Danıştay 13. Daire Başkanlığı 2016/2925 E. , 2020/3710 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No:2016/2925
Karar No:2020/3710
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … A.Ş.
VEKİLLERİ : Av. …
Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu
VEKİLLERİ : Av. …,
Av. …
İSTEMİN KONUSU : … İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına 177.294,34-TL’si frekans kullanım bedeli ve 229.425,48-TL’si gecikme cezası olmak üzere toplam 406.719,82-TL ücret tahakkuk ettirilmesine ilişkin 29/12/2014 tarih ve 2014/1383 sayılı işlemin iptali ile söz konusu işlem nedeniyle ödenen 406.719,82-TL’nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte iadesine karar verilmesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesi’nce verilen kararda; davacı şirketin frekans kullanma ücretinden muaf olan kuruluşlar arasında yer almaması nedeniyle frekans kullanma ücretine tâbi olduğu, bu durumda, söz konusu frekans ücretinin geç ödenmesinden kaynaklı olarak gecikme faiziyle birlikte istenilmesi yönünde tesis edilen dava konusu işlemde mevzuata ve hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Belirtilen gerekçelerle dava konusu işlem hukuka uygun bulunarak davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, frekans kulanım ücretinin ödenmesi için kendilerine daha önce bildirimde bulunulmadığı, bildirimde alacağın vadesinin 30/01/2015 tarihi olduğunun belirtildiği ve ödemenin süresinde yapıldığı, vadesi geçmediğinden gecikme cezası uygulanamayacağı, alacağın tahsil zamanaşımına uğradığı, telsiz cihaz ve sistemlerinin kullanılmasında önceki hakları devam etmese dahi, 5809 sayılı Kanun’un Geçici 3. maddesi uyarınca Yönetmeliğin 17/07/2009 tarihinde yayımlandığı ve aynı maddeye göre altı ay içinde davalı idareye telsiz cihaz ve sistemleri için başvuru yapılacağından 2005-2009 yılları arasındaki ücret talebinin yasal dayanağının bulunmadığı, kendilerinin 233 sayılı KHK kapsamında KİT olduğu, 17/04/1995 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanan ana statüye göre telsiz cihaz ve sistemlerini kurup işletebileceği, 5809 sayılı Kanun’un 8. maddesinin 2 fıkrasının (b) bendi kapsamında bulundukları ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, telsiz kullanım ve ruhsatlandırmaya ilişkin 2005-2009 dönemi ile 2010-2014 dönemi olmak üzere iki farklı dönem için ücretlendirme yapıldığı, 2005-2009 döneminde davacı tarafından kullanılan fakat 2009 yılında davacı tarafından kendilerine bildirilmeyen sistemler için ücret hesaplandığı, 5809 sayılı Kanun öncesi Telsiz Kanunu uyarınca da telsiz ücreti alınacağının düzenlendiği, hesaplamanın da bu dönemde yürürlükte olan ücretlere göre yapıldığı, söz konusu alacak için 5809 sayılı Kanun’da zamanaşımı süresinin 10 yıl olduğu, davacının özel kanunla verilen yetki ile değil ana statüsünde düzenleme yapıldığı, uluslararası sözleşmelerde davacının elektronik haberleşme sistemi kurmasına yönelik düzenleme bulunmadığı, telsiz sisteminin taşınmazla sınırlanamayacak olması nedeniyle kişisel elektronik haberleşme tesisi niteliğinde olmadığından istisna kapsamına girmediği belirtilerek istemin reddi gerektiği savunulmuştur.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’NIN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi’nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın reddi yolundaki … İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E:…, K:… sayılı temyize konu kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından anılan Mahkeme kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkeme’ye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un Geçici 8. maddesi uyarınca, bu kararın tebliğ tarihini izleyen 15 (on beş) gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 16/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.