Danıştay 15. Daire Başkanlığı 2013/10306 E. , 2016/5318 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONBEŞİNCİ DAİRE
Esas No : 2013/10306
Karar No : 2016/5318
Davacı :
Vekili :
Davalı :
Vekili :
Davanın Özeti : 11.06.2009 tarih ve 27255 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Karayolu Taşıma Yönetmeliği’nin 25. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinin 2 numaralı alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek” ifadesinin “özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek” şeklinde değiştirilmesine ilişkin 31.12.2011 tarih ve 28159 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Karayolu Taşıma Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin 9. maddesinin; Karayolu Taşıma Yönetmeliği kapsamında yurt içi ve yurt dışında eşya taşıma işiyle iştigal edildiği, dava konusu düzenleme ile taşıt belgesine kaydedebilecekleri taşıt sayısının azaltıldığı, önceden bir özmal araca karşılık bir araç kiralayabiliyor iken dava konusu değşiklik ile iki özmal araca karşılık bir araç kiralayabilecekleri, maddi zarara uğradıkları, küçük sermayeli firmaların aleyhine sonuçlar doğduğu, rakip firmalar karşısında rekabet güçlerinin azaldığı, herhangi bir geçiş sürci öngörülmediği, bu nedenle mağdur olunduğu ileri sürülerek iptali istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Davacı şirket adına kayıtlı C2 yetk belgesinin bulunduğu, 4925 sayılı Karayolu Taşıma Kanunu’nun 34. maddesi, 655 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 7. maddesi kapsamında Bakanlığın karayolu taşımacılığında düzenleme yetkisinin bulunduğu, Karayolu Taşıma Yönetmeliği’nde taşımacılık faaliyetlerinde mali yeterlilik, mesleki yeterlilik ve mesleki saygınlık kriterlerinin temel alındığı, bu ilkelerin uygulanabilmesinin temel unsurlarından birinin de karayolu taşımacılığı yapacak kişilerin bu işi öz sermayesi ve taşıtları ile yapmaları olduğu, sözleşmeli taşıt kaydettirme imkanı olan firmaların bu imkanlarını taşıt sahiplerinden rant elde etme imkanına dönüştürdükleri, Bakanlığın otomasyon sistemindeki istatistiksel sonuçlara göre kiralık araç oranındaki hareketlilik dikkate alınarak karayolu taşımacılığı faaliyetlerinde düzeni ve güvenliği, hizmetin devamlılığını sağlamak amacıyla düzenleme yapıldığı, davanın reddi gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hakimi :
Düşüncesi : Karayolu taşıma mevzuatına uygun olarak yetki belgesi sahiplerinin mali yeterliliğe sahip olması kuralı gereği yapılan dava konusu düzenlemede hukuka aykırılık bulunmadığı, davanın reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı :
Düşüncesi : Dava; 11.6.2009 tarih ve 27255 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Karayolu Taşıma Yönetmeliğinin 25. maddesinin (1)/a-2 alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek ifadesinin” “özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek” şeklinde ve (1)/b-2 alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek ifadesinin” “özmal taşıt sayısının yarısını
geçmemek” şeklinde değiştirilmesine ilişkin 31.12.2011 tarih ve 28159 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Karayolu Taşıma Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin 9. maddesinin iptali istemiyle açılmıştır.
Her ne kadar; dava dilekçesinde Karayolu Taşıma Yönetmeliğinin 25. maddesinin (1)/a-2 alt bendinde yapılan değişikliğin iptali istenmişse de; davacı vekili tarafından verilen ve 09.07.2012 tarihinde kayıtlara giren dilekçeyle dava dilekçesindeki bu istemin sehven yazıldığı belirtildiğinden, dava; Yönetmeliğinin 25. maddesinin (1)/b-2 alt bendinde yapılan değişiklikle sınırlı olarak incelenmiştir.
