Danıştay 10. Daire Başkanlığı         2012/1004 E.  ,  2016/636 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 2012/1004
Karar No : 2016/636

Davacı :
Vekili :
Davalı :
Vekili :
İstemin Özeti : 17/12/2011 tarih ve 28145 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan “Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmelik”in ‘Kapsam’ başlıklı 2. maddesi, ‘Çalıştırılması zorunlu personel’ başlıklı 10. maddesi, 1. fıkrasının (a) ve (ç) bentleri, Ek-1’in 3, 6 ve 7. bentleri, Ek-2’nin 2 ve 3. bentleri, Ek-4’ün 2, 3 ve 6. bentlerinin (‘İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatı veya deneme izin belgesi’, ‘(*)Kapasite Raporu’, ‘(*)Ekspertiz Raporu’, ‘(*)Kurum Beyanı’, ‘(*)İstihdamı Zorunlu Personel’ kısımları ve ‘(*)Hazır yemek, tabldot yemek ve meze üreten işyerleri hariç diğer perakende işyerlerinde bu bilgiler gerekli değildir.’ cümlesinin) iptali istenilmektedir.
Savunmanın_Özeti : Dava konusu Yönetmeliğin, 5996 sayılı Kanuna dayanılarak çıkarıldığı, Yönetmeliğin iptali istenilen 10. maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi, EK-2’nin 3. ve 4. bentleri ile Ek-4’ün ‘İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatı veya deneme izin belgesi’ ve ‘(*)Hazır yemek, tabldot yemek ve meze üreten işyerleri hariç diğer perakende işyerlerinde bu bilgiler gerekli değildir.’ ibareli kısımlarının, dayanağı 5996 sayılı Kanuna aykırı olmadığı; diğer taraftan, söz konusu düzenlemelerin, 10/1/2013 tarih ve 28524 sayılı Resmi Gazetede ve 7/1/2014 tarih ve 28875 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Gıda ve Kayıt Onay İşlemlerine Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılması Hakkında Yönetmelikler ile yürürlükten kaldırıldıkları; Yönetmeliğin 2. maddesinin 5996 sayılı Kanun’un 44. maddesi ile Avrupa Birliği mevzuatına uygun olduğu; Yönetmeliğin 10. maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendi düzenlemesinin davacı taraf lehine olduğu, aynı yerde birden fazla faaliyet sebebiyle birden fazla istihdamın önlenmesi adına düzenleme yapıldığı; Ek-1’de yer alan düzenlemede sayılan onaya tabi gıda işletmelerinin, Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliği kapsamında olan ve hayvansal gıdaları üreten işletmeler olduğu, süpermarketler içerisinde kasap olarak faaliyet gösteren yerlerin onay kapsamı dışında bulunduğu; davacı tarafından Ek-4’ün 2., 3. ve 6. bentlerinin iptal talebinin dayanaksız olduğu ve davanın reddi gerektiği savunulmaktadır.
Düşüncesi : Dava konusu Yönetmeliğin davacı tarafından iptali istenilen ‘Kapsam’ başlıklı 2. maddesi, ‘Çalıştırılması zorunlu personel’ başlıklı 10. maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (ç) bentleri ile Ek-1’in 3, 6 ve 7. bentleri ve Ek-4’ün 2, 3 ve 6. bentlerinde yazılı ‘(*)Kapasite Raporu’, ‘(*)Ekspertiz Raporu’, ‘(*)Kurum Beyanı’, ‘(*)İstihdamı Zorunlu Personel’ kısımlarında hukuka ve 5996 sayılı Kanuna aykırılık bulunmadığından bu kısımlar yönünden davanın reddi; Ek-2’nin 2 ve 3. bentleri ile Ek-4’ün ‘İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatı veya deneme izin belgesi’ ve ‘(*)Hazır yemek, tabldot yemek ve meze üreten işyerleri hariç diğer perakende işyerlerinde bu bilgiler gerekli değildir.’ ibareleri yönünden ise, davanın konusunun kalmadığından, esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı :
Düşüncesi : Dava, 17/12/2011 günlü, 28145 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmeliğin 2. maddesi, 10. maddesinin 1.fıkrasının a ve ç bentlerinin, Ek-1’in 3, 6 ve 7. bentlerinin, Ek-2’nin 2 ve 3. nolu bentlerinin, Ek- 4’ün 2, 3 ve 6. bentlerinin iptali istemiyle açılmıştır.
5996 sayılı Veteriner Hizmetleri Bitki Sağlığı Gıda ve Yem Kanununun 30. maddesinde; (1) Bu Kanun kapsamındaki gıda ve yem işletmelerinden onaya veya kayıt işlemine tâbi olanlar ile onay ve kayıt işlemlerine ilişkin hususlar Bakanlıkça belirlenir. Onaya tâbi işletmeler için, faaliyete geçmeden önce Bakanlıktan onay alınması zorunludur. Kayıt işlemine tâbi işletmeler, faaliyetleri ile ilgili işletme kayıtlarını Bakanlığa yaptırmak zorundadır.
(2) Bakanlık, onaya tâbi bir işletmenin ilgili mevzuatta belirlenen şartlara uygun faaliyette bulunmadığının belirlenmesi durumunda, bu işletmenin faaliyetini durdurur, bu faaliyetle ilgili onayı geçici olarak askıya alır. Askıya alma süresi, belirlenen eksikliklerin tamamının giderilmesine kadar devam eder. Bu eksikliklerin askıya alma tarihinden itibaren bir yıl içerisinde karşılanmaması durumunda onay Bakanlıkça iptal edilir.
(3) Gıda ve yem işletmecisinin, faaliyetlerinin tamamını veya bir kısmını durdurması durumunda, bu durumun üç ay içerisinde Bakanlığa bildirilmesi zorunludur. Bu süre içerisinde Bakanlığa bildirimde bulunulmadığının tespit edilmesi hâlinde, faaliyetle ilgili onay veya kayıt Bakanlıkça iptal edilir.
