltılması ve önlenmesi, b) Teşhis, tedavi ve rehabilite edici sağlık hizmetlerinin yürütülmesi, c) Uluslararası önemi haiz halk sağlığı risklerinin ülkeye girmesinin önlenmesi, ç) Sağlık eğitimi ve araştırma faaliyetlerinin geliştirilmesi, d) Sağlık hizmetlerinde kullanılan ilaçlar, özel ürünler, ulusal ve uluslararası kontrole tâbi maddeler, ilaç üretiminde kullanılan etken ve yardımcı maddeler, kozmetikler ve tıbbî cihazların güvenli ve kaliteli bir şekilde piyasada bulunması, halka ulaştırılması ve fiyatlarının belirlenmesi, e) İnsan gücünde ve maddî kaynaklarda tasarruf sağlamak ve verimi artırmak, sağlık insan gücünün ülke sathında dengeli dağılımını sağlamak ve bütün paydaşlar arasında işbirliğini gerçekleştirmek suretiyle yurt sathında eşit, kaliteli ve verimli hizmet sunumunun sağlanması, f) Kamu ve özel hukuk tüzel kişileri ile gerçek kişiler tarafından açılacak sağlık kuruluşlarının ülke sathında planlanması ve yaygınlaştırılması ile ilgili olarak sağlık sistemini yöneteceği ve politikaları belirleyeceği; Bakanlığın bu amaçla; a) Strateji ve hedefleri belirleyeceği, planlama, düzenleme ve koordinasyon yapacağı, c) Rehberlik, izleme, değerlendirme, teşvik, yönlendirme ve denetleme yapacağı, müeyyide uygulayacağı, d) Bölgesel farklılıkları gidermeye ve herkesin sağlık hizmetine erişimini sağlamaya yönelik tedbirler alacağı, e) İlgili kurum ve kuruluşların insan sağlığını doğrudan ve dolaylı olarak etkileyen faktörler ve sosyal belirleyicilerle ilgili uygulamalarına ve düzenlemelerine yön vereceği, bunu teminen gerekli bildirimleri yapacağı, görüş bildireceği ve müeyyide uygulayacağı, f) Görevin ve hizmetin gerektirdiği her türlü tedbiri alacağı belirtilmiş, 40. maddesinde ise; Bakanlık ve bağlı kuruluşların görev, yetki ve sorumluluk alanına giren ve önceden kanunla düzenlenmiş konularda idarî düzenlemeler yapabilecekleri hükmüne yer verilmiştir.
tarafından, 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı San’atlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun, 3359 sayılı Sağlık Hizmetleri Temel Kanunu ve 663 sayılı nın Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye dayanılarak, kaynak israfı ve atıl kapasiteye yol açılmaksızın ülke düzeyinde dengeli, verimli ve kaliteli sağlık hizmeti sunulmasını sağlamak üzere ayakta teşhis ve tedavi yapılan özel sağlık kuruluşlarının yapılandırılmaları, ruhsatlandırma işlemleri, faaliyetleri ve faaliyetlerine son verilmesi, denetimleri ve diğer hususlar ile ilgili usûl ve esasları düzenlemek amacıyla Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelik İle Özel Hastaneler Yönetmeliği yayımlanmıştır.
Her iki Yönetmelikte çeşitli tarihlerde yapılan değişikliklerin açıklanması ve uygulamada birliğin sağlanması amacıyla dava konusu Genel Yazı yürürlüğe konulmuş olup, Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmeliğin 12/Ç maddesinin (e) bendi, Ek-1/d maddesi ve Geçici 7. Maddesinde yer alan düzenlemelere açıklık getirmek ve uygulamada birliğin sağlanması amacıyla dava konusu 13. maddesinin (e) bendinin düzenlendiği anlaşılmakla dava konusu genel yazının iptali istenilen hükmünde hukuka aykırılık görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, davanın reddine karar verilmesi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onbeşinci Dairesi’nce, duruşma için taraflara önceden bildirilmiş bulunan 28/02/2018 tarihinde, davacının gelmediği ve davalı …’nı temsilen …’ın geldiği, Danıştay Savcısı’nın hazır olduğu görülmekle açık duruşmaya başlandı. Davalıya usulüne uygun olarak söz verilerek dinlenildikten ve Danıştay Savcısı’nın düşüncesi alındıktan sonra davalıya son kez söz verilip duruşma tamamlandı. Dava dosyası incelenerek işin gereği görüşüldü:
Dava; Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü’nün “Özel Hastaneler Yönetmeliği ve Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelik Değişikliği Uygulamaları” konulu 23/03/2015 tarih ve 1143 sayılı genel yazısının 13. maddesinin (e) bendinin iptali istemiyle açılmıştır.