655 sayılı Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı’nın Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 2. maddesinin (a) bendinde; ulaştırma, denizcilik, haberleşme ve posta iş ve hizmetlerinin geliştirilmesi, kurulması, kurdurulması, işletilmesi ve işlettirilmesi hususlarında, ilgili kurum ve kuruluşlarla koordinasyon içerisinde, milli politika, strateji ve hedefleri belirlemek ve uygulamak, gerektiğinde güncellemek, (ç) bendinde; ulaştırma ve denizcilik iş ve hizmetleriyle ilgili altyapı, şebeke, sistem ve hizmetleri ticari, ekonomik ve sosyal ihtiyaçlara, teknik gelişmelere uygun olarak planlamak, kurmak, kurdurmak, işletmek, işlettirmek ve geliştirmek. (d) bendinde; ulaştırma, denizcilik, haberleşme ve posta iş ve hizmetlerinin ekonomik, seri, elverişli, güvenli, kaliteli, çevreye kötü etkisi en az ve kamu yararını gözetecek tarzda serbest, adil ve sürdürülebilir bir rekabet ortamında sunulmasını sağlamanın Ulaştırma Bakanlığı’nın görevleri arasında olduğu, 7. maddesinin (b) bendinde; karayolu taşımacılığı alanında taşımacı, organizatör, acente, komisyoncu, lojistik işletmecisi, terminal işletmecisi ve benzeri faaliyette bulunanların hizmet esasları, mali yeterlik ve mesleki saygınlık şartlarını belirlemek, bunları yetkilendirmek ve denetlemek, d) Karayolu taşımacılığı alanında taşımacı, organizatör, acente, komisyoncu, lojistik işletmecisi, terminal işletmecisi ve benzeri faaliyette bulunanlar ile şoförler başta olmak üzere bu işlerde çalışanların mesleki yeterlik şartlarını belirlemek, bununla ilgili eğitim vermek veya verdirmek, sınav yapmak veya yaptırmak ve bunları yetkilendirmek ve denetlemek, (e) bendinde; karayolu taşımacılık faaliyetlerinde kullanılan yük ve yolcu terminalleri ile benzeri yapıların asgari niteliklerini belirlemek ve bunları denetlemek, (f) bendinde; karayolu taşımacılık faaliyetlerinde kullanılan her türlü taşıtın cins, kapasite, sahiplik, yaş ve benzeri yönden asgari niteliklerini belirleme görevinin Kara Ulaştırması Genel Müdürlüğü’ne ait olduğu, 34. maddesinde ise; Bakanlığın, görev, yetki ve sorumluluk alanına giren ve kanunla belirlenmiş konularda idari düzenlemeler yapabileceği belirlenmiştir.
4925 sayılı Karayolu Taşıma Kanunu’nun 1. maddesinde; Kanunun, karayolu taşımalarının ülke ekonomisinin gerektirdiği şekilde düzenlenmesi, taşımada düzen ve güvenliğin sağlanması, taşımacı, acente ve taşıma işleri komisyoncuları ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği ve benzeri hizmetlerin şartlarının belirlenmesi, taşıma işlerinde istihdam edilenlerin niteliklerinin, haklarının ve sorumluluklarının saptanması, karayolu taşımalarının diğer taşıma sistemleri ile birlikte ve birbirini tamamlayıcı olarak hizmet vermesi ve mevcut imkânların daha yararlı bir şekilde kullanılmasının sağlanması amacıyla çıkarıldığı, 2. maddesinde; Kanunun, kamuya açık karayolunda motorlu taşıtlarla yapılan yolcu ve eşya taşımalarını, taşımacıları, taşıma acentelerini, taşıma işleri komisyoncularını, nakliyat ambarı ve kargo işletmecilerini taşıma işlerinde çalışanlar ile taşımalarda yararlanılan her türlü taşıt, araç, gereç, yapıları ve benzerlerini kapsadığı, 5. maddesinin birinci fıkrasında; taşımacılık, acentelik ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yapılabilmesi için Bakanlıktan yetki belgesi alınmasının zorunlu olduğu, ikinci fıkrasında; taşımacılık, acentelik ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yetki belgesi alınabilmesi için taşıma işleri işletmecilerinin mesleki saygınlık,
mali yeterlilik ve mesleki yeterliliğe sahip olması gerektiği, bu maddeye ilişkin usul ve esasların yönetmelikle belirleneceği, üçüncü fıkrasında; taşımacılara, yetki belgesinden ayrı olarak taşımalarda kullanılacak taşıtların niteliğini ve sayısını gösteren taşıt belgesi ile taşımacının taşıt belgesinde kayıtlı her taşıt için düzenlenen ve taşıtta bulunması gereken taşıt kartı verileceği, dördüncü fıkrasında; taşıma işleri işletmecilerinin sayısı, yolcu ve eşya kapasitesi, taşıtların durumu, güvenlik veya benzeri nedenlerle Bakanlığın yetki belgelerinin verilmesinde sınırlamalar ve yeni düzenlemeler getirebileceği, 34. maddesinde ise; bu Kanunun yürürlüğe girmesinden itibaren altı ay içinde taşımacılık, acente ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yapmak isteyen gerçek ve tüzel kişilerde aranacak şartlar, verilecek yetki belgeleri ve taşıt belgeleri, her belge türü için gerekli olan taşıt kapasiteleri, taşıtların yaşı, nitelikleri, istiap hadleri ve terminal hizmetlerinde öngörülecek hususları düzenleyen yönetmeliklerin Bakanlıkça hazırlanarak Resmî Gazete’de yayımlanacağı belirtilmiştir.
