Danıştay 15. Daire Başkanlığı 2013/10753 E. , 2016/5317 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONBEŞİNCİ DAİRE
Esas No : 2013/10753
Karar No : 2016/5317
Davacı :
Davalı :
Vekili :
Davanın Özeti : 11.06.2009 tarih ve 27255 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Karayolu Taşıma Yönetmeliği’nin 25. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendinin 2 numaralı alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek” ifadesinin “özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek” şeklinde değiştirilmesine ilişkin 31.12.2011 tarih ve 28159 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Karayolu Taşıma Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin 9. maddesi ile Geçici 9. maddesinin; Karayolu Taşıma Yönetmeliği kapsamında yurt içi ve yurt dışında yolcu taşıma işi yapan bir firmanın yöneticisi olduğu, 11.06.2009 tarihli Yönetmelik ile D1 ve B1 yetki belgesi sahiplerine bu yetki belgelerini birleştirme imkanı tanındığı, fark ücretini yatırarak kendilerinin de hem yurt içi hem yurt dışı yolcu taşımacılığı imkanı sağlayan B1 yetki belgesini aldıkları, bu durumda bir özmal araca bir kiralık araç kısıtlamasını kabul ettikleri, önceden bir özmal araca karşılık bir araç kiralayabiliyor iken dava konusu değşiklik ile iki özmal araca karşılık bir araç kiralayabilecekleri, maddi zarara uğradıkları, rakip firmalar karşısında rekabet güçlerinin azaldığı ileri sürülerek iptali istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Davacının doğrudan kişisel bir menfaatinin ihlal edilmediği, hakkında işlem tesis edilmediği, Bakanlık kayıtlarında davacı adına düzenlenen herhangi bir yetki belgesi ve dolayısıyla davacının dava açma ehliyetinin bulunmadığı, davanın ehliyet yönünden reddi gerektiği, 4925 sayılı Karayolu Taşıma Kanunu’nun 34. maddesi, 655 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 7. maddesi kapsamında Bakanlığın karayolu taşımacılığında düzenleme yetkisinin bulunduğu, Karayolu Taşıma Yönetmeliği’nde taşımacılık faaliyetlerinde mali yeterlilik, mesleki yeterlilik ve mesleki saygınlık kriterlerinin temel alındığı, bu ilkelerin uygulanabilmesinin temel unsurlarından birinin de karayolu taşımacılığı yapacak kişilerin bu işi öz sermayesi ve taşıtları ile yapmaları olduğu, sözleşmeli taşıt kaydettirme imkanı olan firmaların bu imkanlarını taşıt sahiplerinden rant elde etme imkanına dönüştürdükleri, Bakanlığın otomasyon sistemindeki istatistiksel sonuçlara göre kiralık araç oranındaki hareketlilik dikkate alınarak karayolu taşımacılığı faaliyetlerinde düzeni ve güvenliği, hizmetin devamlılığını sağlamak amacıyla düzenleme yapıldığı, davanın reddi gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hakimi :
Düşüncesi : Karayolu taşıma mevzuatına uygun olarak yetki belgesi sahiplerinin mali yeterliliğe sahip olması kuralı gereği yapılan dava konusu düzenlemelerde hukuka aykırılık bulunmadığı, davanın reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı :
Düşüncesi : Dava; 11.6.2009 tarih ve 27255 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Karayolu Taşıma Yönetmeliğinin 25’inci maddesinin 1’inci fıkrasının (a) bendinin 2 numaralı alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek ifadesinin” “özmal taşıt sayısının
yarısını geçmemek” şeklinde değiştirilmesine ilişkin 31.12.2011 tarih ve 28159 sayılı Resmi
Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Karayolu Taşıma Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin 9’uncu maddesi ile geçici 9’uncu maddesinin iptali istemine ilişkindir.
