10. Daire 2003/3710 E. , 2005/7446 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 2003/3710
Karar No : 2005/7446
Davacı : …
Vekili :…
Davalı : …
Davanın Özeti : Davacı tarafından, 1.7.2003 tarih ve 25155 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Suni Tohumlama, Tabii Tohumlama, Ovum ve Embriyo Transferi Faaliyetlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik’in tümünün eksik düzenleme ve şekil yönünden, 4, 5, 6 ve 7. maddelerinin hukuka aykırılıkları nedeniyle iptali istenilmektedir.
Savunmanın Özeti :Davalı idare tarafından, ilgili yasalarda veteriner sağlık teknikeri tanımı bulunmadığı için Yönetmelikte de bu nedenle veteriner sağlık teknisyenine yer verildiği, tıpkı veteriner sağlık teknisyeni gibi yardımcı sağlık personeli olan ve mesleklerinin serbestçe icra etmeleri mümkün olmayan veteriner sağlık teknikerlerine de serbest suni tohumlama izni verilemeyeceği, ancak veteriner hekim sorumluluğu altında çalışmak kaydıyla izin verilmesine bir engel bulunmadığı, bu uygulamanın yıllardır devam ettiği, eksik düzenlemenin bir hak kaybına yol açmadığı savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi :Dava, 1.7.2003 tarih ve 25155 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Suni Tohumlama, Tabii Tohumlama,Ovum ve Embriyo Transferi Faaliyetlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmeliğin iptali istemiyle açılmıştır.
Davalı idare tarafından, 4631 sayılı Hayvan Islahı Kanunu’nun verdiği yetkiye dayanılarak ve 6343 asyılı yasa ile 3285 sayılı sayılı Yasada yer alan Veteriner hekim ve Veteriner Sağlık Teknisyenlerinin yetki ve sorumlulukları dikkate alınarak hazırlanan dava konusu Yönetmeliğin, “Tanımlar” başlıklı 4. maddesinde, serbest veteriner Hekim ve veteriner sağlık teknisyeni tanımına yer verilirken veteriner sağlık teknikerine yer verilmemiş, 5. maddesinde, çift tırnaklı tek tırnaklı ve diğer memeli hayvanlarda suni tohumlama işini veteriner hekimlerin ve veteriner hekimlerin sorumluluğunda veteriner sağlık teknisyenlerinin yapması öngörülmüş, 6. maddesinde, çift tırnaklı tek tırnaklı ve diğer memeli hayvanlarda suni tohumlama kursuna veteriner hekim ve veteriner sağlık teknisyenlerinin katılacağı, belirtilirken veteriner sağlık teknikerine yer verilmemiş, 7. maddesinde de tüzelkişilerin suni tohumlama izninin, sertifikası bulunan veteriner hekim adına verileceği kuralına yer verilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelere göre, davalı idare bünyesinde görev yapan veteriner hekim mesleği ile ilgili eğitim görmüş meslek meslek mensuplarının, veteriner hekim ve veteriner sağlık teknisyeni olmak üzere iki ana grupta toplandıkları, bunların yanında veteriner sağlık teknisyeni olarak çalışmakta iken … Açık Öğretim Fakültes iVeteriner Sağlık Ön Lisans Proğramını bitirerek sağlık teknikeri olarak intibakı yapılan az sayıda meslek mensubu bulunduğu, ancak veteriner sağlık teknisyenleri ile veteriner sağlık teknikerlerinin yetki ve sorumlukları ile yaptıkları iş arasında bir fark bulunmadığı, tek farklılığın özlük haklarından kaynaklandığı, veteriner sağlık teknisyeni tanımının aynı zamanda veteriner sağlık teknikerini de kapsadığı anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, dava konusu Yönetmeliğin 4, 5, 6. maddelerinde “veteriner teknikeri” ünvanına yer verilmemiş olmasının, bu ünvan altında çalışanlar yönünden bir hak kaybına yol açmadığı anlaşılmakla, anılan maddelerin eksik düzenleme sebebiyle iptalini gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Davalı idarece, vetreriner sağlık teknisyeni ve teknikerlerine veteriner hekimlerden bağımsız olarak serbest suni tohumlama izni verilmemesinin, bu meslek mensuplarının, veteriner hekimlerden ayrı olarak mesleklerinin serbestçe icra edemeyecekleri gerekçesine dayandırıldığından öncelikle bu hususun açıklığa kavuşturulması gerekmektedir.
