Danıştay 12. Daire Başkanlığı 2018/5130 E. , 2020/5001 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONİKİNCİ DAİRE
Esas No : 2018/5130
Karar No : 2020/5001
TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Valiliği
İSTEMİN KONUSU : … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Nevşehir Valiliği İl İdare Kurulu müdürü olan davacı tarafından, ek gösterge rakamının, 2200 yerine 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’na ekli 2 sayılı cetvelle “Bakanlık İl Müdürü” için belirlenmiş olan 3000 ek gösterge üzerinden uygulanması istemiyle yapılan başvurunun reddine ilişkin işleminin iptali ile 3000 ek göstergeye hak kazandığı tarihten itibaren yoksun kaldığı parasal haklarının yasal faiziyle birlikte tazminine karar verilmesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … İdare Mahkemesince; 657 sayılı Kanunun 43 maddesinde II sayılı cetvelde 3000 ek gösterge rakamından yararlanabilecek olan kadrolar sayılırken bakanlık il müdürü kadrosu da sayılmakta olup, “Bakanlık İl Müdürleri” için 3000 ek gösterge verilmesi düzenlenmiş ancak Valilikler bünyesinde görev yapan ve atama usulleri dahi bakanlık il müdürleri ile aynı usule tabi olmayan İçişleri Bakanlığı’nın taşra teşkilatında bulunan il idare kurulu müdürlerinin 3000 ek gösterge rakamına tabi tutulacağı hususu Kanunda açıkça düzenlenmemiş olup, yorum ve kıyas yolu ile il idare kurulu müdürlerine de bakanlık il müdürleri için öngörülen 3000 ek gösterge rakamı üzerinden ödeme yapılması yönündeki başvurunun reddi yolunda tesis edilen işlemde hukuka ve mevzuata aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 43. maddesi uyarınca ek gösterge rakamlarının kadro unvanına göre belirleneceği, Bakanlık il müdürü statüsünde olan kişiler için 3000 ek gösterge uygulanacağını, il müdürlerinin 3000 ek göstergeden yararlanabilmesi için il düzeyinde tüm birimlerin amiri veya bakanlığı tüm kadrolarda temsil etme yetkisine sahip olma gibi kriter getirilmediği aksi durumun eşitlik ilkesine aykırılık teşkil edeceği, Sayıştay 3. Dairesi’nin 23/03/2015 tarih ve 246 sayılı kararının emsal nitelikte bir karar olduğu ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, savunma verilmemiştir.
DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onikinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı temyize konu kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin birinci fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren 15 (onbeş) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 30/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.