(4) Bu maddenin uygulanması ile ilgili usul ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelik ile belirlenir. hükmüne yer verilmiş 44. maddesinde; (1) Birincil ürünlerin, çiftlikte kesilmiş kümes hayvanlarının ve tavşangillerin taze etlerinin, av hayvanları veya av hayvanlarının etlerinin, üretici veya avcı tarafından Bakanlıkça belirlenen küçük miktarlarının doğrudan son tüketiciye ya da son tüketiciye doğrudan satışını yapan yerel perakendecilere arzı ile ilgili olarak Bakanlıkça istisnaî uygulamalar getirilebilir.
(2) Bakanlık, hijyen kurallarını da dikkate alarak, gıdanın üretimi, işlenmesi veya dağıtımına ilişkin, geleneksel yöntemlerin kullanımına izin verebilir; coğrafî kısıtları bulunan bölgelerdeki gıda işletmelerinin ihtiyaçlarının çözümüne yönelik istisnaî uygulamalar getirebilir.
(3) Bakanlık, tesisler ile ilgili inşaatın tasarım ve donanımına ilişkin istisnaî uygulamalar yapabilir.
(4) Bakanlık, kurbanlık hayvanlar ve köylerdeki kişisel ihtiyaçlar için kesimlere ve kesim yerlerine ilişkin istisnaî uygulamalar getirebilir.
(5) Bakanlık, hayvan ve bitki sağlığı ile ilgili karantina hükümleri saklı kalmak kaydıyla, ticareti amaçlanmayan canlı hayvan ve ürünlerin ülkeye girişinde istisnaî uygulamalar yapabilir.
(6) Bakanlık, karantina hükümleri saklı kalmak kaydıyla, zararlı organizma, faydalı organizma, bitki, bitkisel ürün ve bitki koruma ürünlerinin bilimsel ve deneme amaçlı ülkeye girişine istisnaî uygulamalar getirebilir.
(7) Bu maddenin uygulanması ile ilgili usul ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelik ile belirlenir. kuralına yer verilmiştir.
5996 sayılı yasanın 22,30 ve 31. maddelerina dayanılarak çıkarılan dava konusu yönetmeliğin davacı tarafından iptali istenilen 2. maddesinde 1) Bu Yönetmelik;
a) Kurban bayramında kesim yapılan yerler,
b) Köylerdeki kişisel ihtiyaç amaçlı kesim yerleri,
c) Kişisel tüketim amacıyla birincil üretim yapılan yerler,
ç) Kişisel tüketim amacıyla gıdanın hazırlandığı, işlendiği ve depolandığı yerler,
d) Gıdanın; geçici olarak, zaman zaman ve küçük ölçekte kermes, kültürel etkinlikler gibi bireysel gönüllüler tarafından yardım amaçlı hazırlandığı, depolandığı ve sunulduğu yerler, haricindeki gıda işletmelerini kapsar. 10. maddesinin 1. fıkrasının a) bendinde ; Çalıştırılması zorunlu personelden meslek odası bulunan meslek mensubu, bağlı olduğu meslek odasından ilgili işletmede çalıştığına dair belge alacaktır. Meslek odası bulunmayan meslek mensupları için gıda işletmecisi ile yapacağı sözleşme aranacaktır. Kamu kurumlarında çalışanlarda bu belge yerine kurum amiri tarafından imzalı görevlendirme yazısı aranır hükmü ,ç bendinde: Gıda işletmecisi aynı adreste birden fazla faaliyet göstermesi durumunda tüm faaliyetlerde kullanılan alet ekipmanın toplam motor gücü, 30 beygir gücünün üzerinde veya çalıştırdığı toplam personel sayısı on kişiden fazla ise çalıştırılması zorunlu olan personeli istihdam etmek zorundadır hükmü yer almıştır.
Dava konusu Yönetmeliğin 2. maddesine yönelik iptal istemi; Maddede yönetmeliğin kapsadığı işyerleri tek tek sıralama yoluyla sayılmış olup maddede yer alan muafiyetler 5996 sayılı Yasanın 44. maddesi ile Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliğinde yer alan muafiyetle ilgili düzenlemelere paralel hükümler içermekte olduğundan hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Yönetmeliğin iptali istenilen 10. maddesinin 1. fıkrasının a) bendinin iptal istemine ilişkin; Madde hükmü 07.01.2014 tarih ve 28875 sayılı Gıda ve Kayıt Onay İşlemlerine Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılması Hakkında Yönetmeliğin 4. maddesiyle yürürlükten kaldırıldığından bu kısımla ilgili olarak dava konusuz kalmıştır.
Aynı maddenin (ç )bendinin iptali istemine ilişkin; Maddede yer alan hükümle 5996 sayılı Kanunun Ek-1 Listesinde yer alan gıda işletmelerinin aynı yerde birden fazla bulunması halinde her faaliyet için ayrı ayrı çalışması gereken zorunlu personel istihdamının önlenmesi diğer yandan, çalışması gereken zorunlu personel istihdamının engellemesine yönelik gıda işletmecisinin faaliyetlerini çalışması gereken zorunlu personel lehine engellemek amacıyla getirildiği anlaşılmış olup dayanağı 5996 sayılı Yasaya aykırılık taşımamaktadır.
Yönetmeliğin Ek-1’in 3,6 ve 7.bentlerinin iptali istemine ilişkin;
Davacı tarafından 3,6 ve 7. bentlerde sayılan Kanatlı Eti ve Tavşanımsı Eti Üreten İşletmeler Kıyma, Hazırlanmış Et Karışımları ve Mekanik olarak Ayrılmış Et Üreten İşletmeler ile Et Ürünleri Üreten İşletmeler arasında hiçbir istisna tanınmaksızın Ek-1 de sayılan iş kollarının onaylı işletme kapsamına alınmasının hukuka aykırı olduğu ileri sürülerek süpermarketin et reyonunun parçalama tesisi veya hazır kıyma satış yeri işletme ve parçalama işlemlerini yapmak üzere kurulmuş ve işletilen kombina ve et entegre tesisi veya parçalama tesisi olarak nitelendirilmemesi gerektiği ileri sürülmektedir.
