12. Daire 1995/5656 E. , 1998/738 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONİKİNCİ DAİRE
Esas No: 1995/5656
Karar No: 1998/738
Temyiz İsteminde Bulunan (Davacı): …
Karşı Taraf: 1-…
2-…
İsteğin Özeti: İçişleri Bakanlığı APK uzman yardımcısı olarak görev yapan davacının, 375 sayılı KHK ile 657 sayılı Yasada yapılan değişiklikler uyarınca, İçişleri Bakanlığı Planlama Uzman ve Yardımcılarına verilen bir derece, ek gösterge, özel hizmet tazminatı ve lojman tazminatından yararlandırılması istemiyle yaptığı başvurusunun reddine ilişkin 9.11.1993 gün ve 1651 sayılı işlemin iptali ile parasal haklarının yasal faiziyle ödenmesine karar verilmesi istemiyle dava açılmıştır.
… İdare Mahkemesinin … günlü, E:…, K:… sayılı kararı ile; davacının, İçişleri Bakanlığı Planlama Uzman ve Yardımcılarına verilen derece yükselmesi, ek gösterge, özel hizmet tazminatı gibi haklarının verilmesi isteğiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin 29.9.1993 gün ve 13633 sayılı işlemin iptali istemiyle dava açtığı, 30.9.1989 gün ve 20211 mükerrer sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 375 sayılı KHK’nin 4.maddesi ile, 657 sayılı Yasanın 36.maddesinin “Ortak Hükümler” bölümünün (A) bendinin 11.fıkrasında yapılan değişiklikle, İçişleri Bakanlığı Planlama Uzman Yardımcılarının özel yeterlik sınavı yönetmeliklerine göre yapılacak yeterlik sınavlarında başarı göstererek İçişleri Bakanlığı Planlama Uzmanlığına atanmaları sırasında ve bir kez olmak üzere, haklarında ayrıca bir derece yükselmesi uygulanacağı kuralının getirildiği, aynı KHK’nin 6.maddesi ile, Yasanın 43.maddesinin (b) fıkrasının (k) bendinde düzenlenen, ek göstergelerden yararlanacak olanlara içişleri Bakanlığı Planlama Uzmanlarının, eklendiği, 11.maddesi ile de 657 sayılı Yasanın 213.maddesinden sonra gelen Zam ve Tazminatlar Başlıklı Ek Maddenin 7.fıkrasına (7) numaralı bent eklenerek İçişleri Bakanlığı Planlama Uzmanları ile bunların yardımcılarına % 15 özel hizmet tazminatı verileceğinin belirtildiği, İçişleri Bakanlığı Planlama Uzmanları ve Yardımcılarına verilen bir derece, ek gösterge, özel hizmet tazminatının APK Uzman ve Uzman Yardımcılarına da verilip verilmeyeceği hususuna gelince; davacı tarafından, APK Uzmanı ve Planlama Uzmanı ve Yardımcılarının, aynı yasal düzenlemeler uyarınca mesleğe alındıkları, hizmetinde aynı yasal düzenlemeler çerçevesinde yürütüldüğü, sadece görevlendirildikleri yerler açısından farklılıklar bulunduğu ileri sürülmekte ise de, 375 sayılı KHK’nin 6 ve 11.maddeleri ile 1990 yılına ilişkin 27.12.1989 günlü ve 89/14908 sayılı Bakanlar Kurulu Kararına ekli II sayılı Özel Hizmet Tazminatı Cetvelinin (B) Denetim Hizmetleri Bölümünün 7/a,b maddesinde açıkca “İçişleri Bakanlığı Planlama Uzman ve Yardımcıları” ibaresinin yer aldığı, daha sonraki yıllara ilişkin Yan Ödeme Kararnamelerinde de sadece içişleri Bakanlığı Planlama Uzman ve Yardımcılarına yer verildiği, bu durumda Yasada yer alan “Planlama Uzman ve Yardımcıları” ifadesinin kapsamının, nitelik ve tabi oldukları yasal düzenlemeler açısından aralarında hiç bir fark olmadığı görüşüyle, yasayı aşacak biçimde genişletilmesine ve APK Uzman ve Yardımcılarının da kıyasen bu kapsama dahil edilmesine ve aynı haklardan yararlanacaklarını kabul etmeye hukuken olanak bulunmadığı gerekçesiyle dava reddedilmiştir.
Davacı, APK Uzman ve Yardımcıları ile il Planlama Uzman ve Yardımcıları arasında hizmetin gerektirdiği nitelikler bakımından hiç bir farklılık bulunmadığını, mesleğe alınırken aranılan özellikler, uygulanan yarışma v yeterlik sınavları ve tabi olunan Yasa ve Yönetmelikler bakımından aralarında bir farklılık olmaması nedeniyle, APK Uzman ve Yardımcılarının da, Planlama Uzman ve Yardımcılarına tanınan yasal haklardan yararlandırılmaları gerektiğini öne sürmekte ve İdare Mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir.
Maliye Bakanlığının Savunmasının Özeti : Temyizi istenen kararın usul ve kanuna uygun olduğu, ileri sürülen nedenlerin 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesine uymadığı, bu nedenle istemin reddi gerekeceği yolundadır.
İçişleri Bakanlığının Savunmasının Özeti : Temyizi istenen kararın usul ve kanuna uygun olduğu, ileri sürülen nedenlerin 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesine uymadığı, bu nedenle istemin reddi gerekeceği yolundadır.
Danıştay Tetkik Hakimi: …
Düşüncesi: İdare Mahkemesince verilen karar ve dayandığı gerekçe hukuk ve usule uygun olup, bozulmasını gerektirecek bir neden de bulunmadığından anılan kararın onanması gerektiği düşünülmüştür.
Danıştay Savcısı: …
Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onikinci ve Sekizinci Dairelerince 2575 sayılı Danıştay Kanununa 3619 sayılı Kanunun 10.maddesiyle eklenen Ek 1.madde gereğince yapılan müşterek toplantıda işin gereği düşünüldü:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında, İdare ve Vergi Mahkemeleri tarafından verilen kararların temyiz yolu ile incelenerek bozulabilmeleri için aranılan sebepler sayıldıktan sonra, aynı maddeninin 2.fıkrasında, temyiz incelenmesi sonunda karardaki maddi yanlışlıkların düzeltilmesinin mümkün olması halinde kararın düzeltilerek onanmasına karar verileceği belirtilmiştir. Temyizen inclenerek bozulması istenilen kararda işlem tarihi, 29.9.1993, sayısı ise 13633 olarak yazılmış ise de; dava dosyası içinde bulunan işlem tarihinin 9.11.1993, sayısının ise 1651 olduğu anlaşıldığından ve … İdare Mahkemesince verilen … günlü, E:…, K.… sayılı kararın bozulmasını gerektiren bir sebep de bulunmadığından davacının temyiz istemin reddi ile kararın belirtilen yanlışlığın düzeltilmesi suretiyle onanmasına, temyiz giderlerinin istemde bulunan davacı üzerinde bırakılmasına 12.3.1998 tarihinde oybirliği ile karar verildi.