655 sayılı Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı’nın Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 2’nci maddesinin (a) bendinde; ulaştırma, denizcilik, haberleşme ve posta iş ve hizmetlerinin geliştirilmesi, kurulması, kurdurulması, işletilmesi ve işlettirilmesi hususlarında, ilgili kurum ve kuruluşlarla koordinasyon içerisinde, milli politika, strateji ve hedefleri belirlemek ve uygulamak, gerektiğinde güncellemek, (ç) bendinde; ulaştırma ve denizcilik iş ve hizmetleriyle ilgili altyapı, şebeke, sistem ve hizmetleri ticari, ekonomik ve sosyal ihtiyaçlara, teknik gelişmelere uygun olarak planlamak, kurmak, kurdurmak, işletmek, işlettirmek ve geliştirmek. (d) bendinde; ulaştırma, denizcilik, haberleşme ve posta iş ve hizmetlerinin ekonomik, seri, elverişli, güvenli, kaliteli, çevreye kötü etkisi en az ve kamu yararını gözetecek tarzda serbest, adil ve sürdürülebilir bir rekabet ortamında sunulmasını sağlamanın ‘nın görevleri arasında olduğu, 7’nci maddesinin (b) bendinde; karayolu taşımacılığı alanında taşımacı, organizatör, acente, komisyoncu, lojistik işletmecisi, terminal işletmecisi ve benzeri faaliyette bulunanların hizmet esasları, mali yeterlik ve mesleki saygınlık şartlarını belirlemek, bunları yetkilendirmek ve denetlemek, d) Karayolu taşımacılığı alanında taşımacı, organizatör, acente, komisyoncu, lojistik işletmecisi, terminal işletmecisi ve benzeri faaliyette bulunanlar ile şoförler başta olmak üzere bu işlerde çalışanların mesleki yeterlik şartlarını belirlemek, bununla ilgili eğitim vermek veya verdirmek, sınav yapmak veya yaptırmak ve bunları yetkilendirmek ve denetlemek, (e) bendinde; karayolu taşımacılık faaliyetlerinde kullanılan yük ve yolcu terminalleri ile benzeri yapıların asgari niteliklerini belirlemek ve bunları denetlemek, (f) bendinde; karayolu taşımacılık faaliyetlerinde kullanılan her türlü taşıtın cins, kapasite, sahiplik, yaş ve benzeri yönden asgari niteliklerini belirlemek görevinin Kara Ulaştırması Genel Müdürlüğüne ait olduğu kurala bağlanmış, anılan Kararnamenin 7’nci maddesinin 1’inci fıkrasında, Karayolu Düzenleme Genel Müdürlüğünün görevlerinin a-) Karayolu ulaştırması faaliyetlerinin ticari, ekonomik, sosyal ihtiyaçlara ve teknik gelişmelere çevreye kötü etkisi en az ve kamu yararını gözetecek tarzda serbest, edilme sürdürülebilir bir rekabet ortamında yapılmasını ve bu faaliyetlerin diğer ulaştırma türleriyle birlikte ve birbirlerini tamamlayıcı olarak hizmet vermesini sağlamak olduğu 34’üncü maddesinde ise; Bakanlığın, görev, yetki ve sorumluluk alanına giren ve kanunla belirlenmiş konularda idari düzenlemeler yapabileceği belirlenmiştir.
4925 sayılı Karayolu Taşıma Kanunu’nun 1’inci maddesinde; Kanunun amacının karayolu taşımalarının ülke ekonomisinin gerektirdiği şekilde düzenlenmesi, taşımada düzen ve güvenliğin sağlanması, taşımacı, acente ve taşıma işleri komisyoncuları ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği ve benzeri hizmetlerin şartlarının belirlenmesi, taşıma işlerinde istihdam edilenlerin niteliklerinin, haklarının ve sorumluluklarının saptanması, karayolu taşımalarının diğer taşıma sistemleri ile birlikte ve birbirini tamamlayıcı olarak hizmet vermesi ve mevcut imkânların daha yararlı bir şekilde kullanılmasının sağlanması olduğu, 2’nci maddesinde; Kanunun, kamuya açık karayolunda motorlu taşıtlarla yapılan yolcu ve eşya taşımalarını, taşımacıları, taşıma acentelerini, taşıma işleri komisyoncularını, nakliyat ambarı ve kargo işletmecilerini taşıma işlerinde çalışanlar ile taşımalarda yararlanılan her türlü taşıt, araç, gereç, yapıları ve benzerlerini kapsadığı, 5’inci maddesinin birinci fıkrasında; taşımacılık, acentelik ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yapılabilmesi için Bakanlıktan yetki belgesi alınmasının zorunlu olduğu, ikinci fıkrasında; taşımacılık, acentelik ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yetki belgesi alınabilmesi için taşıma işleri işletmecilerinin mesleki saygınlık, mali yeterlilik ve mesleki yeterliliğe sahip olması gerektiği, bu maddeye ilişkin usul ve esasların yönetmelikle belirleneceği, üçüncü fıkrasında; taşımacılara, yetki belgesinden ayrı olarak taşımalarda kullanılacak taşıtların niteliğini ve sayısını gösteren taşıt belgesi ile taşımacının taşıt belgesinde kayıtlı her taşıt için düzenlenen ve taşıtta bulunması gereken taşıt kartı verileceği, dördüncü fıkrasında; taşıma işleri işletmecilerinin sayısı, yolcu ve eşya kapasitesi, taşıtların durumu, güvenlik veya benzeri nedenlerle Bakanlığın yetki belgelerinin verilmesinde sınırlamalar ve yeni düzenlemeler getirebileceği, 34’üncü maddesinde ise; bu Kanunun yürürlüğe girmesinden itibaren altı ay içinde taşımacılık, acente ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yapmak isteyen gerçek ve tüzel kişilerde aranacak şartlar, verilecek yetki belgeleri ve taşıt belgeleri, her belge türü için gerekli olan taşıt kapasiteleri, taşıtların yaşı, nitelikleri, istiap hadleri ve terminal hizmetlerinde öngörülecek hususları düzenleyen yönetmeliklerin Bakanlıkça hazırlanarak Resmî Gazete’de yayımlanacağı belirtilmiştir.