6343 sayılı Kanunun 11. maddesinde “Veteriner hekim bulunan şehir, kasaba ve köylerde veteriner hekim olmayanların her türlü hayvan hastalıklarını muayene ve tedavi etmeleri yasaktır.
Ancak, hayvan sağlık memurları ile hayvan sağlığı işlerinde ameli bilgi sahibi oldukları sabit olan kimseler, bu hususta hazırlanacak yönetmeliklerinde gösterilen esaslar dahilinde sanatlarını icra edebilirler.” kuralına yer verilmiştir.
Bu yasa hükmüne göre veteriner hekim bulunan yerlerde veteriner hekim olmayanların hayvan hastalıklarını muayene ve tedavi etmeleri yasak olmakla birlikte veteriner hekim bulunmayan yerler bakımından böyle bir yasaktan söz edilemeyeceği açıktır.
Belirtilen yasa hükmüne göre hayvan sağlığı memurları veteriner hekim bulunmayan yerlerde hasta hayvanları yönetmelikte gösterilen esaslar dahilinde muayene ve tedavi edebileceklerdir. Nitekim, Yasada hayvan sağlığı memurlarının veteriner hekimlere yardımcı olacakları ve onların denetim ve gözetimi altında çalışacakları yönünde bir düzenlemeye yer verilmediği gibi, aksine sanatlarını icra edecekleri açıkça vurgulanmıştır.
Bu itibarla, ancak serbest veteriner hekimlerce açılan muayenehane ve polikliniklerde onların sorumluluğunda çalışabilecek olan veteriner sağlık teknisyeni ve veteriner sağlık teknikerlerinin veteriner hekimlerden ayrı olarak mesleklerini icra edemeyecekleri yolundaki davalı idare savunmasına itibar etmek mümkün değildir.
Suni tohumlama işinin veteriner sağlık teknisyeni ve veteriner sağlık teknikerlerinin tek başına yürütebilecekleri işlerden olup olmadığı hususuna gelince;
4631 asyılı Yasanın 10. maddesinde, lüzumlu bölgelerde suni tohumlama yaptırmaya, bu maksatla gereken yerlerde ihtisas kursu açmaya, suni tohumlama laboratuvar kurmaya, kurdurmaya ve gerekli her türlü tedbiri almaya, bakanlığın yetkili olduğu, hayvan ırklarının ıslahı amacı ile tabii tohumlama, suni tohumlama, embriyo transferi, döl kontrolü ve yetiştirmeye yönelik biyoteknolojik faaliyetlerin, kamu kurum ve kuruluşları ile suni tohumlama yapmak üzere Bakanlıktan izin alan gerçek ve tüzel kişiler tarafından ücret mukabili yapılacağı; belirtilmekle yetinilmiş olup anılan maddede, veterner hekim dışındaki meslek mensupları yönünden bir sınırlama gertirilmemiştir.
Öte yandan, dava konusu Yönetmeliğin iptali istenilen 5. maddesinde”…Veteriner Hekim bulunmayan il ve ilçelerde suni tohumlamayı İl Müdürlüğünden izin alan veteriner sağlık teknisyenleri yapar” kuralı ile Yönetmeliğin öngördüğü kurslara katılmış olmak ve gerekli izni almak koşıluyla, veteriner sağlık teknisyenlerinin herhangi bir veteriner hekimin gözetim ve denetimiolmadan suni tohumlama yapmalarına tıbbi bir engel bulunmadığı sonucuna varılmaktadır.
Kaldı ki davalı idare savunmasında da, veteriner sağlık teknisyeni ve teknikerlerinin aldıkları eğitim itibariyle suni tohumlama konusunda yetersiz oldukları ve bu durumun tıbben sakıncalı olacağı yolunda bir gerekçeye yer verilmemektedir.
