Danıştay 12. Daire Başkanlığı         2018/6853 E.  ,  2020/4340 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONİKİNCİ DAİRE
Esas No : 2018/6853
Karar No : 2020/4340

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALILAR) : 1- … Bakanlığı
2- … Valiliği
VEKİLLERİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Kahramanmaraş Sağlık Kurumları 1 Nolu Döner Sermaye Saymanlık Müdürlüğünde veri hazırlama ve kontrol işletmeni olarak görev yapan davacı tarafından; 209 sayılı Sağlık Bakanlığına Bağlı Sağlık Kurumları ile Esenlendirme (Rehabilitasyon) Tesislerine Verilecek Döner Sermaye Hakkında Kanun’un 5. maddesine göre almakta olduğu döner sermaye ek ödemesinin 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameyle 15/01/2012 tarihinden geçerli olmak üzere kaldırılması ve döner sermaye ek ödemesi yerine, 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin Ek 9. maddesiyle sabit ek ödeme getirilmesi üzerine, 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin Geçici 11. maddesi kapsamında sabit ek ödeme ile döner sermaye ek ödemesi arasındaki fark tutarın, fark tazminatı olarak ödenmesi talebiyle yapılan başvurunun reddine ilişkin Kahramanmaraş Valiliği işlemi ile bu işleme dayanak gösterilen Maliye Bakanlığı işleminin iptaline ve 15/01/2012 tarihinden itibaren yoksun kaldığı parasal hakların yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesince; 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameyle 209 sayılı Kanun’un 5. maddesinin 2. ve 6. fıkralarında değişiklik yapıldığı; 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin Geçici 11. maddesiyle de, 209 sayılı Kanun’un 5. maddesinin 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameyle değiştirilmeden önceki hükümleri uyarınca yapılan döner sermaye ek ödemesinden yararlananlara, 15/01/2012 tarihi itibarıyla hesaplanan döner sermaye ek ödemesinin, 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin Ek 9. maddesine göre hesaplanan sabit ek ödeme tutarından fazla olması aradaki farkın herhangi bir vergi ve kesintiye tabi tutulmaksızın ve bu fark giderilinceye kadar tazminat olarak ödenmesinin öngörüldüğü; söz konusu fark tazminatının Sağlık Bakanlığı ile bağlı kuruluşlarının merkez teşkilatında görev yapan personele yönelik olduğu; bakılan uyuşmazlıkta, Sağlık Bakanlığı döner sermaye saymanlık hizmetlerini yürüten ve Maliye Bakanlığı kadrosunda görev yapan davacının, 209 sayılı Kanun’un 5. maddesinin 2. ve 6. fıkralarının 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’yle değiştirilmeden önceki hükümlerine göre döner sermaye ek ödemesinden yararlanan bir personel olmadığı anlaşıldığından, davacıya fark tazminatı ödenmemesine ilişkin dava konusu işlemlerde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, 209 sayılı Kanun’un 5. maddesine istinaden yürürlüğe konulan Yönetmelik hükümleri uyarınca döner sermaye ek ödemesinden yararlanmakta iken, 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin Ek 9. maddesiyle döner sermaye hizmetlerini yürüten saymanlık personelinin döner sermaye ek ödemesinin 15/01/2012 tarihinden itibaren kaldırıldığı ve bu ödeme yerine, aynı düzenlemeyle sabit ek ödeme getirildiği; anılan Kararnamenin Geçici 11. maddesi kapsamında döner sermaye ek ödemesi ile sabit ek ödeme arasındaki farkın tazminat olarak ödenmesi gerekirken, aksi yönde tesis edilen işlemlerin eşitlik ve kazanılmış hak ilkelerine aykırı olduğu; bu hususta emsal yargı kararlarının bulunduğu belirtilerek, Mahkeme kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idareler tarafından, savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : 666 sayılı KHK’yla, eşit işe eşit ücret prensibi çervesinde, kamu personelinin mali haklarında köklü değişiklikler yapıldığı; bu kapsamda bazı personelin yararlandığı kimi ek ödemelerin (saymanlık personelinin döner sermaye ek ödemesi gibi) 15/01/2012 tarihinden itibaren kaldırıldığı ve bu ek ödemeler yerine 375 sayılı KHK’nın Ek 9. maddesiyle “sabit ek ödeme” sisteminin getirildiği; kaldırılan bu ödemeler nedeniyle, 375 sayılı KHK’nın Geçici 11. maddesiyle, ücretleri etkilenen personele fark tazminatı ödenmesinin öngörüldüğü, böylece söz konusu personelin ücretlerindeki düşüşün önlenmesinin amaçlandığı anlaşılmakta olup; bakılan uyuşmazlıkta, 209 sayılı Kanun’un 5. maddesine istinaden yürürlüğe konulan Yönetmelik uyarınca döner sermaye ek ödemesinden yararlanan davacının, 375 sayılı KHK’nın Ek 9. maddesi uyarınca, 15/01/2012 tarihinden itibaren döner sermaye ek ödemesinin kaldırıldığı, bu ödeme yerine aynı maddede düzenlenen sabit ek ödemeden faydalandırıldığı dikkate alındığında; Geçici 11. maddenin getiriliş amacına uygun olarak, “döner sermaye ek ödemesi” ile “sabit ek ödeme” arasındaki fark tutarın, 15/01/2012 tarihinden itibaren fark tazminatı olarak davacıya ödenmesi gerekirken, aksi yönde tesis edilen işlemde hukuka uygunluk bulunmadığından, temyiz isteminin kabulü ile Mahkeme kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onikinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, 02/07/2018 tarih ve 703 sayılı Kanun Hükmünde Kararname uyarınca Maliye Bakanlığı yerine “Hazine ve Maliye Bakanlığı” husumete alınmak suretiyle, işin gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı temyize konu kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin birinci fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren 15 (onbeş) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 16/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.