Yönetmeliğin dava konusu “Taşıtların özmal veya sözleşmeli olarak kullanılması” başlıklı 25. maddesinin (1)-b/2 bendinde; C2, L2 ve M3 yetki belgesi sahiplerinin özmal taşıtları ile sahibi oldukları özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek üzere ticari olarak kayıt ve tescil edilmiş sözleşmeli taşıtları, taşıt belgelerine kaydettirerek kullanabilecekleri düzenlenmiştir.
Karayolu taşımacılık faaliyetlerini ülke ekonomisinin gerektirdiği şekilde düzenlemek; taşımacılık faaliyetlerinde düzeni ve güvenliği sağlamak; taşımacı, acente, taşıma işleri komisyonculuğu, taşıma işleri organizatörlüğü ve benzeri taşımacılık faaliyetleri için mali yeterlilik, mesleki yeterlilik, mesleki saygınlık ilkelerine uygun olarak pazara giriş şartları ile bu faaliyetlerde bulunanların haklarını, sorumluluklarını, yükümlülüklerini tespit etmek amacıyla davalı idarenin bir takım sınırlama ve kısıtlamalar yapması mümkündür.
4925 sayılı Kanunun 1. maddesinde; taşımada düzeni ve güvenliği sağlamanın, Kanunun amaçlarından olduğu belirtilmiş; 4. maddesinde, taşımaların, ekonomik, seri, elverişli, güvenli, çevreye kötü etkisi en az ve kamu yararını gözetecek tarzda serbest rekabet ortamında gerçekleştirileceği hükme bağlanmıştır. Kanunun 1. maddesindeki amaca ve 4. maddesindeki genel kurala uygun şekilde, taşımaların düzenli ve güvenli yapılması amacıyla Karayolu Taşıma Yönetmeliği’nde “özmal taşıt” sahibi olma zorunluluğu getirilmiştir.
Anılan Kanun hükümleri doğrultusunda Yönetmeliğin 13. maddesinde, her bir yetki belgesi için farklı miktarlarda sermayeye veya sermaye işletmesine, özmal taşıt ve asgari taşıma kapasitesi gibi bazı niteliklere sahip olunması öngörülmekte; böylece taşımacılık faaliyetini yapacak olan gerçek ve tüzel kişilerin mali yeterlilik sahibi olmaları sağlanmaktadır.
Bu itibarla; Kanunun aradığı mali yeterlilik, taşımacılık faaliyetini yürütecek işletmelerin sermaye ve özmal taşıt yönünden güçlü olmalarını gerektirmekte olup, mali yeterliliğin sağlanması ile taşımaların düzenli ve güvenli yapılması amacıyla sözleşmeli taşıt kullanım oranının belirlenmesine ve sözleşmeli olarak çalıştırılabilecek taşıt sayısının sınırlandırılmasına yönelik Yönetmeliğin 25. maddesinin (1)/b-2 alt bendinde yapılan değişiklikte hukuka ve hizmet gereklerine aykırılık görülmemiştir.