Açıklanan nedenle dava konusu Yönetmeliğin 4. maddesine yönelik davanın reddine, diğer maddelere yönelik davanın kabulü ile 5, 6 ve 7. maddelerinin iptaline karar verilmesi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı : …
Düşüncesi : Dava, 1.7.2003 tarih ve 25155 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Suni Tohumlama, Tabii Tohumlama,Ovum ve Embriyo Transferi Faaliyetlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmeliğin iptali istemiyle açılmıştır.
Dava konusu yönetmelik,4631 sayılı Hayvan Islahı Kanununa 6343 sayılı Veteriner Hekimliği Mesleğinin İcrasına,Türk Veteriner Hekimleri Birliği ile Odalarının Teşekkül Tarzına ve Göreceği İşlere Dair Kanuna ve 3285 sayılı Hayvan Sağlığı ve Zabıtası Kanununa dayanılarak hazırlanmıştır.
4631 sayılı Hayvan İslahı Kanunu’nun 1. maddesinde, bu Kanun’un amacının, her türlü hayvansal üretim ve bu üretimi etkili kılan faaliyetler ile yarış, müsabaka ve iş maksadıyla yetiştirilen hayvanların verimlerinin artırılması için yapılacak ıslah çalışmalarını, evcil ve yabani hayvanların yem kaynaklarının korunmasını, hayvansal üretimin ekonomik olmasını ve rekabet gücünün artırılmasını, bu hususlarla ilgili faaliyetleri ve soy kütüğü kayıtlarının tutulması ile hayvan ırklarının ıslahını, damızlıkların sağlıklı ve hijyenik koşullarda yetiştirilmesini ve hastalıklardan ari bir şekilde üreticilere intikalini ve korunmasını sağlamak olduğu; 8. maddesinde, hayvan ırklarının ıslahı amacıyla, Bakanlıkça tespit edilen yörelerde köylere ariyet olarak tahsis edilecek yüksek verimli aygır, boğa, koç ve tekelerin temini ile sergi ve teşvik müsabakaları için Bakanlık ve il özel idareleri bütçelerine ödenek konulacağı; 10. maddesinde, lüzumlu bölgelerde suni tohumlama yaptırmaya, bu maksatla gereken yerlerde ihtisas kursu açmaya, suni tohumlama laboratuvar ve durakları kurmaya, kurdurmaya ve gerekli her türlü tedbiri almaya, bakanlığın yetkili olduğu, hayvan ırklarının ıslahı amacı ile tabii tohumlama, suni tohumlama, embriyo transferi, döl kontrolü ve yetiştirmeye yönelik biyoteknolojik faaliyetlerin, kamu kurum ve kuruluşları ile suni tohumlama yapmak üzere Bakanlıktan izin alan gerçek ve tüzel kişiler tarafından ücret mukabili yapılacağı; 11. maddesinde, gerçek ve tüzel kişilerin tabii tohumlama, suni tohumlama, embriyo transferi, genetik kopyalama ve diğer biyoteknolojik faaliyetleri yapmalarının, bu maksatla sperma ve embriyo üretim ve merkezi, laboratuvar ve müessese kurmalarının, sperma ve embriyo üretme ve satmalarının, bulundurmalarının, taşımalarının, ithal ve ihraç etmelerinin, serbest veteriner hekimlerin hayvan sağlığında kullanılan ilaç ve müstahzarları muayenehanelerinde ve kliniklerinde bulundurmalarının, taşımaları ve satmalarının Bakanlığın iznine ve kontrolüne tabi olduğu; 20. maddesinde, her türlü hayvan ıslahı çalışmalarına ilişkin usul ve esasların, soy kütüğü kayıtlarının tutulmasının veya tutturulmasının esasları ile tescil işlemlerinin, damızlıkların köylere devrinin, tabii ve suni tohumlama ve embriyo transferleri uygulama usullerinin bakanlıkça çıkarılacak yönetmeliklerle belirleneceği hükme bağlanmıştır.
