Danıştay 13. Daire Başkanlığı         2015/6357 E.  ,  2020/3209 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No:2015/6357
Karar No:2020/3209

TEMYİZ EDEN (DAVALI): Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu
VEKİLİ: …
KARŞI TARAF (DAVACI): …
VEKİLİ: …

İSTEMİN_KONUSU: … İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E: …, K: … sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacıya, bayilik lisansı olmaksızın akaryakıt satışı yaptığından bahisle 5015 sayılı Petrol Piyasası Kanunu’nun 19. maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendinin (1) numaralı alt bendi ve aynı maddenin dördüncü fıkrası uyarınca … – TL idarî para cezası verilmesine ilişkin Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu’nun (Kurul) 06/01/2011 tarih ve 3010-55 sayılı kararının iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesi’nce verilen kararda; davacıya muhtelif tarihlerde bayilik lisansı olmaksızın akaryakıt satışı gerçekleştirdiği gerekçesiyle idarî para cezası verilmiş ise de, 07/05/2015 tarihli ara kararı üzerine gönderilen bilgi ve belgelerden, davacının “…-…karayolu üzeri 35. km …/…” adresindeki bayilik faaliyetinden dolayı 16/07/1999 tarihinde mükellef olduğu, anılan işi 01/07/2000 tarihinde terk ettiği, bu adreste 21/09/2007 tarihinden itibaren başka bir kişininin mükellefiyet kaydının bulunduğu, davalı idarece, bayilik lisansı olmaksızın akaryakıt satışı gerçekleştirdiğine ilişkin olarak fiili bir tespit yapılmadığı, sadece faturalar üzerinden değerlendirme yapılmak suretiyle davaya konu işlemin tesis edildiğinin anlaşıldığı, bu durumda, davacının anılan adresteki petrol ofisi bayiliği faaliyetinden dolayı olan mükellefiyet kaydının 01/07/2000 tarihinde terkin edildiği, anılan adresteki iş yerinde 21/09/2007 tarihinden itibaren başka bir kişininin bayilik mükellefiyet kaydının bulunduğu, ayrıca davalı idarece davacının bayilik lisansı olmaksızın akaryakıt satışı gerçekleştirdiğine ilişkin olarak fiili bir tespit yapılmadığı anlaşıldığından, davacının bayilik lisansı olmaksızın akaryakıt satışı gerçekleştirdiği gerekçesiyle idarî para cezası verilmesine ilişkin işlemde hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Belirtilen gerekçelerle dava konusu işlem hukuka aykırı bulunarak işlemin iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davalı idare tarafından, … İl Jandarma Komutanlığı’nca yapılan denetimlerde, … Dinlenme Tesisi- unvanlı firmanın bayilik lisansı olmaksızın 2010 yılı içinde akaryakıt satışı gerçekleştirdiğinin tespit edildiği, dağıtıcısı dışında akaryakıt ikmali yapan … tarafından satışa ilişkin faturaların ibraz edildiği, davacının bu faturalara açıklık getiremediği, tesis edilen işlemin hukuka uygun olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi’nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davalının temyiz isteminin reddine,
2. Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki … İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E: …, K: … sayılı temyize konu kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından anılan Mahkeme kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkeme’ye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un Geçici 8. maddesi uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen 15 (on beş) gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 17/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.