Danıştay Kararı 13. Daire 2019/2586 E. 2023/1695 K. 06.04.2023 T.

Danıştay 13. Daire Başkanlığı         2019/2586 E.  ,  2023/1695 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No:2019/2586
Karar No:2023/1695

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Kaymakamlığı
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Aydın ili, Didim ilçesi, … Mahallesi’nde bulunan mülkiyeti Hazine’ye ait … ada, … , … , … ve … parsel sayılı taşınmazların Hazine Taşınmazlarının İdaresi Hakkındaki Yönetmelik’in (Yönetmelik) Geçici 7. maddesi uyarınca 10 yıl süreyle kiralanması istemiyle 19/12/2014 tarihinde yapılan başvuruların reddine ilişkin Didim Kaymakamlığı İlçe Malmüdürlüğü’nün … tarih ve … sayılı işleminin iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesi’nce verilen kararda; söz konusu başvurulara ilişkin olarak Milli Emlak Genel Müdürlüğünden alınan yazıda, anılan Yönetmelik’in Geçici 7. maddesinin uygulanmasına yönelik olarak 11/09/2014 tarihinden önce tarımsal amaçla izinsiz olarak kullanılan Hazine’ye ait tarım arazilerinin fiilen tarımsal amaçla kullanılıyor olması ve bu durumun taşınmazların dosyalarındaki kadastro veya tapulama tutanağı, tespit tutanağı, ecrimisil ihbarnamesi, ecrimisil tahsilat makbuzları, Mahkeme kararları veya tahliyeye ilişkin yazışmaların herhangi biriyle belgelendirilmesi gerektiği belirtildiğinden bahisle davacının talepte bulunduğu taşınmazlara ait dosyalarında yapılan incelemelerde söz konusu bilgi ve belgelerin herhangi birine rastlanılmadığı belirtilerek dava konusu işlemin tesis edildiği; öte yandan davalı idare yetkililerince taşınmazların mahallinde 22/12/2014 tarihinde yapılan incelemelerde davacı tarafından söz konusu taşınmazlara zeytin ağaçları dikilmek suretiyle işgal edildiğinin tespit edilmesi üzerine işgal olunan taşınmazlardaki vaki tecavüzün 3091 sayılı Taşınmaz Mal Zilyedliğine Yapılan Tecavüzlerin Önlenmesi Hakkında Kanun uyarınca menine karar verildiği ve 16/12/2014 tarihli Didim İlçe Malmüdürlüğü işlemleriyle de davacının anılan taşınmazları tahliye etmesi gerektiğinin bildirildiği; bu itibarla, dava dosyasında yer alan bilgi ve belgelerden davacının söz konusu parselleri 2014 yılı Mayıs ayından itibaren zeytincilik yaparak zilyetliğinde bulundurduğu görülmekte ise de, anılan Yönetmelik’in Geçici 7. maddesinde Hazine taşınmazlarının fiili kullanıcılarına 10 yıla kadar kiraya verilebileceği kuralına yer verildiğinden ve davacının anılan Yönetmelikte aranan şartları taşımadığı açık olduğundan, idarenin davacının başvurusu hakkındaki takdir yetkisini olumsuz yönde kullanılmasına ilişkin dava konusu işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Belirtilen gerekçelerle dava konusu işlem hukuka uygun bulunarak davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, idarece takdir yetkisinin mağduriyete neden olacak şekilde keyfi ve orantısız olarak kullanıldığı, Mahkeme kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ … ‘IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi’nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki … İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E:… , K:… sayılı temyize konu kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından anılan Mahkeme kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkeme’ye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un 20/A maddesinin ikinci fıkrasının (i) bendi uyarınca kesin olarak (karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere), 06/04/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.