11. Daire 1996/1565 E. , 1996/1586 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONBİRİNCİ DAİRE
Esas No : 1996/1565
Karar No : 1996/1586
Temyiz İsteminde Bulunan : … Vergi Dairesi Müdürlüğü
Karşı Taraf : … Giyim San. ve Tic. Ltd. Şti.
İstemin Özeti : Ödeme kaydedici cihaza ilişkin günlük kapanış raporunun alınmadığının saptanması üzerine davacı şirket adına 1994 yılı için usulsüzlük cezası kesilmiştir. …. Vergi Mahkemesi … gün ve E:…, K:… sayılı kararıyla; olayda, davacı şirketin işyerinde 26.9.1994 gününde yapılan denetimde, 7.9.1994 tarihinde ödeme kaydedici cihaz fişi düzenlendiği halde alınması gereken günlük kapanış (Z) raporu yerine “X” raporu alındığının tutanakla saptanması üzerine usulsüzlük cezası kesilmiş ise de söz konusu “Z” raporu yerine “X” raporu alınmasının tutanakda da belirtildiği üzere yanlışlık sonucu olduğundan, hiç rapor alınmamış varsayılarak kesilen usulsüzlük cezasında yasal isabet görülmediği gerekçesiyle kaldırılmıştır. Vergi dairesi müdürlüğü, “Z” raporu alınmamasının usulsüzlük cezasını gerektirdiğini ileri sürerek mahkeme kararının bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
Danıştay Savcısı …’in Düşüncesi : İleri sürülen bozma nedenleri, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1 numaralı bendinde öngörülen nedenlerden hiçbirisine girmediğinden, temyiz isteğinin reddi ile hukuka ve usul hükümlerine uygun bulunan, vergi mahkemesi kararının onanması gerekeceği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …’ün Düşüncesi : Yükümlü şirketin işyerinde yapılan yoklama sonucu günlük kapanış raporu “Z raporu” almadığının saptanması üzerine kesilen usulsüzlük cezasını kaldıran mahkeme kararı, 3100 sayılı Kanunun mükerrer 8. maddesinin 2. fıkrası ile bu kanunun verdiği yetkiye istinaden çıkarılan 20 seri Nolu Genel Tebliğin 2/d maddesine aykırı olduğundan temyiz isteminin kabulüyle mahkeme kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onbirinci Dairesince işin gereği görüşüldü:
Uyuşmazlık, yükümlü şirket tarafından alınması gereken günlük kapanış (Z) raporu yerine (X) raporu aldığının yoklama tutanağıyla saptanması üzerine usulsüzlük cezası kesilmesinden kaynaklanmıştır.
15.12.1984 gün ve 18606 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 3100 sayılı Katma Değer Vergisi Mükelleflerinin Ödeme Kaydedici Cihazları Kullanmaları Mecburiyeti Hakkında Kanunun mükerrer 8. maddesinin 2. fıkrasında, Maliye ve Gümrük Bakanlığınca belirlenip açıklanan usul ve esaslara uymayan, üretici veya ithalatçı kuruluşlar, bunların satış, bakım-onarım servislerinde görevli elemanları ile ödeme kaydedici cihazları kullanma mecburiyeti bulunan mükellefler hakkında; her bir tespit için ayrı ayrı olmak üzere, Vergi Usul Kanununa bağlı, Usulsüzlük Cezalarına Ait Cetvelde yer alan birinci derece usulsüzlük cezalarının beş katının uygulanacağının hükme bağlandığı, anılan maddede verilen yetkiye istinaden Maliye Bakanlığınca çıkarılan ve maddenin uygulanmasına ilişkin usul ve esasları belirleyen Katma Değer Vergisi Mükelleflerinin Ödeme Kaydedici Cihaz Kullanmaları Mecburiyeti Hakkında Kanunla ilgili 20 Seri Nolu Genel Tebliğin 2/d maddesinde ise, cihaz kullanılmak suretiyle satış yapılan her bir iş gününün sonunda “Z” raporunun (günlük kapanış raporu) alınmaması halinde Vergi Usul Kanununa bağlı, Usulsüzlük Cezalarına Ait Cetvel’de yazılı birinci derece usulsüzlük cezalarının beş katı oranında usulsüzlük cezası kesilmesi hususu kurala bağlanmıştır.
Dosyanın incelenmesinden, 26.9.1994 günü yükümlü şirketin işyerinde yapılan yoklama sonucu düzenlenen tutanak da yükümlü şirketin 7.9.1994 tarihinde ödeme kaydedici cihaz fişi düzenlediği halde yanlışlıkla “Z” raporu yerine “X” raporu aldığının saptandığı, bu konuda herhangi bir ihtilaf olmadığı anlaşılmaktadır.
Olayda, her ne kadar davacı şirket “Z” raporu yerine “X” raporu almış ise de “X” raporunun gün içinde o ana kadar düzenlenen ödeme kaydedici cihaz fişlerinin dökümünü sunan, günün herhangi bir anında alınmasında mahsur bulunmayan niteliğe sahip olmasına karşın, “Z” raporu gün sonunda alınan ve alındıktan sonra o güne ilişkin herhangi bir belge düzenleme imkanını ortadan kaldıran bir işleve sahip olması karşısında bu iki raporu aynı mahiyette saymaya olanak bulunmamaktadır.
Öte yandan, mevzuatta yaptırımı ve tanımı açıkça yapılan fiil ile maddi olayın tam anlamıyla çakıştığı, böyle bir durumda mahkemece başkaca irdeleme ve değerlendirmelere gidilmesinde de hukuki isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulüyle …. Vergi Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının bozulmasına 11.4.1996 gününde oybirliği ile karar verildi.