6343 sayılı Kanunun 11.maddesinde; “Veteriner hekim bulunan şehir, kasaba ve köylerde, veteriner hekim olmayanların her türlü hayvan hastalıklarını muayene ve tedavi etmeleri, hayvanlar üzerinde ameliyat yapmaları yasaktır.
Ancak; hayvan sağlık memurları ile hayvan sağlığı işlerinde ameli bilgi sahibi oldukları sabit olan kimseler,bu hususta hazırlanacak yönetmeliklerinde gösterilen esaslar dahilinde sanatlarını icra edebilirler” hükmüne yer verilmiş,3285 sayılı Hayvan Sağlığı Zabıtası Kanununun 17.maddesinde de, veteriner sağlık teknisyenlerinin veteriner hekimlerin sorumluluunda görev yapacakları belirtilmiştir.
Dava konusu yönetmeliğin amacı; 1.maddesinde; “tek tırnaklı,çift tırnaklı,kanatlı ve suda yaşayan hayvanlar ile arı,ipek böceği ve her türlü hayvanın ıslahına yönelik,kamu kurum ve kuruluşları ile gerçek ve tüzel kişiler tarafından yapılacak suni tohumlama, tabii tohumlama, ovum ve embriyo transferi, genetik kopyalama ve diğer biyoteknolojik faaliyetlerin düzenlenmesi, denetlenmesi; uygulama izinlerinin, verilmesi; sperma, ovum ve embriyonun ithalatı, ihracatı, suni tohumlama kayıtları ile istatistik bilgilerin derlenmesi, damızlıkların sağlıklı ve hijyenik koşullarda yetiştirilmesi, yetiştiricilere intikali, korunması, yetiştirici ve uygulayıcıların eğitilmesi, Bakanlık tarafından yapılan suni tohumlama, tabii tohumlama, ovum ve embriyo transferlerinde, bu hizmetlerin verildiği hayvan sahiplerinden ücret alınması, bu ücretin harcanması, suni tohumlama hizmetlerinin devrinin yapılması, tabii tohumlamada kullanılacak erkek damızlıkların seçimi, iç ve dış piyasadan temini ve köylere ariyet olarak verilmesi hakkındaki usul ve esasları düzenlemek” olarak belirlenmiş 2. maddesinde de yönetmeliğin, kamu kurum ve kuruluşları ile gerçek ve tüzel kişilerin 1 inci maddede belirtilen suni tohumlama, tabii tohumlama, ovum ve embriyo transferi ve diğer biyoteknolojik faaliyetlerin usul ve esaslarına ilişkin hükümleri kapsadığı belirtilmiş bulunmaktadır.
Anılan yasa maddeleriyle, dava konusu yönetmelik ile getirilen kural ve düzenlemelerin birlikte incelenmesinden; dava konusu yönetmelikteki düzenlemelerin anılan kamu hizmetinin gereklerine uygun bulunduğu ve dayanağı yasa hükümlerine herhangi bir aykırılığının bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Açıklanan nedenlerle davanın reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onuncu Dairesince gereği görüşüldü:
Dava, 1.7.2003 tarih ve 25155 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Suni Tohumlama, Tabii Tohumlama, Ovum ve Embriyo Transferi Faaliyetlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik’in tümünün eksik düzenleme ve şekil yönünden, 4, 5, 6 ve 7. maddelerinin iptali istemiyle açılmıştır.
Davacının, eksik düzenleme nedeniyle Yönetmeliğin tamamının iptaline yönelik istemi yerinde görülmeyerek, iptalini istediği maddeler yönünden işin esasına geçildi.