5996 sayılı Kanunun 3. maddesinin 1. fıkrasının “Tanımlar” başlıklı 50. bendinde Perakende: Ana dağıtım merkezleri, hazır yemek hizmeti, işyeri ve kurum yemekhaneleri, restoranlan ve diğer benzeri gıda hizmetlerinin bunulduğu yerlere, dükkanlar, toptan satış yerleri, süpermarket dağıtım merkezleri dahil olmak üzere son tüketiciye satış ya da dağıtım noktasında gıdanın işlenmesi veya muameleye tabi tutulması veya depolanması olarak tanımlanmıştır.
27.12.2011 tarih ve 28155 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliğinin 4. maddesinde, et parçalama tesisi; etin kemiklerinden ayrılması ve/veya parçalanması olarak tanımlanmış olup olup bu kapsamda bakıldığında bir perakendecinin çalışma izinli veya onaylı kesimhaneden aldığı veya parçalama tesisinden aldığı ambalajlı eti ambalajından çıkartıp parçaladıktan sonra tekrar ambalajlayıp başka perakendicelere arz etmesi halinde perakendecinin parçalama tesisi olarak değerlendirilmesi buna göre özel hijyen kurallarını yerine getirmesi, işletmesi için onay belgesi alması gerektiği kuşkusuzdur.
Dava konusu Yönetmeliğin 2. maddesinde aksi belirtilmedikçe yönetmeliğin perakendeciye uygulanmayacağını, özel sıcaklık gerekliliklerinin uygulanması şartıyla sadece depolama ve nakliye faaliyetleri ile yerel, marjinal ve sınırlı faaliyetler hariç olmak üzere başka bir işletmeye hayvansal gıdaları arz eden perakendiciye uygulanacağını ifade etmektedir.
Bu sebeple, Yönetmeliğin Ek-1’de sayılan iş kolları Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliği kapsamında ve hayvansal gıdaları üreten işletmeler olması nedeniyle 5996 sayılı Kanuna uygun olan söz konusu düzenleme eksik düzenleme olmayıp iptalini gerektirir bir durum bulunmamaktadır.
Yönetmeliğin Ek-2’in 2. ve 3. bentlerine ilişkin iptal istemi; 10.01.2013 tarih ve 28524 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılması Hakkında Yönetmelikle dava konusu yönetmeliğin Ek-2. maddesinin 2. ve 3. bentlerinin yürürlükten kaldırılması ve 07.01.2014 tarih ve 28875 sayılı resmi gazetede yayımlanan Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılması Hakkında Yönetmelikte bu hususta yeni bir düzenlemeye yer verilmemiş olması karşısında bu kısımla ilgili olarak dava konusuz kalmıştır.
Dava konusu yönetmeliğin Ek 4’ün 2, 3 ve 6. bentlerinin iptali istemine gelince; Yönetmelikte 10.01.2013 tarih ve 28524 sayılı resmi gazetede yapılan değişiklikle 2. ve 3. bentte yer alan düzenlemeler madde metninden çıkarılmış olup bu kısım konusuz kalmıştır.6.bende gelince; işletmenin mevsimsel ya da yıl boyunca faaliyet gösterip göstermediği diğer kamu kurum ve kuruluşları tarafından ilgili mevzuata göre verilen izin veya ruhsatların buna göre belirlenmesi nedeniyle dayanağı yasaya ve hukuka aykırılık içermemektedir.
Açıklanan nedenlerle, 17/12/2011 günlü, 28145 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmeliğin 2. maddesi, 10. maddesinin 1.fıkrasının ç bendi, Ek-1’in 3, 6 ve 7. bentleri ile, Ek- 4’ün 6. bendine yönelik iptal isteminin reddi ,10. maddenin 1. fıkrasının a bendi, Ek-2’nin 2 ve 3. nolu bentleri ile Ek- 4’ün 2 ve 3. bentleri ile ilgili olarak dava konusuz kaldığından bu kısımlarla ilgili olarak davanın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığı yönünde karar verilmesinin uygun olacağı düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onuncu Dairesince gereği görüşüldü:
Dava, 17/12/2011 tarih ve 28145 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmelik”in ‘Kapsam’ başlıklı 2. maddesi, ‘Çalıştırılması zorunlu personel’ başlıklı 10. maddesi, 1. fıkrasının (a) ve (ç) bentleri, Ek-1’in 3, 6 ve 7. bentleri, Ek-2’nin 2 ve 3. bentleri, Ek-4’ün 2, 3 ve 6. bentlerinin (‘İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatı veya deneme izin belgesi’, ‘(*)Kapasite Raporu’, ‘(*)Ekspertiz Raporu’, ‘(*)Kurum Beyanı’, ‘(*)İstihdamı Zorunlu Personel’ kısımları ve ‘(*)Hazır yemek, tabldot yemek ve meze üreten işyerleri hariç diğer perakende işyerlerinde bu bilgiler gerekli değildir.’ cümlesinin) iptali istemiyle açılmıştır.
Dava konusu Yönetmeliğin davacı tarafından iptali istenilenilmektedir.