Açıklanan nedenle davanın reddine karar verilmesi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onbeşinci Dairesi’nce, tetkik hakiminin açıklamaları dinlenip, dosyadaki belgeler incelenerek gereği görüşüldü:
Her ne kadar dava dilekçesinde; 25. maddesinin 1. fıkrasının a bendinin 2. numaralı alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek ifadesinin” “özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek” şeklinde, b bendinin 2 numaralı alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek ifadesinin” “özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek” şeklindeki ifadelerin iptali talep edilmiş ise de davacı tarafından; 03.07.2012 tarihli ara karara cevap dilekçesinde, dava dilekçesinde “25. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinin 2 numaralı alt bendi” ifadesinin sehven yazıldığı, bu maddenin B2 yetki belgesine ilişkin olduğu, taleplerinin C2 yetki belgesine ilişkin düzenleme yapan 25. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinin 2 numaralı alt bendine ilişkin olduğunun belirtildiği, nitekim davacı şirket adına kayıtlı B2 yetki belgesinin de bulunmadığı hususları göz önünde bulundurulup dava konusu istem oluşturularak işin esasına geçildi:
Dava, 11.06.2009 tarih ve 27255 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Karayolu Taşıma Yönetmeliği’nin 25. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinin 2 numaralı alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek” ifadesinin “özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek” şeklinde değiştirilmesine ilişkin 31.12.2011 tarih ve 28159 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Karayolu Taşıma Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin 9. maddesinin iptali istemiyle açılmıştır.
İşlem tarihinde yürürlükte bulunan 655 sayılı nın Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin “Görevler” başlıklı 2. maddesinin (d) bendinde ulaştırma, denizcilik, haberleşme ve posta iş ve hizmetlerinin ekonomik, seri, elverişli, güvenli, kaliteli, çevreye kötü etkisi en az ve kamu yararını gözetecek tarzda serbest, adil ve sürdürülebilir bir rekabet ortamında sunulmasını sağlamak Bakanlığın görevleri arasında sayılmış, Bakanlığın hizmet birimi olan “Karayolu Düzenleme Genel Müdürlüğü” başlıklı 7. maddesinin (a) bendinde; karayolu ulaştırması faaliyetlerinin ticari, ekonomik, sosyal ihtiyaçlara ve teknik gelişmelere bağlı olarak ekonomik, seri, elverişli, güvenli, kaliteli, çevreye kötü etkisi en az ve kamu yararını gözetecek tarzda serbest, adil ve sürdürülebilir bir rekabet ortamında yapılmasını ve bu faaliyetlerin diğer ulaştırma türleriyle birlikte ve birbirlerini tamamlayıcı olarak hizmet vermesini sağlamak, (d) bendinde; karayolu taşımacılığı alanında taşımacı, organizatör, acente, komisyoncu, lojistik işletmecisi, terminal işletmecisi ve benzeri faaliyette bulunanlar ile şoförler başta olmak üzere bu işlerde çalışanların mesleki yeterlik şartlarını belirlemek, bununla ilgili eğitim vermek veya verdirmek, sınav yapmak veya yaptırmak ve bunları yetkilendirmek ve denetlemek, (f) bendinde ise ; karayolu taşımacılık faaliyetlerinde kullanılan her türlü taşıtın cins, kapasite, sahiplik, yaş ve benzeri yönden asgari niteliklerini belirlemek Kara Ulaştırması Genel Müdürlüğünün görevleri arasında sayılmış, “Düzenleme yetkisi” başlıklı 34. maddesinde ise; Bakanlığın ; görev, yetki ve sorumluluk alanına giren ve kanunla belirlenmiş konularda idari düzenlemeler yapabileceği hüküm altına alınmıştır.