Anayasanın 56. maddesinin birinci fıkrasında, herkesin, sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama hakkına sahip olduğu; üçüncü fıkrasında, Devletin, herkesin hayatını, beden ve ruh sağlığı içinde sürdürmesini sağlamak; insan ve madde gücünde tasarruf ve verimi artırarak, işbirliğini gerçekleştirmek amacıyla sağlık kuruluşlarını tek elden planlayıp hizmet vermesini düzenleyeceği; dördüncü fıkrasında da, Devletin, bu görevini kamu ve özel kesimlerdeki sağlık ve sosyal kurumlarından yararlanarak, onları denetleyerek yerine getireceği hükmüne yer verilmiştir.
3359 sayılı Sağlık Hizmetleri Temel Kanunu’nun 1. maddesinde; kanunun amacının, sağlık hizmetleri ile ilgili temel esasları belirlemek olduğu, 2. maddesinde; Milli Savunma Bakanlığı hariç bütün kamu kurum ve kuruluşları ile özel hukuk tüzelkişileri ve gerçek kişileri kapsadığı, 3. maddesinin (a) bendinde; sağlık kurum ve kuruluşlarının yurt sathında eşit, kaliteli ve verimli hizmet sunacak şekilde Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığınca, diğer ilgili bakanlıkların da görüşü alınarak plânlanacağı, koordine edileceği, mali yönden destekleneceği ve geliştirileceği, (c) bendinde; bütün sağlık kurum ve kuruluşları ile sağlık personelinin ülke sathında dengeli dağılımı ve yaygınlaştırılmasının esas olduğu, sağlık kurum ve kuruluşlarının kurulması ve işletilmesinin bu esas içerisinde Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığınca düzenleneceği, (e) bendinde; tesis edilecek eğitim, denetim, değerlendirme ve oto kontrol sistemi ile sağlık kuruluşlarının tespit edilen standart ve esaslar içinde hizmet vermesinin sağlanacağı, (i) bendinde; sağlık hizmetlerinin yurt çapında istenilen seviyeye ulaştırılması amacıyla, bakanlıklar seviyesinden en uçtaki hizmet birimine kadar kamu ve özel sağlık kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları arasında koordinasyon ve işbirliği yapılacağı, sağlık kurum ve kuruluşlarının coğrafik ve fonksiyonel hizmet alanlarının, verecekleri hizmetler, yönetim, hizmet ilişki ve bağlantıları gibi konularda tespit edilen esaslara uymak ve verilen görevleri yapmakla yükümlü oldukları, 9. maddesinin (c) bendinde, bütün kamu ve özel sağlık kuruluşlarının tesis, hizmet, personel, kıstaslarını belirlemeye, sağlık kurum ve kuruluşlarını sınıflandırmaya ve sınıflarının değiştirilmesine, sağlık kuruluşlarının amaca uygun olarak teşkilatlanmalarına, sağlık hizmet zinciri oluşturulmasına, hizmet içi eğitim usul ve esasları ile sağlık kurum ve kuruluşlarının koordineli çalışma ve hizmet standartlarının tespiti ve denetimi ile bu Kanunla ilgili diğer hususların Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığınca çıkarılacak yönetmelikle tespit edileceği belirlenmiştir.