‘Kapsam’ başlıklı 2. maddesinde, “(1) Bu Yönetmelik;
a) Kurban bayramında kesim yapılan yerler,
b) Köylerdeki kişisel ihtiyaç amaçlı kesim yerleri,
c) Kişisel tüketim amacıyla birincil üretim yapılan yerler,
ç) Kişisel tüketim amacıyla gıdanın hazırlandığı, işlendiği ve depolandığı yerler,
d) Gıdanın; geçici olarak, zaman zaman ve küçük ölçekte kermes, kültürel etkinlikler gibi bireysel gönüllüler tarafından yardım amaçlı hazırlandığı, depolandığı ve sunulduğu yerler,
haricindeki gıda işletmelerini kapsar.” hükmü;
‘Çalıştırılması zorunlu personel’ başlıklı 10. maddesi, 1. fıkrasında; Gıda işletmelerinde çalıştırılması zorunlu personel ile ilgili aşağıdaki hususların aranacağı, (a) bendinde, “Çalıştırılması zorunlu personelden meslek odası bulunan meslek mensubu, bağlı olduğu meslek odasından ilgili işletmede çalıştığına dair belge alacaktır. Meslek odası bulunmayan meslek mensupları için gıda işletmecisi ile yapacağı sözleşme aranacaktır. Kamu kurumlarında çalışanlarda bu belge yerine kurum amiri tarafından imzalı görevlendirme yazısı aranır.” hükmü; (ç) bendinde, “Gıda işletmecisi aynı adreste birden fazla faaliyet göstermesi durumunda, tüm faaliyetlerde kullanılan alet ekipmanın toplam motor gücü, 30 beygir gücünün üzerinde veya çalıştırdığı toplam personel sayısı on kişiden fazla ise çalıştırılması zorunlu olan personeli istihdam etmek zorundadır.” hükmü yer almış;
Yönetmelik ekinde yer alan ‘Onay Kapsamındaki Gıda İşletmeleri’ başlıklı Ek-1’de, “Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliği kapsamındaki gıda işletmelerinden:
…
3- Kanatlı Eti ve Tavşanımsı Eti Üreten İşletmeler
a) Kesimhane
b) Parçalama tesisi
…
6- Kıyma, Hazırlanmış Et Karışımları ve Mekanik Olarak Ayrılmış Et Üreten İşletmeler
a) Kıyma üreten işletmeler
b) Hazırlanmış et karışımları üreten işletmeler
c) Mekanik olarak ayrılmış et üreten işletmeler
7- Et Ürünleri Üreten işletmeler
a) İşleme Tesisi
…” düzenlemesi yer almış;
“Perakende İşletmeler ile Taşıma ve Depolama Konusunda Faaliyet Gösteren İşletmelerin Başvurusunda İstenilen Bilgi ve Belgeler” başlıklı Ek-2’de,”1- Dilekçe ve Beyanname (Ek-4)
2- İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatının Sureti
3- Meslek odası bulunan meslek mensupları için odadan alınmış belge, meslek odası bulunmayan meslek mensupları için gıda işletmecisiyle yapacağı sözleşme (Bu belge sadece Kanun Ek-1 listesindeki hazır yemek, tabldot yemek ve meze üreten işletmeler için geçerlidir.)” hükmü ile;
Ek-4 ile de, işletme kayıt belgesi başvuru ve beyannamesi düzenlenmiştir.
“Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmelik”, genel itibariyle, gıda işletmelerinin kayıt veya onay işlemleri ile bu işletmelerde çalıştırılması zorunlu personele ve işletmelerin resmi personel tarafından denetimine ilişkin usul ve esasları düzenlemek amacıyla, 5996 sayılı Kanun hükümlerine dayanılarak hazırlanmış ve 17/12/2011 tarih ve 28145 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmıştır.
Anayasanın 124. maddesinde, Başbakanlık, bakanlıklar ve kamu tüzelkişilerinin, kendi görev alanlarını ilgilendiren kanunların ve tüzüklerin uygulanmasını sağlamak üzere ve bunlara aykırı olmamak şartıyla yönetmelikler çıkarabilecekleri belirtilmiştir.
Dava konusu Yönetmeliğin dayanağını oluşturan 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve Yem Kanunu’nun ‘Sorumluluklar’ başlıklı 22. maddesinde,
“(1) Gıda, gıda ile temas eden madde ve malzeme ve yem ile ilgili faaliyet gösteren işletmeciler, kendi faaliyet alanının her aşamasında bu Kanunda belirtilen şartları sağlamak ve bunu doğrulamakla yükümlüdür.
(2) Gıda ve yem işletmecisi ürettiği, işlediği, ithal ettiği, satışını veya dağıtımını yaptığı bir ürününün, gıda ve yem güvenilirliği şartlarına uymadığını değerlendirmesi veya buna ilişkin makul gerekçelerinin olması durumunda, söz konusu ürünü kendi kontrolünden çıktığı aşamadan başlamak üzere, toplanması için gerekli işlemleri derhal başlatmak ve konu ile ilgili Bakanlığı bilgilendirmek zorundadır. Gıda ve yem işletmecisi, ürünün toplanması gerektiğinde, toplanma nedeni hakkında tüketiciyi veya kullanıcıyı doğru ve etkin olarak bilgilendirmek ve gerekli hâllerde, insan sağlığını korumaya yönelik alınacak tedbirlerin yeterli olmaması durumunda, tüketiciye veya kullanıcıya ürünün iadesi için çağrıda bulunmak zorundadır.
(3) Gıda ve yem işletmecisi, faaliyeti ile ilgili istenen kayıtları güncel tutmak, istendiğinde Bakanlığa sunmak zorundadır.
(4) Piyasaya arz edilecek gıda ve yemlerden onay alınması zorunlu olanlar Bakanlıkça belirlenir. Ürün sahibi, onay için Bakanlıkça talep edilen bilgi ve belgeleri sunmak zorundadır. Bu ürünlerin, onay alınmadan üretimi, ithalatı ve piyasaya arzı yasaktır.
(5) Bakanlık, bu Kanun hükümlerinin uygulanmasını sağlamak için, gıda ve yem işletmecilerinin üretim, işleme ve dağıtımın tüm aşamalarında resmî kontrolleri yapar, gıda ve yem işletmeleri ile ilgili kayıtları tutar.
(6) Gıda ve yem işletmecisi, ürünle ilgili riskin önlenmesi, azaltılması veya ortadan kaldırılmasından sorumlu olup, bu gibi tedbirlerin alınmasında Bakanlıkla işbirliği yapar. İlgililer, Bakanlıkça alınan önlemlerin uygulanması sırasında hiçbir şekilde engelleme yapamaz.
(7) Ek-1’de belirlenen gıda ve yem işletmeleri, işin nevine göre, konu ile ilgili lisans eğitimi almış en az bir personel çalıştırmak zorundadır. Bilimsel gelişmeler ve günün koşullarına göre, Ek-1’de Bakanlıkça değişiklik yapılabilir. Bu değişiklikler Bakanlıkça çıkarılacak bir tebliğ ile ilan edilir.