4631 sayılı Hayvan İslahı Kanunu’nun 1. maddesinde, bu Kanun’un amacının, her türlü hayvansal üretim ve bu üretimi etkili kılan faaliyetler ile yarış, müsabaka ve iş maksadıyla yetiştirilen hayvanların verimlerinin artırılması için yapılacak ıslah çalışmalarını, evcil ve yabani hayvanların yem kaynaklarının korunmasını, hayvansal üretimin ekonomik olmasını ve rekabet gücünün artırılmasını, bu hususlarla ilgili faaliyetleri ve soy kütüğü kayıtlarının tutulması ile hayvan ırklarının ıslahını, damızlıkların sağlıklı ve hijyenik koşullarda yetiştirilmesini ve hastalıklardan ari bir şekilde üreticilere intikalini ve korunmasını sağlamak olduğu; 10. maddesinde, lüzumlu bölgelerde suni tohumlama yaptırmaya, bu maksatla gereken yerlerde ihtisas kursu açmaya, suni tohumlama laboratuvar ve durakları kurmaya, kurdurmaya ve gerekli her türlü tedbiri almaya, bakanlığın yetkili olduğu, hayvan ırklarının ıslahı amacı ile tabii tohumlama, suni tohumlama, embriyo transferi, döl kontrolü ve yetiştirmeye yönelik biyoteknolojik faaliyetlerin, kamu kurum ve kuruluşları ile suni tohumlama yapmak üzere Bakanlıktan izin alan gerçek ve tüzel kişiler tarafından ücret mukabili yapılacağı; 11. maddesinde, gerçek ve tüzel kişilerin tabii tohumlama, suni tohumlama, embriyo transferi, genetik kopyalama ve diğer biyoteknolojik faaliyetleri yapmalarının, bu maksatla sperma ve embriyo üretim ve merkezi, laboratuvar ve müessese kurmalarının, sperma ve embriyo üretme ve satmalarının, bulundurmalarının, taşımalarının, ithal ve ihraç etmelerinin, serbest veteriner hekimlerin hayvan sağlığında kullanılan ilaç ve müstahzarları muayenehanelerinde ve kliniklerinde bulundurmalarının, taşımaları ve satmalarının Bakanlığın iznine ve kontrolüne tabi olduğu; 20. maddesinde, her türlü hayvan ıslahı çalışmalarına ilişkin usul ve esasların, soy kütüğü kayıtlarının tutulmasının veya tutturulmasının esasları ile tescil işlemlerinin, damızlıkların köylere devrinin, tabii ve suni tohumlama ve embriyo transferleri uygulama usullerinin bakanlıkça çıkarılacak yönetmeliklerle belirleneceği hükme bağlanmıştır.
Davalı idare tarafından, 4631 sayılı Hayvan Islahı Kanunu’nun verdiği yetkiye dayanılarak ve 6343 sayılı yasa ile 3285 sayılı sayılı Yasada yer alan veteriner hekim ve veteriner sağlık teknisyenlerinin yetki ve sorumlulukları dikkate alınarak hazırlanan dava konusu Yönetmeliğin, “Tanımlar” başlıklı 4. maddesinde, serbest veteriner hekim ve veteriner sağlık teknisyeni tanımına yer verilirken veteriner sağlık teknikerine yer verilmemiş; 5. maddesinde, çift tırnaklı tek tırnaklı ve diğer memeli hayvanlarda suni tohumlama işini veteriner hekimlerin ve veteriner hekimlerin sorumluluğunda veteriner sağlık teknisyenlerinin yapması öngörülmüş, 6. maddesinde, çift tırnaklı tek tırnaklı ve diğer memeli hayvanlarda suni tohumlama kursuna veteriner hekim ve veteriner sağlık teknisyenlerinin katılacağı, belirtilirken veteriner sağlık teknikerine yer verilmemiş, 7. maddesinde de tüzelkişilerin suni tohumlama izninin, sertifikası bulunan veteriner hekim adına verileceği kuralına yer almıştır
Davacı; 1974 yılında tarım ve Köyişleri Bakanlığı Hayvan Sağlığı Mektebini (Veteriner Sağlık Teknisyeni Meslek Lisesi) bitirerek aynı yıl davalı Bakanlıkta veteriner sağlık teknisyeni olarak çalışmaya başladığını, 2000 yılında … Açık Öğretim Fakültesi Veteriner Sağlık Ön Lisans Proğramını bitirerek sağlık teknikeri ünvanını aldığını, 2003 yılında da emekliye ayrıldığını, davalı Bakanlıkta çalıştığı süre içinde 1988 ve 1989 yıllarında açılan suni tohumlama kurslarını başarı ile tamamladığını ve uzun yıllar suni tohumlama hizmeti verdiğini, veteriner hekimliği mesleği ile ilgili eğitim görmüş meslek mensupları, veteriner hekim, veteriner sağlık teknikeri ve veteriner sağlık teknisyeni olmak üzere üç grupta toplanmasına karşın, dava konusu Yönetmeliğin 4, 5 ve 6. maddelerinde veteriner sağlık teknikerine yer verilmemesinin eksiklik olduğunu, diğer taraftan 4631 saylı Yasada veteriner sağlık teknisyeni veya teknikerlerinin suni tohumlama yapma yetkilerini sınırlayan bir hüküm bulunmamasına ve 3285 sayılı Yasanın 11. maddesinin 2. fıkrasında sanatlarını serbestçe icra edebilecekleri belirtilmesine karşın, serbest suni tohumlama yapmalarına olanak tanıyan bir düzenleme yapılmadığını öne sürmektedir.