Yönetmeliğin “Tanımlar” başlıklı 4’üncü maddesinde Taşıt belgesinin yetki belgesi sahibinin kullanacağı taşıtların niteliğini ve sayısını liste halinde gösteren yetki belgesinden ayrı ve yetki belgesinin eki olarak düzenlenen belgeyi Özmal taşıt ise; arac tescil belgesinde, yetki belgesi sahibi adına kayıtlı taşıtı ifade ettiği düzenlemesi yer almıştır.
Yönetmeliğin dava konusu “Taşıtların özmal veya sözleşmeli olarak kullanılması” başlıklı 25’inci maddesinin 1’inci fıkrasının (a) bendinin 2 numaralı alt bendinde, B1 ve B2 yetki belgesi sahiplerinin özmal taşıtları ile sahibi oldukları özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek üzere ticari olarak kayıt ve tescil edilmiş sözleşmeli taşıtları, taşıt belgelerine kaydettirerek kullanabilecekleri geçici 9’uncu maddesinde ise, B1, B2 ve C2 yetki belgeleri ile L, M ve N türü yetki belgesi sahiplerinin taşıt belgesinde 25’inci maddede belirlenmiş sözleşmeli taşıt oranlarından daha fazla olan sözleşmeli taşıt sayılarını 31.12.2012 tarihine kadar söz konusu maddeye uygun hale getirmelerinin şart olduğu, yetki belgesi sahiplerinden bu yükümlülüklerini 31.12.2012 tarihine kadar yerine getirmeyenlerin sözleşmeli taşıtlarının tamamının Bakanlıkça taşıt belgelerinden re’sen düşüleceği düzenlenmiştir.
Karayolu taşımacılık faaliyetlerini ülke ekonomisinin gerektirdiği şekilde düzenlemek; taşımacılık faaliyetlerinde düzeni ve güvenliği sağlamak; taşımacı, acente, taşıma işleri komisyonculuğu, taşıma işleri organizatörlüğü ve benzeri taşımacılık faaliyetleri için mali yeterlilik, mesleki yeterlilik, mesleki saygınlık ilkelerine uygun olarak pazara giriş şartları ile bu faaliyetlerde bulunanların haklarını, sorumluluklarını, yükümlülüklerini tespit etmek amacıyla davalı idarenin bir takım sınırlama ve kısıtlamalar yapması mümkündür.
4925 sayılı Kanunun 1’inci maddesinde; taşımada düzeni ve güvenliği sağlamanın, Kanunun amaçlarından olduğu belirtilmiş; 4’üncü maddesinde, taşımaların, ekonomik, seri, elverişli, güvenli, çevreye kötü etkisi en az ve kamu yararını gözetecek tarzda serbest rekabet ortamında gerçekleştirileceği hükme bağlanmıştır. Kanunun 1’inci maddesindeki amaca ve 4’üncü maddesindeki genel kurala uygun şekilde, taşımaların düzenli ve güvenli yapılması amacıyla Karayolu Taşıma Yönetmeliği’nde “özmal taşıt” sahibi olma zorunluluğu getirilmiştir.
Anılan Kanun hükümleri doğrultusunda Yönetmeliğin 13’üncü. maddesinde, her bir yetki belgesi için farklı miktarlarda sermayeye veya sermaye işletmesine, özmal taşıt ve asgari taşıma kapasitesi gibi bazı niteliklere sahip olunması öngörülmekte; böylece taşımacılık faaliyetini yapacak olan gerçek ve tüzel kişilerin mali yeterlilik sahibi olmaları sağlanmaktadır.
