Danıştay 12. Daire Başkanlığı 2022/4379 E. , 2023/1499 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONİKİNCİ DAİRE
Esas No : 2022/4379
Karar No : 2023/1499
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALILAR) : 1- … Bakanlığı
VEKİLİ : Av. …
2- … Bakanlığı
VEKİLİ : Av. …
3- … Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU: … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem : Vergi denetmeni olarak görev yapmakta iken emekliye ayrılan ve 646 sayılı Kanun Hükmünde Kararname uyarınca vergi denetmeni kadro unvanının kaldırılması üzerine aynı Kanun Hükmünde Kararname ile ihdas edilen vergi müfettişi unvanı için belirlenen makam ve görev tazminatından 01/03/2012 tarihinden itibaren yararlandırılan davacı tarafından, anılan Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği 10/07/2011 tarihinden itibaren vergi müfettişleri için belirlenen ek gösterge, makam ve görev tazminatı nedeniyle yoksun kaldığı parasal haklarının yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti : … İdare Mahkemesince; Mahkemenin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının Danıştay Onbirinci Dairesinin 25/05/2015 tarih, E:2014/2197, K:2015/2724 sayılı kararıyla, dava tarihinden geriye doğru 60 gün içinde kalan ilk uygulamadan önceki dönemde ek gösterge ve makam tazminatından kaynaklanan parasal hakların ödenmesi isteminin süre aşımı nedeniyle reddine ilişkin kısmın onanması, ek gösterge nedeniyle yoksun kalınan parasal hak tutarının ödenmesine karar verilmesi isteminin reddine ilişkin kısmın bozulması üzerine bozma kararına uyularak bozulan kısım yönünden verilen … tarih ve E…, K:… sayılı kararın Danıştay Onikinci Dairesinin 27/09/2019 tarih ve E:2018/5817, K:2019/6959 sayılı kararı ile bozulması üzerine bozma kararına uyularak, vergi müfettişi kadrolarına atanmış sayılanlardan halen bu kadrolarda bulunanlara ilişkin düzenlemenin, yürürlüğe girdiği tarihten önce emekliye ayrılanları kapsamadığı açık olup; bu tarihten önce emekliye ayrılanların, (XXXI) sayılı Eşitlik Cetvelinin 34. sırası ile yapılan eşitlik işlemi uyarınca, 657 sayılı Kanun’a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin “I- Genel İdare Hizmetleri Sınıfı” bölümünün (g) bendinde yer alan şartları taşımaları gerektiği; bu durumda, 657 sayılı Kanun’a ekli (I) sayılı Ek Gösterge Cetvelinin I/g bendindeki “yeterlik sınavında başarılı olma” koşulunu taşımayan davacının; anılan bentteki ek göstergeden yararlandırılmasına imkan bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine, kararın verildiği tarihte yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca belirlenen 2.550,00-TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı idarelere verilmesine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca, temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmakta olup; diğer davalı idarelerce savunma dilekçesi verilmemiştir
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Mahkeme kararının vekalet ücreti yönünden düzeltilerek onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onikinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen kararın esasa ilişkin kısmı usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın esasa ilişkin kısmının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Kararın, davalı idareler lehine vekâlet ücretine hükmedilmesine ilişkin kısmına gelince;
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinde, kararda yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan maddi hatalar ile düzeltilmesi mümkün eksiklik veya yanlışlıklar varsa kararın düzeltilerek onanacağı hükmüne yer verilmiştir.
Bakılan davada, daha önce aynı Mahkemenin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı ile davalı idareler lehine 660,00-TL vekâlet ücretine hükmedilmiş olması nedeniyle, davalı idareler lehine yeniden vekâlet ücretine hükmedilmesine olanak bulunmamaktadır.
Bu itibarla, temyize konu İdare Mahkemesi kararında, “Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca belirlenen 2.550,00 TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalı idarelere verilmesine” hükmedilmesinde hukuki isabet görülmemiştir.
Ancak bu husus, 2577 sayılı Kanun’un 49. maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca, yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan eksiklik ve yanlışlık kapsamında olduğundan, Mahkeme kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki … İdare Mahkemesinin temyize konu … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının hüküm fıkrasında yer alan “Avukatlık Asgari Ücreti Tarifesince belirlenen 2.550,00-TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalı idarelere verilmesine” ibaresinin, “davalı idareler lehine yeniden vekâlet ücretine hükmedilmemesine” şeklinde DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin birinci fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren 15 (onbeş) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 29/03/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.