(8) Bu maddenin uygulanması ile ilgili usul ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelik ile belirlenir.” hükmüne;
‘İşletmelerin Kayıt ve Onayı’ başlıklı 30. maddesinde,
“(1) Bu Kanun kapsamındaki gıda ve yem işletmelerinden onaya veya kayıt işlemine tâbi olanlar ile onay ve kayıt işlemlerine ilişkin hususlar Bakanlıkça belirlenir. Onaya tâbi işletmeler için, faaliyete geçmeden önce Bakanlıktan onay alınması zorunludur. Kayıt işlemine tâbi işletmeler, faaliyetleri ile ilgili işletme kayıtlarını Bakanlığa yaptırmak zorundadır.
(2) Bakanlık, onaya tâbi bir işletmenin ilgili mevzuatta belirlenen şartlara uygun faaliyette bulunmadığının belirlenmesi durumunda, bu işletmenin faaliyetini durdurur, bu faaliyetle ilgili onayı geçici olarak askıya alır. Askıya alma süresi, belirlenen eksikliklerin tamamının giderilmesine kadar devam eder. Bu eksikliklerin askıya alma tarihinden itibaren bir yıl içerisinde karşılanmaması durumunda onay Bakanlıkça iptal edilir.
(3) Gıda ve yem işletmecisinin, faaliyetlerinin tamamını veya bir kısmını durdurması durumunda, bu durumun üç ay içerisinde Bakanlığa bildirilmesi zorunludur. Bu süre içerisinde Bakanlığa bildirimde bulunulmadığının tespit edilmesi hâlinde, faaliyetle ilgili onay veya kayıt Bakanlıkça iptal edilir.
(4) Bu maddenin uygulanması ile ilgili usul ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelik ile belirlenir.” hükmüne;
‘Resmi Kontroller, İtiraz Hakkı ve Resmi Sertifikalar’ başlıklı 31. maddesinde de,
“(1) Resmî kontroller, uygun sıklıkta, tarafsız, şeffaf ve meslekî gizlilik ilkelerine uygun olarak risk esasına göre, ön bildirim gereken hâller dışında, önceden haber verilmeksizin gerçekleştirilir. Bu kontroller, izleme, gözetim, doğrulama, tetkik, denetim, numune alma ve analiz gibi uygulamaları da kapsar. Kontroller, Bakanlıkça kontrol yetkisi verilen personel tarafından gerçekleştirilir. Üretim, işleme ve dağıtım aşamalarında hangi meslek mensuplarının hangi resmî kontrollerden sorumlu olduğu Ek-2’de belirtilmiştir.
(2) Resmî kontrollerde, ilgili meslek alanlarında eğitim alan tekniker, teknisyen ve yardımcı sağlık personeli, kontrol yetkisi verilen personele yardımcı olmak üzere görev alabilir.
(3) Kontrol görevlisi, Bakanlık adına bu Kanun hükümleri doğrultusunda resmî kontrolleri yapmak, kontrol sonucuna göre, her türlü etkiden ve çıkar ilişkisinden uzak, tarafsız, objektif ve bağımsız olarak karar almak zorundadır. Kontrol görevlisi, bu Kanunla kendisine verilen yetkiler çerçevesinde, bu Kanunda öngörülen idarî yaptırımları uygulamaya yetkilidir. Kontrol görevlisi, bu Kanun kapsamındaki her yere kontrol amacıyla girebilir ve numune alabilir. Alınan numuneler için herhangi bir bedel ödenmez. İlgililer resmî kontroller sırasında gerekli olan her türlü yardım ve kolaylığı sağlamakla yükümlüdür.
(4) İlgililer, resmî kontrol ve denetim sonuçları hakkında, tebligat yapıldığı tarihten itibaren yedi gün içerisinde Bakanlığa itiraz etme hakkına sahiptir. Ürünün kalan raf ömrü yedi günden az olan gıdalar, mikrobiyolojik incelemeler ve ürün miktarının şahit numunenin analizinin yapılabilmesi için yetersiz olduğu durumlarda analiz sonucuna itiraz edilemez. İtirazdan kaynaklanan masraflar ilgililer tarafından karşılanır.
(5) Bu Kanun kapsamında öngörülen gıda kontrolü ile ilgili düzenlemeler, gıda ile temas eden madde ve malzemeler ile bu işle iştigal eden işyerleri için de uygulanır.
(6) Bakanlık, uygun gördüğü hâllerde yapılan kontroller sonucunda sahip olduğu bilgileri, kamuoyunun bilgisine sunabilir. Ancak, iç hukuk ve uluslararası hukuk ile güvence altına alınan, gizli soruşturma ve sürmekte olan adlî ve idarî işlemler, kişisel bilgiler, meslek sırları, gizli müzakereler, uluslararası ilişkiler ve ulusal savunma ile ilgili bilgiler kamuoyuna sunulamaz.
(7) Veteriner ve bitki sağlık sertifikaları ile Bakanlıkça belirlenen diğer sertifikalara ilişkin esaslar, iş ve işlemler ile sertifika modelleri Bakanlıkça belirlenir.
(8) Bakanlık, kesimhanelerde, kesim öncesi ve sonrası muayeneler ile et parçalama işlemi yapılan yerlerde muayeneleri ve diğer resmî kontrolleri yapmak üzere, resmî veteriner hekim veya yetkilendirilmiş veteriner hekim görevlendirir.
(9) Bakanlık, yıllık ve çok yıllık ulusal kontrol planlarını hazırlar, belirlenen canlı hayvan ve hayvansal ürünler ile diğer ürünlerde, katkı, kalıntı, bulaşan veya istenmeyen maddeler için izleme programları uygular ve her yılın sonunda kontrollere ilişkin yıllık rapor düzenler.
(10) Bakanlık, bu Kanun kapsamındaki kamu hizmetlerinin gerektirdiği asli ve sürekli görevler hariç olmak üzere, uygun göreceği görev ve yetkiler için kamu kurum ve kuruluşları, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları, gerçek kişiler, özel hukuk tüzel kişileri, birlikler, kooperatifler, vakıf ve üniversiteler ile işbirliği yapabilir. Bunlardan, Bakanlıkça belirlenen şartlara sahip olanlara, bu görev ve yetkilerin tamamı veya bir kısmı tamamen veya kısmen devredebilir veya hizmet alımı yolu ile yerine getirebilir. Bakanlık, devir yaptığı kuruluşları denetler. Bakanlıkça yapılan denetim sonucunda devredilen görev ve yetkilerin yürütülmesinde yetersizlik veya eksikliğin tespiti hâlinde Bakanlık devri iptal eder veya eksikliklerin kısa bir süre içinde giderilmesini talep edebilir. Bakanlık, eksikliklerin giderilmemesi durumunda devredilen görev ve yetkileri iptal eder. Bu fıkranın uygulanmasından doğan tüm masraflar sorumlular tarafından üstlenilir.