Davalı idare savunmasında ise; ilgili yasalarda veteriner sağlık teknikeri tanımı bulunmadığı için Yönetmelikte de bu nedenle sadece veteriner sağlık teknisyenine yer verildiği, tıpkı veteriner sağlık teknisyeni gibi yardımcı sağlık personeli olan ve mesleklerini serbestçe icra etmeleri mümkün olmayan veteriner sağlık teknikerlerine de serbest suni tohumlama izni verilemeyeceği, ancak veteriner hekim sorumluluğu altında çalışmak kaydıyla izin verilmesine bir engel bulunmadığı, bu uygulamanın yıllardır devam ettiği, Yönetmelikte veteriner sağlık teknisyeni yanında veteriner sağlık teknikerlerine yer verilmemiş olmasının bir hak kaybına yol açmadığı savunulmaktadır.
6343 sayılı Veteriner hekimliği Mesleğinin İcrasına, Türk Veteriner Hekimleri Birliği ile Odalarının Teşekkül Tarzına ve Göreceği İşlere Dair Kanun’un 11. maddesinde, veteriner hekim mesleği ile ilgili eğitim görmüş meslek mensubu olarak veteriner hekim ve hayvan sağlığı memurundan, daha sonra yürürlüğe giren 3285 sayılı Hayvan Sağlığı ve Zabıtası Kanununda ise, veteriner hekimden ve hayvan sağlığı memuru yerine geçmek üzere veteriner sağlık teknisyeninden söz edildiği görülmektedir. Davalı idare bünyesinde görev yapan hayvan sağlığı ile ilgili eğitim görmüş meslek mensuplarının, veteriner hekim ve veteriner sağlık teknisyeni olmak üzere iki ana grupta toplandıkları; bunların yanında veteriner sağlık teknisyeni olarak çalışmakta iken … Açık Öğretim Fakültesi Veteriner Sağlık Ön Lisans Proğramını bitirerek sağlık teknikeri olarak intibakı yapılan az sayıda meslek mensubu bulunduğu, ancak veteriner sağlık teknisyenleri ile veteriner sağlık teknikerlerinin özlük hakları farklı olmakla birlikte yetki ve sorumlukları ile yaptıkları iş arasında bir fark bulunmadığı, veteriner sağlık teknisyeni tanımının aynı zamanda veteriner sağlık teknikerini de kapsadığı anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, dava konusu Yönetmeliğin 4, 5, 6. maddelerinde “veteriner sağlık tenisyeni” ünvanı yanında “veteriner sağlık teknikeri” ünvanına yer verilmemiş olmasının, bu ünvan altında çalışanlar yönünden bir hak kaybına yol açmadığı anlaşılmakla, bu eksiklik anılan maddelerin eksik düzenleme sebebiyle iptalini gerektirecek nitelikte görülmemektedir.
