Danıştay 13. Daire Başkanlığı 2010/2986 E. , 2017/236 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No:2010/2986
Karar No:2017/236
Temyiz İsteminde Bulunan (Davacı) :
Vekili :
Karşı Taraf (Davalı) :
Vekili :
İstemin Özeti : … 3. İdare Mahkemesi’nin …. tarih ve E:…. sayılı kararının; usul bakımından; taraflar arasındaki sözleşmenin özel hukuk sözleşmesi olduğu, görev uyuşmazlığı kararı verilmesi gerektiği, dava açılırken yatırılan 15.443,50-TL karar harcının davanın reddine karar verildiği için iadesinin gerektiği, esas bakımından; Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu tarafından doğrudan belirlenmiş bir fiyat bulunmadığı, Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu kararı ile tarafların sözleşmelerden doğan haklarının ortadan kaldırılamayacağı, sözleşmelerin herhangi bir tarafın zararına sonuçlandırılamayacağı, şirketlerin birikmiş enerjilerinin durumunun, henüz başlatılmamış bir uygulama çerçevesinde değerlendirilebilmesinin uygun olmayacağı, düzenleyici idari otoritenin uyuşmazlık konusu olaya ilişkin arabuluculuk yaptığı, uyuşmazlığın hakkaniyet kuralları çerçevesinde çözümlenmesi gerektiği ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hâkimi …’nın Düşüncesi : Mahkeme kararının yargılama giderleri kısmında karar harcı ….-TL olarak belirtilmişse de iade edilmesi gereken fazlalığın iade edilmediği görüldüğünden, 15.443,50-TL harcın iadesiyle maddi yanlışlık düzeltilerek kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi’nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler ile Dairemizin 28.11.2016 tarih ve E:2010/2986 sayılı ara kararına verilen cevaplar incelendikten sonra, davacının görev itirazı yerinde görülmeyerek işin gereği görüşüldü:
Dava; Türkiye Elektrik Ticaret ve Taahhüt A.Ş. (TETAŞ) Genel Müdürlüğü’ne satılan 31.527.065-kWh ihtiyaç fazlası elektrik enerjisi bedelinin ödenmediği iddia edilen
1.143.959,00.-TL tutarındaki kısmının davalı idareden yasal faizi ile birlikte tazminine karar verilmesi istemiyle açılmış; İdare Mahkemesi’nce; 03.09.2002 tarihinden itibaren elektrik piyasasında Enerji Piyasası Düzenleme ve Denetleme Kurulu’nun faaliyete başladığı, dava konusu ödemenin ait olduğu dönemin ise Ocak 2003-Haziran 2003 dönemi olduğu, dolayısıyla otoprodüktör olarak faaliyet gösteren davacı şirketin ürettiği ihtiyaç fazlası elektrik enerjisini davalı idareye satmak istemesi hâlinde bu elektrik için ödenecek ücretin belirlenmesi hususunda bu dönemden itibaren EPDK’nın yetki kazandığı, davacı şirket tarafından TETAŞ’a satılan 31.527.065-kWh ihtiyaç fazlası elektrik enerjisi bedeli için de EPDK’nın belirlediği fiyat tarifeleri uyarınca ödeme yapıldığı, bu nedenle davacının 1.143.959,00-TL tutarındaki tazminat talebinde hukuka uygunluk görülmediği, öte yandan, davacı tarafından her ne kadar ihtiyaç fazlası elektrik enerjisinin alım-satımında uygulanacak fiyatın yönetmelik ve ESA’da (Enerji Satış Anlaşması) düzenlenmediği, fakat uygulamada TEDAŞ’ın kabul ettiği satış fiyatının en fazla %85’inin esas alındığı, uyuşmazlık konusu dönemde de bu oran üzerinden ödeme yapılması gerektiği, önceki yıllarda takip edilen uygulamadan vazgeçilmesinin anlamsız ve yersiz olduğu, bu şekildeki bir anlayış değişikliğini gerektiren hiçbir hukukî sebebin bulunmadığı iddia edilmekte ise de; dosya içeriğinde örnekleri bulunan ve farklı dönemlere ilişkin ücretlendirme tablolarının incelenmesinden TEDAŞ’ın uyguladığı satış fiyatının % 85’inin kesin oran olarak değil bilâkis azamî sınır olarak belirlendiği, nitekim davacıya daha önceki dönemlerde TEDAŞ’ın uyguladığı satış fiyatı üzerinden farklı oranlarda ödemede bulunulduğu, ayrıca ücret tarifesinin Ocak 2003-Haziran 2003 dönemine kadar yönetmelik ve ESA’da düzenlenmemesi, taraflar arasında yapılan en yüksek oranlı ödemenin herhangi bir taraf lehine kazanılmış hak doğuracak şekilde yorumlanması sonucuna yol açmayacağından davacı taraf bu iddiasında haklı görülmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, bu karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
492 sayılı Harçlar Kanunu’nun eki (1) sayılı tarifesinde davanın reddi halinde maktu harca hükmedileceği belirtilmiş, anılan Kanun’un 31. maddesinde, peşin alınan karar ve ilam harçlarının işin hitamında ödenmesi gerekenden fazla olduğunun anlaşılması durumunda fazlalığın istek üzerine geri verileceği kurala bağlanmış, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun değişik 49. maddesi’nin ikinci fıkrasında ise, temyiz incelemesi sonucunda karardaki maddi yanlışlıkların düzeltilmesinin mümkün olması durumunda kararın düzeltilerek onanmasına karar verileceği kuralına yer verilmiştir.
Bu kurallara göre, dava açılırken peşin alınan 15.443,50.-TL nispi karar harcının davanın reddedilmiş olması nedeniyle istemi üzerine davacıya iadesine karar verilmesi gerektiğinden, bu maddi yanlışlık düzeltilerek kararın onanması gerekmektedir.
Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki temyize konu … 3. İdare Mahkemesi’nin … tarih ve E:…. sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından, temyiz isteminin reddi ile anılan Mahkeme kararının maddi yanlışlık düzeltilerek ONANMASINA; dosyanın anılan Mahkeme’ye gönderilmesine, temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına, 15.443,50.-TL karar harcının istemi halinde davacıya iadesine, bu kararın tebliğ tarihini izleyen 15 (onbeş) gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 18.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.