(11) Bu maddenin uygulanması ile ilgili usul ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelik ile belirlenir.” hükümlerine yer verilmiştir.
Diğer taraftan, 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve Yem Kanunu’nun ‘Tanımlar’ başlıklı 3. maddesi, 1/47 sayılı “Onay” başlıklı bentte; Bu Kanun kapsamında onayı zorunlu olan faaliyetler ve ürünler için Bakanlıkça verilen izin veya ruhsatı” olarak; 1/50 sayılı “Perakende” başlıklı bentte; Ana dağıtım merkezleri, hazır yemek hizmeti, işyeri ve kurum yemekhaneleri, restoranlar ve diğer benzeri gıda hizmetlerinin sunulduğu yerler, dükkânlar, toptan satış yerleri, süpermarket dağıtım merkezleri dâhil olmak üzere son tüketiciye satış ya da dağıtım noktasında gıdanın işlenmesi veya muameleye tâbi tutulması veya depolanmasını,” olarak tanımlanmış;
‘İstisnai Uygulamalar’ başlıklı 44. maddesinde de;
“(1) Birincil ürünlerin, çiftlikte kesilmiş kümes hayvanlarının ve tavşangillerin taze etlerinin, av hayvanları veya av hayvanlarının etlerinin, üretici veya avcı tarafından Bakanlıkça belirlenen küçük miktarlarının doğrudan son tüketiciye ya da son tüketiciye doğrudan satışını yapan yerel perakendecilere arzı ile ilgili olarak Bakanlıkça istisnaî uygulamalar getirilebilir.
(2) Bakanlık, hijyen kurallarını da dikkate alarak, gıdanın üretimi, işlenmesi veya dağıtımına ilişkin, geleneksel yöntemlerin kullanımına izin verebilir; coğrafî kısıtları bulunan bölgelerdeki gıda işletmelerinin ihtiyaçlarının çözümüne yönelik istisnaî uygulamalar getirebilir.
(3) Bakanlık, tesisler ile ilgili inşaatın tasarım ve donanımına ilişkin istisnaî uygulamalar yapabilir.
(4) Bakanlık, kurbanlık hayvanlar ve köylerdeki kişisel ihtiyaçlar için kesimlere ve kesim yerlerine ilişkin istisnaî uygulamalar getirebilir.
(5) Bakanlık, hayvan ve bitki sağlığı ile ilgili karantina hükümleri saklı kalmak kaydıyla, ticareti amaçlanmayan canlı hayvan ve ürünlerin ülkeye girişinde istisnaî uygulamalar yapabilir.
(6) Bakanlık, karantina hükümleri saklı kalmak kaydıyla, zararlı organizma, faydalı organizma, bitki, bitkisel ürün ve bitki koruma ürünlerinin bilimsel ve deneme amaçlı ülkeye girişine istisnaî uygulamalar getirebilir.
(7) Bu maddenin uygulanması ile ilgili usul ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelik ile belirlenir.” hükümleri yer almıştır.
Yine, Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmeliğin 4. maddesi, 2. fıkrası, (f) bendinde; Gıda işletmesi: Kâr amaçlı olsun veya olmasın kamu kurum ve kuruluşları ile gerçek veya tüzel kişiler tarafından işletilen, gıdaların üretildiği/işlendiği / muhafaza edildiği / depolandığı / dağıtıldığı / nakledildiği / satıldığı / servis edildiği herhangi bir aşaması ile ilgili herhangi bir faaliyeti yürüten işletmeyi,” (g) bendinde de; Tesis: Bir gıda işletmesindeki herhangi bir birimi,” ifade eder biçiminde tanımlanmıştır.
27/12/2011 tarih ve 28155 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliğinin ‘Kapsam’ başlıklı 2. maddesindeki düzenleme ile, bu Yönetmeliğin, aksi belirtilmedikçe perakendeye uygulanmayacağı kuralı getirilmiştir.
Dava konusu uyuşmazlığın, Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmeliğin ‘Kapsam’ başlıklı 2. maddesi yönünden incelenmesinden;
Davacı tarafından, işyerlerinde yürütülen faaliyetin 5996 sayılı Kanun ile tanımlanan perakende faaliyeti kapsamında olduğu ve 5996 sayılı Kanun hükümleri doğrultusunda, perakende faaliyetinin Yönetmelik kapsamındaki Onay Gerektiren Gıda İşletmeleri arasından çıkarılması ve kapsamdışı işyerleri arasında sayılması gerektiği; bir başka deyişle, Yönetmeliğin 2. maddesiyle perakende faaliyetinin kapsamdışı dışı tutulmayarak eksik düzenleme sonucu Onay Gerektiren Gıda İşletmeleri arasında sayıldıkları, bu haliyle düzenlemenin Avrupa Birliğinin konuya ilişkin düzenlemelerine de aykırılık oluşturduğu ileri sürülmektedir.
Davalı Bakanlık tarafından ise, Yönetmeliğin 2. maddesinin, dayanağı 5996 sayılı Kanun ve Avrupa Birliği mevzuatıyla uyumlu olduğu belirtilmektedir.
