Danıştay 13. Daire Başkanlığı         2013/3483 E.  ,  2019/505 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No:2013/3483
Karar No:2019/505

TEMYİZ EDEN (DAVACI): …
VEKİLİ : …

KARŞI TARAF (DAVALI): Kamu İhale Kurumu

VEKİLİ : …

İSTEMİN KONUSU : … İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: … Büyükşehir Belediye Başkanlığı … Genel Müdürlüğü’nce yapılan … ihale kayıt nolu “150 Adet Alçak Tabanlı Solo Otobüs Satın Alınması” ihalesine ilişkin sözleşmenin uygulanması aşamasında ortaya çıkan durumun mücbir sebep olarak kabul edilemeyeceğine ilişkin davalı idarenin, … tarihli ve … sayılı kararının iptali istenilmiştir.

İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesi’nce verilen kararda; … Büyükşehir Belediyesi … Genel Müdürlüğü ile davacı arasında 14/11/2011 tarihinde imzalanan sözleşme kapsamında 100 adet otobüsün zamanında tesliminin yapılmadığı, davacıya 11/05/2012 tarihi itibarıyla 30 (otuz) gün cezalı ek süre verildiği ve bu sürenin 10/06/2012 tarihinde sona ereceği, Emniyet Genel Müdürlüğü ve Savunma Sanayi Müsteşarlığı’nın yazıları ile davacıdan acil teslim edilmek üzere siparişleri verilen mayına karşı korumalı araç ve personel araçlarının “tüm üretim planlarının revize edilerek üretim ve teslimatlarına öncelik verilmesi” talebinde bulunulduğu, davacı şirketin araç teslimatında ek süre talebinin sebebini teşkil eden, kamu güvenliğinde kullanılmak ve acil olarak teslim edilmek üzere verilen araç siparişlerinin teslim zorunluluğunun, 4735 sayılı Kanunun 10. maddesi kapsamında mücbir sebep olarak kabul edilemeyeceği, kaldı ki söz konusu ihaleye ilişkin teslimat yükümlülüğünü yerine getirme konusunda davacı şirketin basiretli bir tacirden beklenen özeni göstermesi gerektiği sonucuna varılmıştır.
Belirtilen gerekçelerle dava konusu işlem hukuka uygun bulunarak davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, otobüslerin zamanında teslim edilememesinde kusurları olmadığı, bu durumun Emniyet Genel Müdürlüğü ve Savunma Sanayi Müsteşarlığı’nın acil teslim edilmek üzere siparişleri verilen mayına karşı korumalı araç ve personel araçlarının üretim ve teslimatlarına öncelik verilmesi gerekliliğine dair talebinden kaynaklandığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, davacıya otobüslerin teslimi için zaten 30 günlük cezalı ek süre verildiği, davacı şirketin araç teslimatında ek süre talebinin sebebini teşkil eden, kamu güvenliğinde kullanılmak ve acil olarak teslim edilmek üzere verilen araç siparişlerinin teslim zorunluluğunun 4735 sayılı Kanunun 10. maddesi kapsamında mücbir sebep olarak kabul edilemeyeceği belirtilerek istemin reddi gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi’nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki … İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E:…, K:… sayılı temyize konu kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından anılan Mahkeme kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Posta giderleri avansından artan tutarın davacıya iadesine,
5. Dosyanın anılan Mahkeme’ye gönderilmesine,
6. Bu kararın tebliğ tarihini izleyen 15 (on beş) gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 25/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.