663 sayılı ve Bağlı Kuruluşlarının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 2. maddesinde, herkesin bedenî, zihnî ve sosyal bakımdan tam bir iyilik hâli içinde hayatını sürdürmesini sağlamanın Bakanlığın görevi olduğu; bu kapsamda Bakanlığın, a) Halk sağlığının korunması ve geliştirilmesi, hastalık risklerinin azaltılması ve önlenmesi, b) Teşhis, tedavi ve rehabilite edici sağlık hizmetlerinin yürütülmesi, c) Uluslararası önemi haiz halk sağlığı risklerinin ülkeye girmesinin önlenmesi, ç) Sağlık eğitimi ve araştırma faaliyetlerinin geliştirilmesi, d) Sağlık hizmetlerinde kullanılan ilaçlar, özel ürünler, ulusal ve uluslararası kontrole tâbi maddeler, ilaç üretiminde kullanılan etken ve yardımcı maddeler, kozmetikler ve tıbbî cihazların güvenli ve kaliteli bir şekilde piyasada bulunması, halka ulaştırılması ve fiyatlarının belirlenmesi, e) İnsan gücünde ve maddî kaynaklarda tasarruf sağlamak ve verimi artırmak, sağlık insan gücünün ülke sathında dengeli dağılımını sağlamak ve bütün paydaşlar arasında işbirliğini gerçekleştirmek suretiyle yurt sathında eşit, kaliteli ve verimli hizmet sunumunun sağlanması, f) Kamu ve özel hukuk tüzel kişileri ile gerçek kişiler tarafından açılacak sağlık kuruluşlarının ülke sathında planlanması ve yaygınlaştırılması ile ilgili olarak sağlık sistemini yöneteceği ve politikaları belirleyeceği; Bakanlığın bu amaçla; a) Strateji ve hedefleri belirleyeceği, planlama, düzenleme ve koordinasyon yapacağı, c) Rehberlik, izleme, değerlendirme, teşvik, yönlendirme ve denetleme yapacağı, müeyyide uygulayacağı, d) Bölgesel farklılıkları gidermeye ve herkesin sağlık hizmetine erişimini sağlamaya yönelik tedbirler alacağı, e) İlgili kurum ve kuruluşların insan sağlığını doğrudan ve dolaylı olarak etkileyen faktörler ve sosyal belirleyicilerle ilgili uygulamalarına ve düzenlemelerine yön vereceği, bunu teminen gerekli bildirimleri yapacağı, görüş bildireceği ve müeyyide uygulayacağı, f) Görevin ve hizmetin gerektirdiği her türlü tedbiri alacağı belirtilmiş, 40. maddesinde ise; Bakanlık ve bağlı kuruluşların görev, yetki ve sorumluluk alanına giren ve önceden kanunla düzenlenmiş konularda idarî düzenlemeler yapabilecekleri hükmüne yer verilmiştir.
tarafından, 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı San’atlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun, 3359 sayılı Sağlık Hizmetleri Temel Kanunu ve 663 sayılı …’ nın Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye dayanılarak, kaynak israfı ve atıl kapasiteye yol açılmaksızın ülke düzeyinde dengeli, verimli ve kaliteli sağlık hizmeti sunulmasını sağlamak üzere ayakta teşhis ve tedavi yapılan özel sağlık kuruluşlarının yapılandırılmaları, ruhsatlandırma işlemleri, faaliyetleri ve faaliyetlerine son verilmesi, denetimleri ve diğer hususlar ile ilgili usûl ve esasları düzenlemek amacıyla Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelik 15/02/2008 tarihli ve 26788 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır.
Anılan Yönetmeliğin “Muayenehane standardı ve açılması” başlıklı 12/D maddesinin 06/01/2011 tarihli ve 27807 sayılı Yönetmelik ile değişik ikinci fıkrasında; muayenehane açacak uzman/tabiplerin EK-1/d’deki belgelerle birlikte müdürlüğe başvuracakları, müdürlüğün, birinci fıkrada belirtilen şartları haiz olup olmadığını yerinde inceleyeceği, eksikliği bulunmayan başvuru dosyasını Bakanlığa göndereceği, Bakanlığın başvuru dosyasını inceleyeceği, uygun görülen başvuru dosyasının ilgili müdürlüğe gönderileceği, bu Yönetmelik şartlarını taşıyan muayenehane için uzman/tabip adına müdürlükçe örneği EK-14’te yer alan uygunluk belgesi düzenleneceği yönünde kurallara yer verilmiştir.