Bu itibarla; Kanunun aradığı mali yeterlilik; taşımacılık faaliyetini yürütecek işletmelerin sermaye ve özmal taşıt yönünden güçlü olmalarını gerektirmekte olup, mali yeterliliğin sağlanması
ile taşımaların düzenli ve güvenli yapılması amacıyla sözleşmeli taşıt kullanım oranının belirlenmesine ve sözleşmeli olarak çalıştırılabilecek taşıt sayısının sınırlandırılmasına yönelik
Yönetmeliğin 25’inci maddesinde ve bu maddeye göre belirlenen sözleşmeli taşıt oranlarından daha fazla olan sözleşmeli taşıt sayılarının 31.1.2012 tarihine kadar makul bir süre içerisinde sözü edilen maddeye uygun hale getirilmesinin şart olduğu aksi halde sözleşmeli taşıtların tamamının Bakanlıkça yetki belgesi sahibinin kullanacağı taşıtların niteliğini ve sayısını gösteren taşıt belgelerinden düşürüleceğine dair geçici 9’uncu maddesinde hukuka ve hizmet gereklerine aykırılık görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, davanın reddi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onbeşinci Dairesi’nce, tetkik hakiminin açıklamaları dinlenip, dosyadaki belgeler incelenerek gereği görüşüldü:
Dava, 11.06.2009 tarih ve 27255 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Karayolu Taşıma Yönetmeliği’nin 25. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendinin 2 numaralı alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek” ifadesinin “özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek” şeklinde değiştirilmesine ilişkin 31.12.2011 tarih ve 28159 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Karayolu Taşıma Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin 9. maddesi ile geçici 9. maddesinin iptali istemiyle açılmıştır.
Davacının tarafından verilen ODY1 ve ODY2 Mesleki Yeterlilik Belgesinin bulunduğu, Karayolu Taşıma Yönetmeliği’nin 43. Maddesi kapsamımda istihdam edilen orta düzey yönetici olduğu görüldüğünden davalı idarenin davanın ehliyet yönünden reddi gerektiği yönündeki iddiasına itibar edilmemiştir.
İşlem tarihinde yürürlükte bulunan 655 sayılı Ulaştırma Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin “Görevler” başlıklı 2. maddesinin (d) bendinde ulaştırma, denizcilik, haberleşme ve posta iş ve hizmetlerinin ekonomik, seri, elverişli, güvenli, kaliteli, çevreye kötü etkisi en az ve kamu yararını gözetecek tarzda serbest, adil ve sürdürülebilir bir rekabet ortamında sunulmasını sağlamak Bakanlığın görevleri arasında sayılmış, Bakanlığın hizmet birimi olan “Karayolu Düzenleme Genel Müdürlüğü” başlıklı 7. maddesinin (a) bendinde; karayolu ulaştırması faaliyetlerinin ticari, ekonomik, sosyal ihtiyaçlara ve teknik gelişmelere bağlı olarak ekonomik, seri, elverişli, güvenli, kaliteli, çevreye kötü etkisi en az ve kamu yararını gözetecek tarzda serbest, adil ve sürdürülebilir bir rekabet ortamında yapılmasını ve bu faaliyetlerin diğer ulaştırma türleriyle birlikte ve birbirlerini tamamlayıcı olarak hizmet vermesini sağlamak, (d) bendinde; karayolu taşımacılığı alanında taşımacı, organizatör, acente, komisyoncu, lojistik işletmecisi, terminal işletmecisi ve benzeri faaliyette bulunanlar ile şoförler başta olmak üzere bu işlerde çalışanların mesleki yeterlik şartlarını belirlemek, bununla ilgili eğitim vermek veya verdirmek, sınav yapmak veya yaptırmak ve bunları yetkilendirmek ve denetlemek, (f) bendinde ise ; karayolu taşımacılık faaliyetlerinde kullanılan her türlü taşıtın cins, kapasite, sahiplik, yaş ve benzeri yönden asgari niteliklerini belirlemek Kara Ulaştırması Genel Müdürlüğünün görevleri arasında sayılmış, “Düzenleme yetkisi” başlıklı 34. maddesinde ise; Bakanlığın ; görev, yetki ve sorumluluk alanına giren ve kanunla belirlenmiş konularda idari düzenlemeler yapabileceği hüküm altına alınmıştır.