4925 sayılı Karayolu Taşıma Kanunu’nun “Amaç” başlıklı 1. maddesinde; Kanunun, karayolu taşımalarının ülke ekonomisinin gerektirdiği şekilde düzenlenmesi, taşımada düzen ve güvenliğin sağlanması, taşımacı, acente ve taşıma işleri komisyoncuları ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği ve benzeri hizmetlerin şartlarının belirlenmesi, taşıma işlerinde istihdam edilenlerin niteliklerinin, haklarının ve sorumluluklarının saptanması, karayolu taşımalarının diğer taşıma sistemleri ile birlikte ve birbirini tamamlayıcı olarak hizmet vermesi ve mevcut imkânların daha yararlı bir şekilde kullanılmasının sağlanması amacıyla çıkarıldığı, “Kapsam” başlıklı 2. maddesinde; Kanunun, kamuya açık karayolunda motorlu taşıtlarla yapılan yolcu ve eşya taşımalarını, taşımacıları, taşıma acentelerini, taşıma işleri komisyoncularını, nakliyat ambarı ve kargo işletmecilerini taşıma işlerinde çalışanlar ile taşımalarda yararlanılan her türlü taşıt, araç, gereç, yapıları ve benzerlerini kapsadığı, “Genel kural” başlıklı 4. maddesinde taşımaların; ekonomik, seri, elverişli, güvenli, çevreye kötü etkisi en az ve kamu yararını gözetecek tarzda serbest rekabet ortamında gerçekleştirileceği hükümlerine yer verilmiştir.
Anılan Kanunun “Yetki belgesi alma zorunluluğu ve taşıma hizmeti” başlıklı 5. maddesinin 1. fıkrasında; taşımacılık, acentelik ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yapılabilmesi için Bakanlıktan yetki belgesi alınmasının zorunlu olduğu, 2. fıkrasında; taşımacılık, acentelik ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yetki belgesi alınabilmesi için taşıma işleri işletmecilerinin mesleki saygınlık, mali yeterlilik ve mesleki yeterliliğe sahip olması gerektiği, bu maddeye ilişkin usul ve esasların yönetmelikle belirleneceği, 3. fıkrasında; taşımacılara, yetki belgesinden ayrı olarak taşımalarda kullanılacak taşıtların niteliğini ve sayısını gösteren taşıt belgesi ile taşımacının taşıt belgesinde kayıtlı her taşıt için düzenlenen ve taşıtta bulunması gereken taşıt kartı verileceği, 4. fıkrasında; taşıma işleri işletmecilerinin sayısı, yolcu ve eşya kapasitesi, taşıtların durumu, güvenlik veya benzeri nedenlerle Bakanlığın yetki belgelerinin verilmesinde sınırlamalar ve yeni düzenlemeler getirebileceği, “Yönetmelik” başlıklı 34. maddesinde ise; bu Kanunun yürürlüğe girmesinden itibaren altı ay içinde taşımacılık, acente ve taşıma işleri komisyonculuğu ile nakliyat ambarı ve kargo işletmeciliği yapmak isteyen gerçek ve tüzel kişilerde aranacak şartlar, verilecek yetki belgeleri ve taşıt belgeleri, her belge türü için gerekli olan taşıt kapasiteleri, taşıtların yaşı, nitelikleri, istiap hadleri ve terminal hizmetlerinde öngörülecek hususları düzenleyen yönetmeliklerin Bakanlıkça hazırlanarak Resmî Gazetede yayımlanacağı hükümleri yer almaktadır.
Yukarıda aktarılan mevzuat uyarınca 11.06.2009 tarih ve 27255 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Karayolu Taşıma Yönetmeliği’nin 4. maddesinin (ff) bendinde; özmal taşıt, araç tescil belgesinde yetki belgesi sahibi adına kayıtlı taşıt; (ddd) bendinde ise yetki belgesi, bu Yönetmelik kapsamında bir faaliyette bulunacak gerçek ve tüzel kişilere çalışma izni veren ve Bakanlıkça düzenlenen belge olarak tanımlanmış iken “Taşıtların özmal veya sözleşmeli olarak kullanılması” başlıklı 25. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinin 2 numaralı alt bendinde eşya ve kargo taşımalarında C2 yetki belgesi sahiplerinin özmal taşıtları ile sahibi oldukları özmal taşıt sayısını geçmemek üzere ticari olarak kayıt ve tescil edilmiş sözleşmeli taşıtları taşıt belgelerine kaydettirerek kullanabilecekleri düzenlenmekte idi.