Dava konusu Yönetmeliğin 5. maddesinde yer alan, çift tırnaklı tek tırnaklı ve diğer memeli hayvanlarda suni tohumlama işinin veteriner sağlık teknisyenler tarafından ancak ancak veteriner hekimlerin sorumluluğu altında yapabileceklerine ilişkin düzenleme ile, 7. maddesinde yer alan; kişi ve kuruluşların suni tohumlama izninin, sadece sertifikası bulunan veteriner hekim adına verileceğine ilşkin düzenlemenin iptali istemine gelince;
441 sayılı Tarım ve Köyişleri Bakanlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 2.maddesinin (p) bendinde; “veterinerlik konularında araştırmalar yapmak, çiftçilere hayvan hastalıkları ve tedavileri hakkında yayım hizmetleri götürmek, veteriner sağlık teknisyeni ve laborant yetiştirmek, bunlar için gerekli okul ve tesisleri açmak” Tarım ve Köyişleri Bakanlığı’nın görevleri arasında sayılmış; 6343 sayılı Veteriner Hekimliği Mesleğinin İcrasına, Türk Veteriner Hekimleri Birliği İle Odalarının Teşekkül Tarzına ve Göreceği İşlere Dair Kanun’un 11.maddesinde; “(veteriner hekim) bulunan şehir, kasaba ve köylerde (veteriner hekim) olmayanların her türlü hayvan hastalıklarını muayene ve tedavi etmeleri yasaktır.
Ancak; hayvan sağlık memurları ile hayvan sağlığı işlerinde ameli bilgi sahibi oldukları sabit olan kimseler, bu hususta hazırlanacak yönetmeliklerinde gösterilen esaslar dahilinde sanatlarını icra edebilirler.” kuralı getirilmiştir.
Anılan yasa hükmü karşısında, hayvan sağlık memurları, dolayısıyla veteriner sağlık teknisyenleri, hatta hayvan sağlığı işlerinde ameli bilgi sahibi oldukları sabit olan kimseler, muayene ve tedavi dışında yönetmelikle esasları konulup sınırları belirlenen konularda sanatlarını icra edebileceklerdir. Davalı Bakanlığın, yasayla tanınan söz konusu hakkı yasa hükmüne rağmen yönetmelik çıkarmamak suretiyle engelleyemeyeceği açıktır.
Ancak veteriner sağlık teknisyenlerinin serbest çalışabilme hakkının yasayla sınırlandırılması, hayvan hastalıklarını muayene ve tedavi ile her türlü tıbbi ameliyeyi gerçekleştirmeyi kapsamaması karşısında, davalı Bakanlığın çift tırnaklı tek tırnaklı ve diğer memeli hayvanlarda suni tohumlamaya ilişkin bu tıbbi ameliyenin veteriner hekimlerin sorumluluğu altında yapılabileceği yolundaki düzenlemesinde hukuka aykırılık bulunmamaktadır. Nitekim Dairemizin 5.11.2001 tarih ve E:1999/1907, K:2001/3769 sayılı kararı da bu yöndedir. Esasen, bu yetki de tüm veterinerlr hekimlere verilmiş bir yetki olmayıp, sadece sertifikalı veterinerlerle sınırlandırılmıştır.
Öte yandan, dava konusu Yönetmeliğin 7. maddesindeyer alan, kişi ve kuruluşların suni tohumlama izninin, sadece sertifikası bulunan veteriner hekim adına verileceği hükmü ile, aynı Yönetmeliğin 5. maddesinde yer alan, “…Veteriner Hekim bulunmayan il ve ilçelerde suni tohumlamayı İl Müdürlüğünden izin alan veteriner sağlık teknisyenleri yapar” hükmünün birbiri ile çeliştiği iddia edilebilirse de, idarenin, idari teşkilat içinde her zaman hizmeti denetleme imkanının olması nedeniyle, hayvan sağlığı teşkilatında görev yapan veteriner sağlık teknisyenlerine belirli hallerde verilen suni tohumlama izninin, serbest çalışan veteriner sağlık teknisyenlerine de verilmesi gerektiği ileri sürülemeyeceğinden, bu iddiaya itibar etmek mümkün değildir.
Açıklanan nedenlerle, yasal dayanaktan yoksun bulunan davanın reddine, yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına, 30.11.2005 tarihinde oybirliği ile karar verildi.