5996 sayılı Kanun ile, ana dağıtım merkezleri, hazır yemek hizmeti, işyeri ve kurum yemekhaneleri, restoranlar ve diğer benzeri gıda hizmetlerinin sunulduğu yerler, dükkânlar, toptan satış yerleri, süpermarket dağıtım merkezleri dâhil olmak üzere son tüketiciye satış ya da dağıtım noktasında gıdanın işlenmesi veya muameleye tâbi tutulması veya depolanması perakende olarak tanımlanmış ve 44. maddesinde de Kanun’un istisnai uygulamalarına yer verilmiş; yine, Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliğinin ‘Kapsam’ başlıklı 2. maddesindeki düzenleme ile, bu Yönetmeliğin, aksi belirtilmedikçe perakendeye uygulanmayacağı kuralı getirilmiş; dava konusu Yönetmeliğin iptali istenilen 2. madddesinde de, Yönetmelik kapsamında olmayan yerler sayılmak suretiyle Yönetmeliğin kapsamı belirlenmiştir. Yönetmelik eki Ek-1’de de, onay kapsamındaki gıda işletmeleri, Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliği kapsamındaki gıda işletmeleri dikkate alınarak düzenlenmiştir.
Söz konusu mevzuat hükümleri ile getirilen düzenlemeler birlikte değerlendirildiğinde, Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliğinin aksi belirtilmedikçe perakendeye uygulanmayacağı açık olup, perakende tanımı kapsamında faaliyet gösteren davacının, onay kapsamındaki gıda işletmelerini, Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliği kapsamındaki gıda işletmeleri uyarınca belirleyen dava konusu Yönetmelik kapsamında, onay kapsamındaki gıda işletmesi olarak değerlendirmeye olanak bulunmadığından, 5996 sayılı Kanun hükümlerine uygun olarak düzenlenen ve eksik düzenleme söz konusu olmayan Yönetmeliğin 2. maddesinde hukuka ve dayanağı 5996 sayılı Kanuna aykırılık bulunmamaktadır.
Dava konusu uyuşmazlığın, Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmeliğin ‘Çalıştırılması zorunlu personel’ başlıklı 10. maddesi, 1. fıkrası, (a) bendi yönünden incelenmesinden;
7/1/2014 tarih ve 28875 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılması Hakkında Yönetmelik’in 4. maddesiyle, dava konusu Yönetmeliğin 10. maddesi, 1. fıkrası, (a) bendinin yürürlükten kaldırılması karşısında, bu kısımla ilgili olarak davanın konusunun kalmadığı görülmektedir.

Dava konusu uyuşmazlığın, Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmeliğin ”Çalıştırılması zorunlu personel’ başlıklı 10. maddesi, 1. fıkrası, (ç) bendi yönünden incelenmesinden;
Davacı tarafından, son tüketiciye et, yemek, ekmek, unlü mamül, meyve ve sebze ürünlerinin aynı anda satıldığı süpermarket/hipermarket gibi işyerlerinin perakende satış yerleri olduğu ve reyon bazlı kapasite değerlendirmesi yapılarak, işletici firmalara ait reyonlardaki faaliyetin Yönetmelik kapsamı dışında tutulması gerektiği ileri sürülmektedir.
Davalı Bakanlık tarafından ise, Yönetmelik düzenlemesinin davacı taraf lehine olduğu, aynı yerde birden fazla faaliyet sebebiyle birden fazla istihdamın önlenmesi adına düzenleme yapıldığı belirtilmektedir.
Söz konusu düzenleme ile, 5996 sayılı Kanun’un Ek-1 listesinde yer alan gıda işletmelerinin, aynı yerde birden fazla bulunması halinde, her faaliyet için ayrı ayrı çalışması gereken zorunlu personel istihdamının önlenmesinin amaçlandığı anlaşılmış olup, düzenlemede bu hali ile hukuka ve dayanağı 5996 sayılı Kanuna aykırılık görülmemektedir.
Dava konusu uyuşmazlığın, Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmeliğin ‘Onay Kapsamındaki Gıda İşletmeleri’ başlıklı Ek-1 yönünden incelenmesinden;
Davacı tarafından, Yönetmelik ile, perakende satış konusunda istisna tanınmadığı ve kendi işyerlerinin Ek-1’de belirtilen gıda işletmeleri arasında sayılmasının, bir başka ifadeyle, perakende faaliyet kapsamındaki işlerin Ek-1 ile onay kapsamına alınmasının hukuka aykırı olduğu ileri sürülmektedir.
Davalı Bakanlık tarafından ise, onaya tabi gıda işletmelerinin, Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliği kapsamında olan ve hayvansal gıdaları üreten işletmeler olduğu, süpermarketler içerisinde kasap olarak faaliyet gösteren yerlerin onay kapsamı dışında bulunduğu belirtilmektedir.
5996 sayılı Kanun ile, ana dağıtım merkezleri, hazır yemek hizmeti, işyeri ve kurum yemekhaneleri, restoranlar ve diğer benzeri gıda hizmetlerinin sunulduğu yerler, dükkânlar, toptan satış yerleri, süpermarket dağıtım merkezleri dâhil olmak üzere son tüketiciye satış ya da dağıtım noktasında gıdanın işlenmesi veya muameleye tâbi tutulması veya depolanması perakende olarak tanımlanmış ve 44. maddesinde de Kanun’un istisnai uygulamalarına yer verilmiş; yine, Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliği’nin ‘Kapsam’ başlıklı 2. maddesindeki düzenleme ile, bu Yönetmeliğin, aksi belirtilmedikçe perakendeye uygulanmayacağı kuralı getirilmiş; dava konusu Yönetmeliğin iptali istenilen 2. madddesinde de, Yönetmelik kapsamında olmayan yerler sayılmak suretiyle Yönetmeliğin kapsamı belirlenmiştir. Yönetmelik eki Ek-1’de de, onay kapsamındaki gıda işletmeleri, Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliği kapsamındaki gıda işletmeleri dikkate alınarak düzenlenmiştir.
Söz konusu mevzuat hükümleri ile getirilen düzenlemeler birlikte değerlendirildiğinde, Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliğinin aksi belirtilmedikçe perakendeye uygulanmayacağının açıkça düzenlendiği ve yine Ek-1 numaralı bölümünde de, onay kapsamındaki gıda işletmeleri, Hayvansal Gıdalar İçin Özel Hijyen Kuralları Yönetmeliği kapsamındaki gıda işletmeleri dikkate alınarak belirlenmiş olduğuna göre, perakende tanımı kapsamında faaliyet gösterdiği anlaşılan davacı şirkete ait süpermarketler içerisinde bulunan et reyonlarının (kasap) onay kapsamındaki gıda işletmesi olarak değerlendirmeye olanak bulunmadığından, 5996 sayılı Kanun hükümlerine uygun olarak düzenlenen Yönetmeliğin Ek-1 numaralı bölümünde de hukuka ve dayanağı 5996 sayılı Kanuna aykırılık bulunmamıştır.