Yönetmeliğin eki Ek-1/d’de ise muayenehane açma başvurusunda istenecek belgeler sayılmış ve Ek-1/d’nin 30/01/2015 tarihli ve 29252 sayılı Yönetmelik ile değişik yedinci maddesinde muayenehane açma başvurusunda istenecek belgeler arasında muayenehanenin bulunduğu kısımda ilgili mevzuata göre yangına karşı gereken tedbirlerin alındığına dair yetkili merciden alınan belgeye yer verilmiştir.
Yine, Yönetmeliğin “Mevcut muayenehanelerin durumu” başlıklı Geçici 7. maddesinde 30/01/2015 tarihli ve 29252 sayılı Yönetmelik ile değişiklik yapılarak; “(1) 3/8/2010 tarihinden önce açılmış olan muayenehaneler bina şartları ve fiziki standartları bakımından mevcut durumları ile faaliyetine devam ederler ve bu muayenehanelere Müdürlükçe 3/8/2015 tarihine kadar uygunluk belgesi düzenlenir. Bu süre içerisinde uygunluk belgesi almayan muayenehanelerin faaliyeti valilikçe durdurulur. Muayenehanelerin mevcut durumlarının tespitinde bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihteki resmi kayıtları esas alınır.
(2) Birinci fıkra kapsamındaki muayenehanelerin taşınma talepleri bu Yönetmelik hükümlerine göre değerlendirilir.” şeklinde düzenlemeye yer verilmiştir.
Bu düzenlemeler üzerine Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü’nce “Özel Hastaneler Yönetmeliği ve Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelik Değişikliği Uygulamaları” konulu 23/03/2015 tarih ve 1143 sayılı genel yazı hazırlanmış, yazının dava konusu (13) nolu açıklamasında;
“Özel Hastaneler Yönetmeliğinde; 23/01/2015 tarih ve 29245 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Özel Hastaneler Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik ile Ayakta Teşhis Ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelikte (ATT Yönetmeliği); 30/01/2015 tarihli ve 29252 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Ayakta Teşhis Ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik ile değişiklik yapılmıştır.
“Mezkûr Yönetmelik değişikliklerinde yer alan hükümler dikkate alınarak işlem tesis edilmesi gerekmekte olup bu değişikliklere ilişkin olarak aşağıdaki açıklamaların yapılmasında fayda görülmüştür.
“…“13) 3/8/2010 tarihinden önce açılmış olan muayenehanelerin 03/08/2015 tarihine kadar ATT Yönetmeliğine uygunluk sağlayarak ruhsat almak zorunluluğu sözkonusu iken ATT Yönetmelik değişikliği ile uyum sağlama zorunluluğu kaldırılmıştır. 03/8/2010 tarihinden önce açılmış olan muayenehaneler 12/D maddesinde belirlenen fiziki şartlar aranmaksızın mevcut halleriyle Müdürlükçe uygunluk belgesi düzenlenmek suretiyle faaliyetlerine devam edebileceklerdir. Ancak, bu muayenehanelerin taşınmaları halinde ATT Yönetmeliği 12/D maddesinde belirtilen standartlar ve Ek1/d de belirlenen belgeler istenmek suretiyle ruhsatlandırılacaktır. Bu muayenehanelerden Ek1/d de yer alan ve aşağıda belirtilen belgeler istenecektir:
a) Muayenehanenin açılacağı adresi, çalışma saatlerini belirten uygunluk belgesi düzenlenmesini içeren dilekçe,
b) Muayenehanenin oda esasında bütün mekânlarının ne amaçla kullanılacağını gösterir en az 1/100 ölçekli ve Müdürlük tarafından yerinde bizzat görülerek doğruluğu onaylanmış plan örneği,
c) Muayenehane açacak olan tabibin diplomasının ve varsa uzmanlık belgesinin Müdürlükçe tasdikli sureti, adli sicil beyanı, tabip odası kayıt belgesi ile iki adet vesikalık fotoğrafı,