31.12.2011 tarih ve 28159 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Karayolu Taşıma Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin dava konusu edilen 9. maddesinde ise yetki belgesi sahiplerinin taşıt belgelerine kaydedebileceği taşıt sayılarında değişiklik yapılarak özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek üzere sözleşmeli taşıt kaydedilebileceği düzenlenmiştir:
“Madde 9 – Aynı Yönetmeliğin 25 inci maddesinin birinci fıkrasının; (a) bendinin (2) numaralı alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek” ifadesi, “özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek” şeklinde, (b) bendinin (2) numaralı alt bendinde yer alan “özmal taşıt sayısını geçmemek” ifadesi “özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek”şeklinde, (b) bendinin (3) numaralı alt bendinde yer alan “50 katını” ifadesi “20 katını” şeklinde, (b) bendinin (4) numaralı alt bendinde yer alan “10 katını” ifadesi “4 katını” şeklinde değiştirilmiştir. “
Yönetmeliğin 1. maddesinde amacının, karayolu taşımacılık faaliyetlerini ülke ekonomisinin gerektirdiği şekilde düzenlemek; taşımacılık faaliyetlerinde düzeni ve güvenliği sağlamak; taşımacı, acente, taşıma işleri komisyonculuğu, taşıma işleri organizatörlüğü, nakliyat ambarı işletmeciliği, kargo işletmeciliği, lojistik işletmeciliği, terminal işletmeciliği, dağıtım işletmeciliği ve benzeri taşımacılık faaliyetleri için mali yeterlilik, mesleki yeterlilik, mesleki saygınlık ilkelerine uygun olarak pazara giriş şartları ile bu faaliyetlerde bulunanların, gönderenlerin, yolcuların, çalışanların haklarını, sorumluluklarını, yükümlülüklerini tespit etmek; taşımacılık faaliyetlerinde istihdam edilenler ile taşımacılık faaliyetlerinde yararlanılan taşıt, araç, gereç, yapı, tesis ve benzerlerinin niteliklerini belirlemek; karayolu taşımalarının diğer taşıma sistemleriyle birlikte ve birbirlerini tamamlayıcı olarak hizmet vermesini, denetimini ve mevcut imkânların daha yararlı bir şekilde kullanılmasını sağlamak olduğu düzenlenmiştir.
Bu durumda mevzuatta aranan malî yeterlilik; taşımacılık faaliyetini yürütecek işletmelerin sermaye ve özmal taşıt yönünden güçlü olmalarını gerektirmektedir. Dolayısıyla hizmetin yalnızca özmal taşıt ile sürdürülmesi mümkün olmadığından, özmal taşıtın belli oranında sözleşmeli taşıt çalıştırabilme koşulu getirilerek, aynı yetki belgesine sahip işletmelerde, mali yeterlilik yönünden eşitlik sağlanmaya çalışıldığı, taşımacılıkta düzenin ve güvenliğin sağlanması ve taşımacılarda bazı mesleki yeterlilik şartları aranması amacıyla C2 yetki belgesi sahiplerinin özmal taşıt sayısının yarısını geçmemek üzere sözleşmeli taşıtları taşıt belgesine kaydedebilecekleri yolunda düzenleme yapıldığı, ayrıca Geçici 9. madde ile de “B1, B2 ve C2 yetki belgeleri ile L, M ve N türü yetki belgesi sahiplerinin, taşıt belgesinde 25 inci maddede belirlenmiş sözleşmeli taşıt oranlarından daha fazla olan sözleşmeli taşıt sayılarını 31/12/2012 tarihine kadar söz konusu maddeye uygun hale getirmeleri şarttır. Yetki belgesi sahiplerinden bu yükümlülüklerini 31/12/2012 tarihine kadar yerine getirmeyenlerin sözleşmeli taşıtlarının tamamı Bakanlıkça taşıt belgelerinden re’sen düşülür.” kuralına yer verilerek sözleşmeli taşıt kullanma oranında yapılan değişiklik nedeniyle yetki belgesi sahiplerinin mağduriyetinin önlenmesinin amaçlandığı ve bu amaçla geçiş süreci öngörüldüğü görülmektedir.
Bu nedenle üst hukuk normlarına, kamu yararına ve hizmet gereklerine uygun olarak tesis edilen dava konusu düzenlemede hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, DAVANIN REDDİNE, aşağıda dökümü yapılan yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca belirlenen … TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı idareye verilmesine, artan posta ücretinin istemi halinde davacıya iadesine, bu kararın tebliğ tarihinden itibaren 30 (otuz) gün içerisinde Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu’na temyiz yolu açık olmak üzere, 09/11/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.