4925 sayılı Karayolu Taşıma Kanunu’nun “Amaç” başlıklı 1. maddesinde; Kanunun, karayolu taşımalarının ülke ekonomisinin gerektirdiği şekilde düzenlenmesi, taşımada düzen ve güvenliğin sağlanması, taşımacı, acente ve taşıma işleri komisyoncuları ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği ve benzeri hizmetlerin şartlarının belirlenmesi, taşıma işlerinde istihdam edilenlerin niteliklerinin, haklarının ve sorumluluklarının saptanması, karayolu taşımalarının diğer taşıma sistemleri ile birlikte ve birbirini tamamlayıcı olarak hizmet vermesi ve mevcut imkânların daha yararlı bir şekilde kullanılmasının sağlanması amacıyla çıkarıldığı, “Kapsam” başlıklı 2. maddesinde; Kanunun, kamuya açık karayolunda motorlu taşıtlarla yapılan yolcu ve eşya taşımalarını, taşımacıları, taşıma acentelerini, taşıma işleri komisyoncularını, nakliyat ambarı ve kargo işletmecilerini taşıma işlerinde çalışanlar ile taşımalarda yararlanılan her türlü taşıt, araç, gereç, yapıları ve benzerlerini kapsadığı, “Genel kural” başlıklı 4. maddesinde taşımaların; ekonomik, seri, elverişli, güvenli, çevreye kötü etkisi en az ve kamu yararını gözetecek tarzda serbest rekabet ortamında gerçekleştirileceği hükümlerine yer verilmiştir.
Anılan Kanunun “Yetki belgesi alma zorunluluğu ve taşıma hizmeti” başlıklı 5. maddesinin 1. fıkrasında; taşımacılık, acentelik ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yapılabilmesi için Bakanlıktan yetki belgesi alınmasının zorunlu olduğu, 2. fıkrasında; taşımacılık, acentelik ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yetki belgesi alınabilmesi için taşıma işleri işletmecilerinin mesleki saygınlık, mali yeterlilik ve mesleki yeterliliğe sahip olması gerektiği, bu maddeye ilişkin usul ve esasların yönetmelikle belirleneceği, 3. fıkrasında; taşımacılara, yetki belgesinden ayrı olarak taşımalarda kullanılacak taşıtların niteliğini ve sayısını gösteren taşıt belgesi ile taşımacının taşıt belgesinde kayıtlı her taşıt için düzenlenen ve taşıtta bulunması gereken taşıt kartı verileceği, 4. fıkrasında; taşıma işleri işletmecilerinin sayısı, yolcu ve eşya kapasitesi, taşıtların durumu, güvenlik veya benzeri nedenlerle Bakanlığın yetki belgelerinin verilmesinde sınırlamalar ve yeni düzenlemeler getirebileceği, “Yönetmelik” başlıklı 34. maddesinde ise; bu Kanunun yürürlüğe girmesinden itibaren altı ay içinde taşımacılık, acente ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yapmak isteyen gerçek ve tüzel kişilerde aranacak şartlar, verilecek yetki belgeleri ve taşıt belgeleri, her belge türü için gerekli olan taşıt kapasiteleri, taşıtların yaşı, nitelikleri, istiap hadleri ve terminal hizmetlerinde öngörülecek hususları düzenleyen yönetmeliklerin Bakanlıkça hazırlanarak Resmî Gazetede yayımlanacağı hükümleri yer almaktadır.
Yukarıda aktarılan mevzuat uyarınca 11.06.2009 tarih ve 27255 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Karayolu Taşıma Yönetmeliği’nin 4. maddesinin (ff) bendinde; özmal taşıt, araç tescil belgesinde yetki belgesi sahibi adına kayıtlı taşıt; (ddd) bendinde ise yetki belgesi, bu Yönetmelik kapsamında bir faaliyette bulunacak gerçek ve tüzel kişilere çalışma izni veren ve Bakanlıkça düzenlenen belge olarak tanımlanmış iken “Taşıtların özmal veya sözleşmeli olarak kullanılması” başlıklı 25. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendinin 2 numaralı alt bendinde yolcu taşımalarında B1 ve B2 yetki belgesi sahiplerinin özmal taşıtları ile sahibi oldukları özmal taşıt sayısını geçmemek üzere ticari olarak kayıt ve tescil edilmiş sözleşmeli taşıtları taşıt belgelerine kaydettirerek kullanabilecekleri düzenlenmekte idi.