ç) Muayenehanede kullanılacak ve bulundurulması mecburi asgari tıbbi malzeme ve donanım ile ilaç listeleri dikkate alınarak hazırlanmış, Müdürlük tarafından yerinde bizzat görülerek doğruluğu onaylanmış asgari araç-gereç ve ilaç listesi,
d) Var ise; Binanın yapı kullanma izin belgesinin aslı ya da müdürlükçe onaylı sureti,
e) Muayenehanenin bulunduğu kısımda ilgili mevzuata göre yangına karşı gereken tedbirlerin alındığına dair yetkili merciden alınan belge,
f) Var ise; çalışan personelin iş sözleşmesi ve Sosyal Güvenlik Kurumu kaydı ile sağlık çalışanlarının hizmet sözleşmeleri ve diplomaları (diploma ve sözleşmelerin, aslı görülmek şartıyla müdürlük tasdikli suretleri; istenilir ise sözleşmeler ıslak imzalı verilebilir),
g) Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliğine göre düzenlenmiş tıbbi atık raporu ve tıbbi atıkların bertarafı için ilgili kurumla yapılmış sözleşme.”
yönünde açıklamalarda bulunulmuştur.
Dava konusu genel yazının dayanağı olan Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmeliğin yukarıda yer verilen Geçici 7. maddesinde 03/08/2010 tarihinden önce açılan muayenehaneler yönünden, bina şartları ve fiziki standartları bakımından mevcut durumları ile faaliyetlerine devam edecekleri belirtildikten sonra, uygunluk belgesi düzenlenmesi için en son tarih belirlenmiş, bu muayenehanelerin taşınma taleplerinin Yönetmelik hükümlerine göre değerlendirileceği belirtilmiştir. Buna göre 03/08/2010 tarihinden önce açılan muayenehanelerin taşınmaları halinde Yönetmeliğin 12/D maddesinde sayılan standartları sağlamaları ve Ek1/d’de belirlenen belgeler ile müdürlüğe başvurmaları gerekmektedir.
Genel Müdürlüğü’nün “Özel Hastaneler Yönetmeliği ve Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmelik Değişikliği Uygulamaları” konulu 23/03/2015 tarih ve 1143 sayılı genel yazısının 13. maddesinde de bu düzenleme ile aynı yönde açıklamalar yer almaktadır.
Davacı tarafından, Yönetmelikte 03/08/2010 tarihinden önce açılan – 03/08/2010 tarihinden sonra açılan muayenehaneler ayrımı yapıldığı ve eski muayenehanelerin bina şartları ve fiziki standartları bakımından mevcut durumlarıyla faaliyetlerine devam edeceği düzenlendiği halde, genel yazının 13. maddesinde yer alan dava konusu düzenleme ile yeni yükümlülükler getirildiği, sadece yeni açılacak muayenehanelerden değil 03/08/2010 tarihinden önce açılmış olan muayenehanelerden de yangın uygunluk belgesi istendiği, söz konusu düzenlemenin Yönetmeliğin Geçici 7. maddesi hükmüne aykırı olduğu iddia edilerek genel yazısının 13. maddesinin (e) bendinin iptali istenilmekte ise de; uygulamada birliği sağlamak üzere Ayakta Teşhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık Kuruluşları Hakkında Yönetmeliğin Geçici 7. maddesinin uygulamasına açıklık getirmek üzere hazırlandığı anlaşılan, dayanağı Yönetmelik hükmü ile aynı yönde açıklamalar içeren ve yeni yükümlülükler getirmeyen dava konusu düzenlemede hizmet gereklerine ve hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, davanın reddine, aşağıda dökümü yapılan yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca duruşmalı işler için belirlenen …-TL avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalı idareye verilmesine, artan posta ücretinin istemi halinde davacıya iadesine, bu kararın tebliğini izleyen 30 (otuz) gün içerisinde Danıştay İdari Dava Daireleri Kuruluna temyiz yolu açık olmak üzere, 28/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.