Danıştay 12. Daire Başkanlığı         2020/2656 E.  ,  2020/3802 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONİKİNCİ DAİRE
Esas No : 2020/2656
Karar No : 2020/3802

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Üniversitesi Rektörlüğü / …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davalı idare bünyesinde geçici işçi (garson) statüsünde çalışan davacının, 5620 sayılı Kanun hükümleri uyarınca sürekli işçi kadrosuna geçirilmesi yönündeki 26.07.2010 tarihli başvurusunun zımnen reddine ilişkin işlemin iptali istenilmiştir.
İdare Mahkemesi kararının özeti: İdare mahkemesince Danıştay Onikinci Dairesi’nin 14/12/2018 tarihli, E:2018/2601, K:2018/6354 sayılı bozma kararına uyularak; Selçuk Üniversitesi Sağlık Kültür ve Spor Dairesi Başkanlığında … pozisyonunda bulunan ve davalı kurumda garson olarak çalışan davacının, çalıştığı yer ile yaptığı iş dikkate alındığında, işçi istihdamının zorunlu olduğu yerlerde işçiler eliyle gördürülmesi gereken işlerde fiilen çalışma şartını taşıdığı sonucuna ulaşıldığı, davacının işçi istihdamının zorunlu olduğu yerlerde işçiler eliyle gördürülmesi gereken işlerde fiilen çalışma şartını taşımadığından bahisle sürekli işçi kadrosuna geçirilmemesinde ve davacının bu yöndeki başvurusunun zımnen reddine dair dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu işlemin iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, davacının daha önce aynı konuda açmış olduğu davada … İdare Mahkemesince verilen … tarihli ve E:…, K:… sayılı karar maddi anlamda kesin hüküm niteliğinde olduğundan kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davacı tarafından, savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan idare mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Onikinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davalı idarenin temyiz isteminin reddine,
2. Dava konusu işlemin yukarıda özetlenen gerekçeyle iptali yolundaki … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı temyize konu kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin birinci fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren 15 (onbeş) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 18/11/2020 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY:

Dava dosyasının incelenmesinden, davalı idare bünyesinde geçici … (…) statüsünde çalışan davacının, 5620 sayılı Kanun hükümleri uyarınca sürekli işçi kadrosuna geçirilmesi talebiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali isteğiyle açılmıştır.
Dosyadaki bilgi ve belgelerin incelenmesinden, davalı idare bünyesinde geçici işçi (garson) statüsünde çalışan davacının, 5620 sayılı Kanun hükümleri uyarınca sürekli işçi kadrosuna geçirilmesi talebiyle 2007 yılında davalı idareye başvuruda bulunduğu, anılan başvurunun reddine ilişkin … tarih ve … sayılı işlemin iptali istemiyle açılan davada, … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı ile, davacının çalıştığı yer ve yaptığı işin fabrika, şantiye, atölye, çiftlik, arazi gibi işçi istihdamının zorunlu olduğu bir yerde işçiler eliyle gördürülmesi gereken bir iş niteliği taşımadığından 5620 sayılı Kanuna göre sürekli işçi kadrosuna geçme şartına sahip olmadığı gerekçesiyle davanın reddedildiği, kararın, Danıştay Onikinci Dairesinin 15/05/2009 tarih ve E:2009/209, K:2009/2962 sayılı kararı ile onandığı, karar düzeltme talebinin ise 18/12/2009 tarih ve E:2009/6622, K:2009/7201 sayılı karar ile reddedilmesi üzerine kararın kesinleştiği, daha sonra davacı tarafından, aynı yerde ve statüde çalışan başka davacılar tarafından açılan idari davalarda verilen ve Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca da onanan ısrar kararları uyarınca aynı yer ve unvanda çalışan geçici işçilerin sürekli işçi kadrosuna geçirildiğinden bahisle sürekli işçi kadrosuna geçirilme talebi ile tekrar davalı idareye başvuruda bulunduğu, anılan başvurunun reddi üzerine bakılan davanın açıldığı anlaşılmaktadır.
5620 sayılı Kanun; kapsamdaki idarelerde, 2006 yılı içerisinde usûlüne uygun olarak vizesi yapılmış geçici iş pozisyonlarında toplam 6 ay veya daha fazla süreyle çalışmış olan geçici işçilerin sürekli işçi kadrosuna geçirilmesini öngören, geçici nitelikte bir düzenlemedir.
Nitekim, anılan Kanunun 2. maddesinin 3. ve 4. fıkralarında yer alan; “İlgili idare, kurum ve kuruluşlarca yapılan tespitler sonucunda, sözleşmeli personel statüsüne geçirilmeleri öngörülen geçici işçilere ilgili idare, kurum ve kuruluşların kararları tebliğ edilir. Tebliğ yapılan geçici işçi, sözleşmeli statüye geçirilmeye veya mevcut statüsünde çalışmaya devam etmesine ilişkin tercihini tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içerisinde yazılı olarak ilgili idare, kurum veya kuruluşa bildirir. Söz konusu süre içerisinde tercihini bildirmeyen geçici işçiler için ilgili idare, kurum ve kuruluşların kararları uygulanır…
Bu Kanunun yayımı tarihinden itibaren, bu Kanunun 1 inci maddesinin; (a) ve (b) bentlerinde yer alan idare, kurum ve kuruluşlar için en geç 90 gün, (c) bendinde yer alan idareler için 120 gün içerisinde; sürekli işçi kadrolarına veya sözleşmeli personel statüsüne geçirileceklerin yaptıkları iş ve bulundukları pozisyon, bu kurumdaki toplam çalışma süreleri, sosyal güvenlik kurumlarına tâbi toplam çalışma süreleri, doğum tarihleri, öğrenim durumları ile çalıştıkları son yıldaki fiilî çalışma süreleri ve geçirilmeleri önerilen kadro veya pozisyon unvanlarına ilişkin teklifleri; 1 inci maddenin (a) bendinde belirtilen idarelerce Devlet Personel Başkanlığı ve Maliye Bakanlığına, (b) bendinde belirtilen kuruluşlarca Hazine Müsteşarlığı (özelleştirme programına alınanlar için Özelleştirme İdaresi Başkanlığına) ve Devlet Personel Başkanlığına, (c) bendinde belirtilen kurumlarca İçişleri Bakanlığı ve Maliye Bakanlığına gönderilir.” hükümleriyle, sürekli işçi kadrosuna geçirilmeye ilişkin süreç tanımlanmış ve uygulama 2007 yılı içerisinde tamamlanmıştır.
Davacı tarafından da, belirtilen süreçte sürekli işçi kadrosuna geçirilmeme işlemi dava konusu edilmiş ve dava reddedilerek kesinleşmiştir.
Dolayısıyla, 5620 sayılı Yasa hükümleriyle getirilen sürekli işçi kadrosuna geçirilme uygulamasının, yine Kanunda öngörülen sürelerde tamamlandığı, anılan Yasanın, sürekli uygulanacak bir yasa niteliğinde olmadığı, aynı durumda bulunanlarla ilgili olarak lehe yargı kararları bulunmasının ise, davacıya 5620 sayılı Yasa hükümleri uyarınca yeni bir başvuru hakkı tanıyamayacağı göz önüne alındığında, anılan Kanun hükümleri uyarınca sürekli işçi kadrosuna geçirilmesi talebinin reddine ilişkin işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı, bu itibarla, temyize konu kararın bozulması gerektiği görüşüyle, aksi çoğunluk kararına katılmıyorum.