31.12.2011 tarih ve 28159 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Karayolu Taşıma Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin dava konusu edilen 9. maddesinde ise yetki belgesi sahiplerinin taşıt belgelerine kaydedebileceği taşıt sayılarında değişiklik yapılarak özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek üzere sözleşmeli taşıt kaydedilebileceği düzenlenmiş, Geçici 9. maddesinde ise geçiş süreci öngörülmüştür:
“Madde 9 – Aynı Yönetmeliğin 25 inci maddesinin birinci fıkrasının; (a) bendinin (2) numaralı alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek” ifadesi, “özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek” şeklinde, (b) bendinin (2) numaralı alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek” ifadesi “özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek”şeklinde, (b) bendinin (3) numaralı alt bendinde yer alan “50 katını” ifadesi “20 katını” şeklinde, (b) bendinin (4) numaralı alt bendinde yer alan “10 katını” ifadesi “4 katını” şeklinde değiştirilmiştir. “
“Geçici Madde 9 – (1) B1, B2 ve C2 yetki belgeleri ile L, M ve N türü yetki belgesi sahiplerinin, taşıt belgesinde 25 inci maddede belirlenmiş sözleşmeli taşıt oranlarından daha fazla olan sözleşmeli taşıt sayılarını 31/12/2012 tarihine kadar söz konusu maddeye uygun hale getirmeleri şarttır. Yetki belgesi sahiplerinden bu yükümlülüklerini 31/12/2012 tarihine kadar yerine getirmeyenlerin sözleşmeli taşıtlarının tamamı Bakanlıkça taşıt belgelerinden re’sen düşülür.”
Yönetmeliğin 1. maddesinde amacının, karayolu taşımacılık faaliyetlerini ülke ekonomisinin gerektirdiği şekilde düzenlemek; taşımacılık faaliyetlerinde düzeni ve güvenliği sağlamak; taşımacı, acente, taşıma işleri komisyonculuğu, taşıma işleri organizatörlüğü, nakliyat ambarı işletmeciliği, kargo işletmeciliği, lojistik işletmeciliği, terminal işletmeciliği, dağıtım işletmeciliği ve benzeri taşımacılık faaliyetleri için mali yeterlilik, mesleki yeterlilik, mesleki saygınlık ilkelerine uygun olarak pazara giriş şartları ile bu faaliyetlerde bulunanların, gönderenlerin, yolcuların, çalışanların haklarını, sorumluluklarını, yükümlülüklerini tespit etmek; taşımacılık faaliyetlerinde istihdam edilenler ile taşımacılık faaliyetlerinde yararlanılan taşıt, araç, gereç, yapı, tesis ve benzerlerinin niteliklerini belirlemek; karayolu taşımalarının diğer taşıma sistemleriyle birlikte ve birbirlerini tamamlayıcı olarak hizmet vermesini, denetimini ve mevcut imkânların daha yararlı bir şekilde kullanılmasını sağlamak olduğu düzenlenmiştir.
Bu durumda mevzuatta aranan malî yeterlilik; taşımacılık faaliyetini yürütecek işletmelerin sermaye ve özmal taşıt yönünden güçlü olmalarını gerektirmektedir. Dolayısıyla hizmetin yalnızca özmal taşıt ile sürdürülmesi mümkün olmadığından, özmal taşıtın belli oranında sözleşmeli taşıt çalıştırabilme koşulu getirilerek, aynı yetki belgesine sahip işletmelerde, mali yeterlilik yönünden eşitlik sağlanmaya çalışıldığı, taşımacılıkta düzenin ve güvenliğin sağlanması ve taşımacılarda bazı mesleki yeterlilik şartları aranması amacıyla B1 ve B2 yetki belgesi sahiplerinin özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek üzere sözleşmeli taşıtları taşıt belgesine kaydedebilecekleri yolunda düzenleme yapıldığı, ayrıca Geçici 9. madde ile de sözleşmeli taşıt kullanma oranını tespit eden bu madde nedeniyle yetki belgesi sahiplerinin mağduriyetinin önlenmesi amacıyla geçiş süreci öngörüldüğü görülmektedir.
Bu nedenle üst hukuk normlarına, kamu yararına ve hizmet gereklerine uygun olarak tesis edilen dava konusu düzenlemelerde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, DAVANIN REDDİNE, aşağıda dökümü yapılan yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca belirlenen … TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı idareye verilmesine, artan posta ücretinin istemi halinde davacıya iadesine, bu kararın tebliğ tarihinden itibaren 30 (otuz) gün içerisinde Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu’na temyiz yolu açık olmak üzere, 09/11/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.