Dava konusu uyuşmazlığın, Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmeliğin ‘Perakende İşletmeler İle Taşıma ve Depolama Konusunda Faaliyet Gösteren İşletmelerin Kayıt Başvurusunda İstenilen Bilgi ve Belgeleri’ düzenleyen Ek-2 numaralı bölümü yönünden incelenmesinden;
10/1/2013 tarih ve 28524 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılması Hakkında Yönetmelikle, dava konusu Yönetmeliğin Ek-2 numaralı bölümü 2. ve 3. maddelerinin yürürlükten kaldırılması ve 7/1/2014 tarih ve 28875 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılması Hakkında Yönetmelik’te de bu hususta yeni bir düzenlemeye yer verilmemiş olması karşısında, bu kısımla ilgili olarak davanın konusunun kalmadığı görülmektedir.
Dava konusu uyuşmazlığın, Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmeliğin ‘İşletme Kayıt Belgesi Başvuru ve Beyannamesi’ başlıklı Ek-4’ün (‘İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatı veya deneme izin belgesi’, ‘(*)Kapasite Raporu’, ‘(*)Ekspertiz Raporu’, ‘(*)Kurum Beyanı’, ‘(*)İstihdamı Zorunlu Personel’ kısımları ve ‘(*)Hazır yemek, tabldot yemek ve meze üreten işyerleri hariç diğer perakende işyerlerinde bu bilgiler gerekli değildir.’ cümlesi) yönünden incelenmesinden;
Davacı tarafından, 5996 sayılı Kanunda öngörülmeyen işyeri açma ve çalışma ruhsatı veya benzeri yükümlülüklerin Yönetmelik ile zorunlu hale getirildiği ileri sürülmektedir.
10/1/2013 tarih ve 28524 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılması Hakkında Yönetmelikle, dava konusu Yönetmeliğin Ek-4 numaralı bölümünde ‘İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatı veya deneme izin belgesi’ ibareli kısmı çıkarılmış ve 7/1/2014 tarih ve 28875 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılması Hakkında Yönetmelik’te de bu hususta yeni bir düzenlemeye yer verilmemiş olması karşısında, ‘İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatı veya deneme izin belgesi’ ibareli kısmıyla ilgili olarak davanın konusunun kalmadığı görülmektedir.
Dava konusu Yönetmeliğin Ek-4 numaralı bölümündeki ‘(*)Hazır yemek, tabldot yemek ve meze üreten işyerleri hariç diğer perakende işyerlerinde bu bilgiler gerekli değildir.’ cümlesi yazılmak suretiyle, ‘(*)Kapasite Raporu’, ‘(*)Ekspertiz Raporu’, ‘(*)Kurum Beyanı’, ‘(*)İstihdamı Zorunlu Personel’ kısımları yönünden, davacı şirkete ait süpermarketlerde yürütülen perakende faaliyetlerinin kapsam dışı olduğu görülmektedir. Ayrıca, söz konusu düzenlemeler ile, idarenin yürütmekle görevli oldğu kayıt ve onay işlemlerinin sağlıklı, belirlenen usul ve esaslar dahilinde yapılmasının amaçlanması, kapsamda bulunan veya bulunmayan işyerlerinin tespiti açısından zorunlu ve gerekli olması nedenleriyle hukuka ve dayanağı 5996 sayılı Kanuna aykırılık bulunmamaktadır.
Bu nedenlerle, dava konusu Yönetmeliğin davacı tarafından iptali istenilen ‘Kapsam’ başlıklı 2. maddesi, ‘Çalıştırılması zorunlu personel’ başlıklı 10. maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (ç) bentleri ile Ek-1’in 3, 6 ve 7. bentleri ve Ek-4’ün 2, 3 ve 6. bentlerinde (‘(*)Kapasite Raporu’, ‘(*)Ekspertiz Raporu’, ‘(*)Kurum Beyanı’, ‘(*)İstihdamı Zorunlu Personel’ kısımları) hukuka ve 5996 sayılı Kanuna aykırılık bulunmamaktdır.
Ek-2’nin 2 ve 3. bentleri ile Ek-4’ün ‘İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatı veya deneme izin belgesi’ ve ‘(*)Hazır yemek, tabldot yemek ve meze üreten işyerleri hariç diğer perakende işyerlerinde bu bilgiler gerekli değildir.’ ibareleri yönünden ise, davanın konusu kalmamıştır.

Açıklanan nedenlerle, 17/12/2011 tarih ve 28145 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan “Gıda İşletmelerinin Kayıt ve Onay İşlemlerine Dair Yönetmelik”in ‘Kapsam’ başlıklı 2. maddesi, ‘Çalıştırılması zorunlu personel’ başlıklı 10. maddesi, 1. fıkrası, (ç) bendi, Ek-1’in 3, 6 ve 7. bentleri, Ek-4’ün ”(*)Kapasite Raporu’, ‘(*)Ekspertiz Raporu’, ‘(*)Kurum Beyanı’, ‘(*)İstihdamı Zorunlu Personel’ kısımları yönünden yasal dayanaktan yoksun bulunan davanın REDDİNE, ‘Çalıştırılması zorunlu personel’ başlıklı 10. maddesi, 1. fıkrası, (a) bendi, Ek-2’nin 2 ve 3. bentleri ile Ek-4’ün ‘İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatı veya deneme izin belgesi’ ve ‘(*)Hazır yemek, tabldot yemek ve meze üreten işyerleri hariç diğer perakende işyerlerinde bu bilgiler gerekli değildir.’ ibareleri yönünden ise konusu kalmayan dava hakkında KARAR VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına, artan posta ücretinin davacı tarafa iadesine, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca …TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı idareye verilmesine, bu kararın tebliğini izleyen otuz (30) gün içerisinde Danıştay İdari Dava Daireleri Kuruluna temyizen başvurulabileceğinin taraflara duyurulmasına 9/2/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.